บทที่13 อ้อนขอรัก
1993 Words
"ว้าย ไอ้คนบ้า ไอ้คนลามก ออกไปเลยนะ" พิมพ์ลภัสร้องโวยวายด่าว่าคมกริชไปด้วยมือก็คอยปิดป้องของสงวนที่บัดนี้มีเพียงชุดชั้นในตัวจิ๋วบิดบังอำพรางเอาไว้เท่านั้น
"โอ๊ยพิมพ์ น้องจะร้องโวยวายเสียงดังทำไม จะร้องเสียงดังให้คนงานได้ยินจนแห่กันมาดูเรากำลังอาบน้ำอยู่ในอ่างด้วยกันหรือไง ยังจะมาทำเป็นอายพี่ พี่เห็นมาจนหมดแล้ว มีแต่พิมพ์นั่นแหละที่ยังเห็นของพี่ไม่ชัด อ๊ะมา ให้ดูให้สำรวจตรวจตราได้ด้วย" คมกริชพูดบอกแล้วทำท่าชูมือยกแขนยกขาให้พิมพ์ลภัสได้สำรวจเรือนร่างของเขา
"อ้าย! ไอ้คนบ้า ไอ้คนลามกจกเปรต" พิมพ์ลภัสถึงกับตาลุก กรีดร้องขึ้นด้วยความตกใจเมื่อเห็นเป้าที่คับตุงของกางเกงบ็อกเซอร์ที่คมกริชใส่ลงมานั่งแช่น้ำในอ่าง และเมื่อพิมพ์ลภัสได้สติจึงทุบคมกริชเข้าให้ไม่ยั้งมือ
"โอ๊ย! พิมพ์อย่าตี พี่เจ็บนะ" เท่านั้นร้องแล้วปัดป้องไม่ให้พิมพ์ลภัสทุบตีตนเอง ก่อนที่จะรวบมือเรียวทั้งสองข้างเอาไว้แล้วดึงร่างบางขาวนวลเนียนมาแนบอกแกร่ง หลังจากนั้นคมกริชก็ก้มลงไปซุกสูดดมซอกคอหอมขาวเนียนของพิมพ์ลภัสด้วยความหลงใหลในตัวสาวเจ้า
"ปล่อยฉันนะไอ้บ้า" พิมพ์ลภัสดิ้นแล้วย่นคอพยายามหนีการจูบซุกไซ้ของคมกริช
"ทำไมถึงได้เป็นผู้หญิงปากร้ายชอบด่าอย่างนี้ละพิมพ์ ไอ้บ้า ไอ้ชั่ว สารพัดสารเพที่ขุดขึ้นมาด่าผัว มันไม่น่ารักเลยน่ะ"
"ปล่อย ก็ดูสิ่งที่คุณทำกับฉันตอนนี้สิ จะให้ฉันน่ารักได้ยังไง" พิมพ์ลภัสดิ้นจนหลุดจากการกอดรัดของคมกริชจึงซัดกำปั้นเล็กๆ ทุบคมกริชเข้าให้ ก่อนที่จะตั้งหลักลุกขึ้นยืนจะหนีออกจากอ่างอาบน้ำแต่ก็ไม่ทันได้ก้าวขาออกไปจากอ่างคมกริชก็กระตุกข้อมือดึงพิมพ์ลภัสเซมาซบกับหน้าอกแกร่งของตนเองอีกครั้ง
"ดื้อนักใช่มั้ย มานี่เลย" คมกริชดึงพิมพ์ลภัสมาปล้ำจูบปากคนช่างด่าทอ
"อือ...." พิมพ์ลภัสดิ้นประท้วงเพราะเริ่มขาดอากาศจะหายใจแล้ว คมกริชที่กำลังหลงอยู่กับรสจูบเมื่อเห็นว่าพิมพ์ติดสัดดิ้นประท้วงแล้วจึงยอมถอนจูบแล้วเริ่มรุกจูบไซ้ซอกคอขาวเนียน จูบแบบทุ้มวนต่ำลงมาจนถึงหน้าอกอวบอิ่ม พิมพ์ลภัสเองก็เริ่มหลงเคลิ้มไปกับรสจูบของคมคมกริชด้วยเช่นกัน คมกริชจึงได้ใจใช้มือหนวดปลาหมึกปัดป่ายไล้ต่ำลงไปบนเนินเนื้อสงวนแล้วพยายามใช้นิ้วดึงกางเกงในตัวจิ๋วออกไปให้พ้นจากตะโพกสวยของพิมพ์ลภัสแต่ก็โดนพิมพ์ลภัสขัดขืนไม่ยอมให้ถอดได้โดยง่าย
"คุณ หยุดนะ พอแล้ว อย่าทำอะไรฉันเลยฉันยังไม่พร้อม" พิมพ์ลภัสเริ่มได้สติหลังจากเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบซาบซ่านมาเป็นเวลานาน
"โธ่พิมพ์ ยอมพี่เถอะนะครับ พี่ไม่ไหวจะขาดใจตายอยู่แล้ว แข็งไปทั้งตัวจนจะกลายเป็นหินอยู่แล้วนะครับ" คมกริชดึงมือเรียวสวยมาให้จับความแข็งขืนของเขาดู แต่พิมพ์ลภัสก็รีบดึงมือกลับแล้วพูดเหมือนจะร้องไห้ ความกลัว ความอาย ผสมปนเปตีรวนกันไปหมด
"พิมพ์กลัว อย่าทำอะไรพิมพ์เลยนะ พิมพ์หนาวด้วย น้ำในอ่างก็เริ่มเย็นแล้วด้วย พิมพ์ว่าเรารีบอาบน้ำออกไปข้างนอกกันเถอะนะคะ" พิมพ์ลภัสยอมพูดดียอมที่จะเรียกแทนตัวเองว่าพิมพ์และเรียกคมกริชว่าพี่
"พิมพ์รู้ตัวมั้ยว่าเวลาพิมพ์พูดแบบนี้พี่โคตรชอบ น่ารัก พูดแบบนี้บ่อยๆ ได้มั้ย" คมกริชพูดแล้วหอมแก้มเนียนเร็วๆ ไปหนึ่งครั้ง
"พี่ก็ปล่อยพิมพ์ก่อนสิ พิมพ์หนาวแล้ว เนี่ยพิมพ์ได้ยินเหมือนเสียงฟ้าร้อง ข้างนอกฝนต้องตกแล้วแน่ๆ นะพี่กริชนะ ปล่อยพิมพ์ก่อนนะเดี๋ยวพิมพ์จะไม่สบายนะคะ" พิมพ์ลภัสยังคงพูดด้วยเหตุผลและทำเสียงออดอ้อนเพื่อให้สามารถเอาตัวรอดจากคมกริชในครั้งนี้ได้
"ไม่หนาวหรอก เพราะเดี๋ยวพี่จะทำให้ร้อน" เท่านั้นทำเสียงกรุ้มกริ่ม ทำให้พิมพ์ลภัสยิ่งตกใจทำตาโตลนลานต้องรีบคิดหาทางเอาตัวรอดให้ไว
"คุณ...."
"อ้าว ทำไมไม่เรียกพี่กริชเหมือนเมื่อกี้แล้วล่ะ" คมกริชเลิกคิ้วแกล้งถามออกไปทั้งๆ ที่รู้คำตอบดีว่าเป็นเพราะเขาขัดใจไม่ยอมปล่อยคุณหนูพิมพ์ลภัสออกไปดีๆ
"คุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชายหรือจะเป็นผู้ชายก็เพียงแต่รูปกายภายนอกเท่านั้นแหละ แต่ใจไม่ใช่ ไม่มีศักดิ์ศรีด้วย ผู้หญิงเขาไม่ยอมก็ใช้ความแข็งแรงกว่าของเพศผู้บังคับเอาเปรียบเขา ก็เอาสิคุณจะทำอะไรฉันก็เชิญเลย แต่ให้คุณรับรู้เอาไว้ด้วยนะว่าคุณมันก็ไม่ได้ต่างจากสัตว์ตัวผู้ ที่บอกอยากแล้วก็ใช้กำลังบังคับขืนใจเขา" พิมพ์ลภัสเห็นว่าสู้ก็ไม่ได้ พูดดีด้วยก็ไม่ได้ งั้นวัดกันไปเลยอยากรู้เหมือนกันว่าคมกริชได้ฟังพิมพ์ลภัสด่าทอเช่นนี้ยังอยากจะมีอารมณ์ปล้ำพิมพ์ลภัสในอ่างอาบน้ำอยู่หรือเปล่า
"พิมพ์ มันจะมากไปแล้วนะ ใช่ พี่อยากได้อยากเอาพิมพ์แต่พิมพ์ถึงกับด่าว่าพี่เป็นสัตว์ตัวผู้ที่ชอบทำร้ายรังแกผู้หญิง ที่พอติดสัดก็พุ่งเข้าหาตัวเมียแบบนั้นเลยเหรอ แรงไปมั้ยวะ" คมกริชฟังที่พิมพ์ลภัสด่าก็ถึงกับหน้าชา
"แล้วคุณเป็นแบบนั้นจริงมั้ยละ ถ้าไม่จริงก็ปล่อยฉันสิ ข้างนอกฝนตกแล้วฉันหนาว" พิมพ์ลภัสรีบใส่อีก
"ปากดีจริงนะ ลุกขึ้นไปล้างตัวที่ฝักบัวสิ" คมกริชยอมปล่อยร่างบางอย่างแสนจะเสียดาย ยอมจำนนต่อน้ำคำของพิมพ์ลภัส
พิมพ์ลภัสรีบลุกขึ้นออกจากอ่างอาบน้ำแล้วไปล้างตัวแบบเร็วๆ ใต้ฝักบัว หลังจากนั้นก็รีบเอาเสื้อคลุมอาบน้ำมาใส่ทับไว้ เดินไปหยิบชุดที่คมกริชถอดทิ้งไว้แล้วรีบเดินเร็วๆ ออกไปจากห้องน้ำในทันที คมกริชเองก็ล้างตัวเสร็จใส่ชุดคลุมเดินตามพิมพ์ลภัสออกไปเช่นกัน
"อ้าวพิมพ์ ทำไมใส่ชุดเดิมพี่เอาเสื้อให้เปลี่ยนแล้วไม่ใช่เหรอ"
"ขอกุญแจรถฉันด้วยค่ะ วันนี้คุณทำบ้าทำบอกับฉันมาเยอะแล้ว ฉันจะกลับบ้าน"
"จะกลับยังไง ข้างนอกฝนตกหนักพิมพ์ไม่เห็นหรือยังไง"
"ก็ช่างฝนมันสิ ฉันขับรถกลับไม่ได้จะเดินตากฝนไปเสียหน่อย"
"พิมพ์ ฟังดีๆ นะ พี่ไม่ให้พิมพ์กลับ เปลี่ยนเสื้อแล้วเข้านอนได้แล้ว" คมกริชยื่นคำขาด เมื่อเห็นว่าพิมพ์ลภัสยังยืนนิ่งเขาจึงเดินเข้าไปทำท่าเหมือนจะช่วยถอดชุดให้พิมพ์ลภัสอีกครั้ง
"ไม่ต้องเดินเข้ามา หยุดอยู่ตรงนั้นฉันเปลี่ยนเองได้ คุณก็จัดการแต่งตัวให้เรียบร้อย เอาเสื้อมาสิฉันจะไปเปลี่ยนในห้องน้ำเอง" พิมพ์ลภัสพูดบอกคมกริชที่ยืนใส่ชุดคลุมอาบน้ำทามกลางแสงเทียนสลัวด้วยความหวาดหวั่นกลัวคมกริชจะทำบ้าปล้ำแก้ผ้าตนเองอีก สายตาดูระแวดระวังภัยเหมือนลูกกวางน้อยของพิมพ์ลภัสทำให้คมกริชกลั้นยิ้มด้วยความเอ็นดูคนสวยของเขา
"ครับ นี่เสื้อของน้องพิมพ์ไปเปลี่ยนแล้วมานอนได้แล้ว" คมกริชส่งเสื้อเชิ้ตของเขาให้พิมพ์ลภัส พิมพ์ลภัสรับไปแล้วเดินเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ เสร็จแล้วก็เดินกลับออกมา
"อ้าว แล้วน้องไปยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นอีกครับ ขึ้นมานอนได้แล้ว สามทุ่มกว่าจะสี่ทุ่มแล้วนะ" คมกริชเรียกพิมพ์ลภัส
"ฉันยังไม่ง่วง คุณหลับไปก่อนเลยฉันจะนั่งตรงนี้ก่อน"
"แต่ฝนมันตกหนักนะ พิมพ์ไม่หนาวเหรอ ขึ้นมาเถอะ พี่ทำให้พิมพ์ง่วงได้นะลองมั้ยละ"
"ไม่ต้อง คุณนอนของคุณไปเถอะ" พิมพ์ลภัสพูดบอกแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาตัวยาว สายตายังจับจ้องมองคมกริชที่นอนเอกเขนกใส่ชุดนอนแบบกางเกงผ้าแขนยาวอยู่บนเตียงอย่างระวังภัย
"พิมพ์พี่บอกว่าให้มานอน จะมานอนดีๆ หรือว่าจะให้ไปอุ้มมานอน" คมกริชพูดสั่งพร้อมกับทำท่าจะลุกขึ้นมาอุ้มพิมพ์ลภัสจริงๆ
"ไม่ต้อง ไม่ต้องมาอุ้มเดินไปเอง" เมื่อเห็นว่าคมกริชจะเดินมาอุ้มจริงๆ พิมพ์ลภัสจึงรีบลุกขึ้นเดินไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนอีกฝั่งเตียงแบบนอนหันหลังให้คมกริช
"อ้าว แล้วทำไมนอนหันหลังให้พี่ แล้วเอาผ้าห่มมาคลุมซะขนาดนั้น หนาวหรือว่ารังเกียจพี่กันแน่พิมพ์"
"คุณนอนไปเลยได้มั้ย จะมาพูดอะไรเยอะแยะฉันแค่ไม่ได้ใส่ชั้นในมันหวิวๆ เข้าใจมั้ยเล่า" พิมพ์ลภัสตอบเสียงสะบัดออกไป
"อ๋อ ไม่เป็นไรหรอกพี่ไม่ถือพี่ชอบด้วย"
"ไม่ต้องมาลามก เงียบปากไปเลยฉันจะนอนแล้ว"
"โอเคๆ ไม่พูดแล้วก็ได้ ไหนเมื่อกี้ยังบอกว่าไม่ง่วงนอน ไอ้เราก็หวังดีจะชวนคุย แต่เอาเถอะจะนอนก็นอน ขอพี่ห่มผ้าด้วยคนนะ" คมกริชพูดแล้วขยับตัวเข้ามาซุกอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกันกับพิมพ์ลภัสอย่างรวดเร็ว พอคมกริชขยับเข้ามาซุกตัวจังหวะฟ้าแลบฟ้าร้องก็เกิดขึ้นพอดี
"ปริบๆ ครื้น เปรี้ยง"
"ว้าย!" เสียงฟ้าแลบฟ้าร้องและเสียงของพิมพ์ลภัสดังขึ้นมาพร้อมกัน แต่ไม่ได้หันกลับไปกอดคมกริชเหมือนฉากในละครหรอกนะ พิมพ์ลภัสกระโดดลงไปนั่งกอดเข่าปิดหูตัวสั่นอยู่ข้างเตียงนอนแทนต่างหาก
"พิมพ์ ตกใจเสียงฟ้าร้องทำไมไม่หันมากอดพี่เหมือนในละครล่ะ ลงไปกอดเข่าอยู่ตรงนั้นทำไม" คมกริชลุกขึ้นลงไปโอบกอดพิมพ์ลภัสเพื่อปลอบขวัญ
"อือ ทำไมฟ้าร้องฟ้าแลบแรงแบบนั้นค่ะ น่ากลัวจัง"
"พายุฤดูร้อน ฝนเดือนห้าฟ้าเดือนหก เขาบอกว่ามันจะแรงมาก ขึ้นไปนอนเถอะนะไม่ต้องกลัวหรอกพี่อยู่ด้วยทั้งคน" คมกริชพูดปลอบแล้วช้อนตัวพิมพ์ลภัสขึ้นอุ้มแบบไม่ทันตั้งตัว
"อุ๊ยคุณ...." พิมพ์ลภัสร้องอุทานด้วยความตกใจ จะบอกว่าให้คมกริชขยับไปนอนที่ของตัวเองดีๆ แต่คมกริชกลับก้มลงจูบพิมพ์ลภัสอย่างอดใจไว้ไม่อยู่
"ปากหวานจัง ตัวก็หอม โนบราด้วย" คมกริชถอนจูบแล้วพูดราวกับคนละเมอหลงไปในความสวยงามที่นอนอยู่ใต้ร่างหนาของตนเอง
"ลงไปนะ ตัวหนักยังกับยักษ์"
"ไม่ลงไป พี่ไปไหนไม่ได้แล้วจริงๆ พิมพ์ยอมพี่เถอะ" คมกริชมองพิมพ์ลภัสสายตาละห้อย แบบพยายามอ้อนขอความเห็นใจจากพิมพ์ลภัสสุดๆ
"ฉัน คือฉันไม่..." พิมพ์ลภัสพูดปฏิเสธเสียงอ่อนลงทำให้คมกริชได้ทีรีบรุกขอรักเมียต่อทันที
"พี่เป็นผัวพิมพ์แล้วนะ พิมพ์จะใจร้ายกับพี่ไปถึงไหน"
"และคุณก็เป็นผัวของผู้หญิงอีกหลายคนด้วยใช่มั้ย"
"ไม่มี พี่อยากเป็นผัวพิมพ์แค่คนเดียว พี่ต้องทำยังไงพิมพ์ถึงจะเชื่อพี่ พรุ่งนี้พาไปหาแม่ วันมะรืนให้แม่พี่ไปขอเลยก็ได้นะ" คมกริชยื่นขอเสนอแบบเอาใจพิมพ์ลภัส ยอมแบบทุ้มสุดตัวเพื่อการที่จะมีเมียในคืนนี้ให้ได้
- Writer
