รอยรักพันธนาการเถื่อน

บทที่14 ฝนตกน้ำหลาก

"ฉัน...." พิมพ์ลภัสเริ่มมีท่าทีอ่อนลง สมองก็คิดประมวลผล ก็บรรยากาศมันช่างเป็นใจ ฝนตก ไฟดับฟ้าร้อง พระเอกกับนางเอกกำลังนอนอยู่บนเตียง มันใช่เลย ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เคยนอนกับเขาแล้วนี่หว่า ถ้าครั้งนี้จะมีอะไรกันอีกสักครั้งมันก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง อย่างไรเสียก็เคยเสียตัวให้เขาไปแล้วนี่หว่า

"ฉันอะไรอีก อย่ามาทำตาโตคิดนานนักเลย ข้างนอกฝนตกจนน้ำหลากแล้วนะ พี่เองน้ำจะท่วมปอดตายอยู่แล้วนะพิมพ์ นะพิมพ์นะ" คมกริชพูดอ้อนขอร้องพิมพ์ลภัส อยากให้พิมพ์ลภัสยอมใจอ่อนเห็นใจเขาเสียที

"อือ แต่ว่า...." ไม่มีแต่แล้วพิมพ์พี่ไม่ไหวแล้ว คมกริชบอกแล้วก็โน้มตัวลงไปคลุกวงใน ซุกไซ้ จูบปิดปากบางอยู่เนิ่นนานอย่างหลงใหลในความสวยของพิมพ์ลภัส หลังจากนั้นก็ยกตัวขึ้นแล้วจัดการกับชุดนอนของตนเอง ถอดชุดของตนเองเสร็จแล้วคมกริชก็ก้มลงไปจัดการกับเสื้อนอนของพิมพ์ลภัสบ้าง

"คุณ เดี๋ยวก่อนฉันยอมคุณแล้วแต่คุณต้องป้องกันด้วยนะ" พิมพ์ลภัสดันหน้าอกแกร่งของคมกริชไว้ เมื่อเห็นว่าเขากำลังก้มลงมาจูบตนเองอีกครั้ง

"อะไรนะพิมพ์" คมกริชเลิกคิ้วถาม

"หน่อยแม่คนอ่อนหัด ริอ่านมาสั่งให้คนเจนจัดแบบเขาป้องกันเหรอ ตัวเองน่ะยังไม่รู้เลยว่าการเสียตัวให้กับผู้ชายครั้งแรกหลังจากได้กันแล้วมันจะรู้สึกยังไงเลย ยังจะทำมาเป็นรู้มากพูดบอกให้เขาป้องกัน" คมกริชได้แต่คิดต่อว่าพิมพ์ลภัสอยู่ในใจ

"ฉันบอกว่าคุณควรป้องกัน...." พิมพ์ลภัสยังพูดไม่ทันจบ คมกริชก็จูบปิดปากบาง จูบแบบอ้อยอิ่ง เอาอกเอาใจ มือซ้ายของเขานั้นได้บีบคลึงสองเต้างาม ส่วนมือขวาได้ไล่ต่ำลงไปทำหน้าที่สำรวจตรวจตราเนินนาผืนใหญ่ที่ไร้ซึ่งชั้นในบิดบังตา คมกริชบีบคลึงเต้าสวยเพื่อกระตุ้นอารมณ์สาว นิ้วมือขวาก็ทำหน้าที่สำรวจที่นาจนไปเจอรอยแยกบนเนื้อที่นาจึงไม่รอช้า ใช้นิ้วเรียวยาวเข้าไปสำรวจภายในร่องแยกทันที เมื่อเห็นว่าช่องทางนั้นมีน้ำเหนียวลื่นดีแล้ว คมกริชจึงดึงนิ้วแข็งแรงออกมาจากโพรงสวาทแล้วใช้ปากลิ้นดูดดึงสองเต้างามแทน

"อือ อ้า คุณ พอแล้ว..." พิมพ์ลภัสร้องครางเสียงหวานซาบซ่านรัญจวนในเกมรักที่คมกริชปรนเปรอให้ เมื่อคมกริชได้ยินเสียงร้องครางของพิมพ์ลภัสก็ยิ่งทำให้เขาคึกคัก ปากหนาจึงปล่อยสองเต้าสวยแล้วแยกขาเรียวให้กว้างออกเตรียมตัวพร้อมรบพร้อมยิงกระสุน ฝั่งพิมพ์ลภัสเองก็ได้แต่คิดย้อนทบทวนไปถึงเรื่องราวที่เสียตัวให้คมกริชในครั้งก่อน

"ครั้งนั้นเราเมาจนจำเหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เลยเหรอวะ" พิมพ์ลภัสเคลิบเคลิ้ม ใจลอยคิดไปแล้วก็ต้องร้องอุทานขึ้นด้วยความเจ็บจุกเมื่อคมกริชนำพางูยักษ์ไปลงรูที่เป็นรอยแยกของที่นาผืนใหญ่นั่น

"กรี๊ด!...เจ็บ"

"ซู่ว์!...เจ็บนิดเดียวนะเมียจ๋า พี่จะทำเบาๆ พี่สัญญา" คมกริชพูดปลุกปลอบก่อนที่จะพยายามดันตัวตนเข้าไปจนสุดทางรัก ทำลายเยื่อบางๆ ที่ขวางขั้นความสุขของเขาลงอย่างเรียบร้อย

"โอ๊ย! เจ็บ ฉันเจ็บ ทำไม...." พิมพ์ลภัสร้องแล้วขยับสะโพกหนีการรุกรานของคมกริช

"ไม่เป็นไรนะ เมียจ๋าเดี๋ยวมันจะค่อยๆ ดีขึ้นเชื่อผัว" คมกริชพูดปลอบใช้มือหนากอบกุมมือบางทั้งสองข้างเอาไว้ ปากหนาทำหน้าที่จูบไซ้ปากบางไล้มาที่ซอกคอขาวเนียนแล้วลากต่ำลงมาที่เต้างาม คมกริชใช้ลิ้นสะกิดดูดเลียเม็ดบัวสีสวยของเมีย อวัยวะส่วนกลางก็ทำหน้าที่โยกตัวเข้าออก แต่ช่องทางมันก็ช่างคับแน่นจนตัวตนของเขาเองก็แทบจะผลิแตกอยู่แล้วเหมือนกัน

"อือ อ้า..." พิมพ์ลภัสเผลอร้องครางตามจังหวะโยกตัวของสามี

"อ้า โอ๊ย เมียจ๋า ผัวจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ของเมียมันแน่นมาก ตอดรอดพี่เสียจนจะขาดแล้วนะ" คมกริชพูดก่อนที่หยุดโยกตัวแล้วจูบปากบางแดงระเรื่อที่กำลังนอนตาปรือเพราะกำลังเมาในรสสวาทที่เขาเป็นคนทำให้เกิดขึ้น เมื่อถอนจูบแล้วคมกริชก็ยกตัวขึ้นนั่งแต่ยังคงค้างคาลำใหญ่เอาไว้ในกายสาว ไม่อยากให้มันหลุดแยกออกจากกัน หลังจากลุกขึ้นนั่งแล้วก็ยกร่างบางขาวเนียนของเมียขึ้นมานั่งทับในท่าควบขี่ม้า

"พิมพ์จัดการเลยทำให้พี่บ้าง" คมกริชยกร่างบางมาทาบทับเขา โดยเขาสลับลงไปนอนให้พิมพ์ลภัสขึ้นมาควบ เขาต้องการที่จะส่งเมียไปให้ถึงความสุขก่อน

"ทำยังไง" พิมพ์ลภัสถามออกไปอย่างอายๆ ก็คนมันไม่เคยจะรู้ได้ยังว่าต้องจัดการยังไง คมกริชยิ้มบางๆ รู้เลยว่าต้องทำยังไงต่อ คมกริชจึงเป็นคนออกแรงโยกตัวส่งแยกโยกจากด้านล่างขึ้นไป จับเอวบางประคองเอาไว้เพื่อรับจังหวะส่งโยกเอวจากเขาจนทำให้เมียไปถึงฝั่งความสุขได้สำเร็จ

"อ้าย อือ.." พิมพ์ลภัสร้องออกมาด้วยความสุขสมเป็นประสบการณ์แปลกใหม่ที่ตนไม่เคยได้พานพบ มันทั้งเจ็บ เสียวซ่าน ปั่นป่วนหัวใจไปหมด

"พิมพ์ถึงแล้ว ขอพี่บ้างนะคนดี" คมกริชพูดแล้วยกตัวพิมพ์ลภัสลงด้านล่างแล้วจัดท่าทางรักให้พิมพ์ลภัสนอนคว่ำหน้าลงกับหมอนยกเอวบางและสะโพกขึ้น คมกริชเห็นช่องทางรักแดงซ้ำด้วยการกระทำของเขา สะโพกขาวเนียนของเมียที่ลอยเด่นเตะตาจึงทำให้เขาอดใจไม่ไหวนำพาท่อนเอ็นใหญ่เข้าไปโจนจ้วงอีกครั้ง แล้วจูบไซ้แผ่นหลังขาวเนียนของเมียเป็นการปลุกอารมณ์รักให้ขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

"กรี๊ด เจ็บ ฉันเจ็บพอได้แล้ว" พิมพ์ลภัสร้องบอกคมกริชเมื่อคมกริชยั้งตัวไว้ไม่อยู่ กำลังโยกตัวทำรักเมียจนหัวสั่นหัวคลอน เสียงเนื้อกระทบเนื้อเสียงดังสนั่นจนเตียงสะเทือน

"อีกนิดเดียวเมียจ๋า ผัวใกล้แล้ว อ้า ซี๊ด ตอดดีจัง" คมกริชบอกเมียแต่ก็ยังไม่ได้หยุดโยกตัวหรือผ่อนแรงลงแต่อย่างใด

"อือ กรี๊ด อ้าย..." พิมพ์ลลัสเสร็จสมไปอีกรอบแล้ว คมกริชก็ไล่ตามความสุขตามเมียไปด้วยอีกคน

"อือ ซี้ด พี่ถึงแล้ว" คมกริชปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในกายสาวทุกหยาดหยด แล้วค่อยๆ ถอดถอนตัวตนของเขาออกมา

"ข้างนอกฝนตกน้ำหลากแต่บนเตียงของเราก็ไม่น้อยหน้าเว้ยไอ้กริช น้ำหลากเชี่ยวกรากเหมือนกัน" คมกริชได้แต่คิดแล้วยิ้มกริ่มอย่างภูมิอกภูมิใจที่ได้มีเมียกับเขาเสียที แถมครั้งนี้เขายังเป็นคนแรกครั้งแรกของเมียเสียด้วย

"ปล่อยได้แล้ว ลุกออกไปได้แล้ว ฉันเจ็บ" พิมพ์ลภัสบอกคมกริชที่กำลังนอนทาบทับแผ่นหลังขาวเนียนของตนเองอยู่

"พี่ยังไม่อยากห่างเมียเลย ขอต่ออีกสักรอบได้มั้ย"

"ไม่ ฉันเจ็บจะตายอยู่แล้ว ลุกออกไปก่อน" พิมพ์ลภัสร้องสั่งคมกริช แต่คมกริชก็ทำหูทวนลมกลับก้มลงจูบแผ่นหลังขาวเนียนและซอกคอติ่งหูของพิมพ์ลภัสเบาๆ

"ถ้าอยากให้พี่ปล่อย ก็พูดกับผัวเพราะๆ ก่อนสิ พี่กริชขาปล่อยเมียก่อนนะคะ พูดแบบนี้น่ะได้มั้ย" คมกริชยิ้มมุมปากแล้วบอกให้เมียพูดตาม พิมพ์ลภัสอยากให้คนตัวใหญ่ลุกออกไปจึงยอมพูดตาม

"พี่กริช ลุกออกไปก่อนได้มั้ยพิมพ์เจ็บ" เมื่อพิมพ์ลภัสยอมพูด คมกริชจึงยอมปล่อยลุกขึ้นลงไปนอนข้างๆ แล้วพลิกร่างบางมากอดไว้หลวมๆ อย่างแสนรัก

"เจ็บมากเลยเหรอ ไหนพี่ของดูหน่อย"

"ไอ้บ้า ลามก จะดูอะไร" พิมพ์ลภัสหลุดด่าคนลามกออกไป พร้อมกับหนีบขาเรียวเอาไว้สุดฤทธิ์ด้วยความกลัวความบ้าของคมกริช กลัวว่าเขาจะก้มลงไปมองจุดสงวนของตนเอง

"อายทำไม พี่เห็นแล้วว่ามันแดงช้ำ ก็พี่เป็นคนทำพิมพ์เจ็บเองทำไมพี่จะไม่รู้"

"ยังไม่หยุดพูดอีก ปล่อยได้แล้วจะมากอดไว้ทำไม ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ"

"เดี๋ยวพี่อุ้มไปเอง" คมกริชลุกขึ้นอุ้มพิมพ์ลภัสพาไปส่งทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ ในขณะที่พิมพ์ลภัสนั่งลงบนโถชักโครก น้ำรักของคมกริชผสมกับเลือดสาวก็ไหลบ่าย้อนออกมาด้วย พิมพ์ลภัสก็รู้สึกเจ็บจุก เจ็บเหมือนตรงจุดอ่อนไหวมันจะฉีกขาดได้รับบาดเจ็บ

"นี่อย่าบอกนะว่าคราวนั้น นี่เราเสียรู้เสียท่าให้กับไอ้คนเจ้าเล่ห์นั่นอีกแล้วเหรอ"

"ไม่ กรี๊ด...." พิมพ์ลภัสนึกย้อนทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นกับตนเองแล้วรู้สึกเสียใจ เจ็บใจที่โดนคมกริชหลอก หลอกให้พิมพ์ลภัสเข้าใจว่าได้เสียตัวให้เขาไปแล้วในครั้งนั้น จนเป็นเหตุให้ตนเองตัดสินใจยอมเสียตัวจริงๆ ในครั้งนี้ เมื่อคมกริชได้ยินเมียกรีดร้องก็รีบวิ่งกระแทกประตูห้องน้ำเปิดเข้ามาหาพิมพ์ลภัสด้วยความเป็นห่วง

"พิมพ์ น้องเป็นอะไร กรี๊ดทำไม เจ็บ...."

"ผัวะ!"

"โอ๊ย!"

คมกริชถามยังไม่ทันจบ ขวดแชมพูก็ลอยหวือมาปะทะกับหน้าผากของเขาเสียก่อน

"พิมพ์ พิมพ์มาปาหัวพี่ทำไม แล้วพิมพ์ร้องทำไม" คมกริชถามออกไปมือยังจับหัวที่เริ่มโนแดงขึ้นเล็กน้อย

"คุณหลอกฉัน ครั้งนั้นมันไม่ได้เกิดอะไรขึ้น มันไม่เหมือนกันกับครั้งนี้ ฉันยังไม่เคยเสียตัวให้คุณมาก่อน คุณมันไอ้ผู้ชายหน้าด้านตอแหลที่สุด"

"ครับ ครั้งก่อนยังไม่ได้ แต่ครั้งนี้ได้กันแล้ว จะได้กันตอนไหนจะตอนนั้นหรือตอนนี้ปลายทางมันก็เหมือนกันคือพี่เป็นผัวของพิมพ์เหมือนกัน"

"ไอ้...คุณนี่มันกะล่อน หน้าด้าน แล้วเมื่อกี้คุณก็ไม่ได้คุม ไม่ได้ใส่ถุงยางใช่มั้ย"

"เปล่า ไม่มี ไม่ได้ใส่ ถึงมีก็ไม่ใช้ นอนกับเมียใครเขาใส่ถุงยางกัน น้ำเยิ้มเชี่ยวกรากไหลบ่าทะลักออกมาเสียขนาดนั้น ป่านนี้ลูกอ๊อดของพ่อคงจะว่ายน้ำเข้าไปเจาะไข่แดงแม่จนกลายเป็นลูกของเราแล้วมั้งครับ"

"ไอ้..." พิมพ์ลภัสหมดคำจะด่า จึงหยิบขวดครีมอาบน้ำขึ้นมาปาใส่คมกริชอีกครั้ง แต่คราวนี้คมกริชหลบทันแล้วจู่โจมเข้ามากอดช้อนอุ้มพิมพ์ลภัสพาออกไปจากห้องน้ำ