คมกริชอุ้มพิมพ์ลภัสมาวางลงบนเตียงนอนอีกครั้ง
"ผัวะ เผียะ" พิมพ์ลภัสทั้งทุบทั้งตีคมกริช
"พิมพ์ ตีพี่ทุบพี่น่วมเป็นลูกกระท้อนแล้วนะ" คมกริชรวบมือบางของเมียเอาไว้
"ออกไปไกลๆ ฉันเลยนะ อย่ามาเข้าใกล้" พิมพ์ลภัสพูดไล่แล้วสะบัดหน้าหนีคมกริช
"แล้วพิมพ์จะให้พี่ไปไหน ดึกแล้วนะ"
"ไปไหนก็ได้ ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ ขยับออกไปเลย คุณโกหกฉันทำไม อือๆ" พิมพ์ลภัสโกรธคมกริชจนฟิวส์ขาด ร้องไห้แล้วทุบตีคมกริชด้วยความเสียใจ
"พิมพ์ตั้งสติแล้วฟังพี่นะ การที่พิมพ์เสียตัวตอนนั้นกับเสียตัวให้พี่ตอนนี้มันไม่ได้ต่างกันเลยนะ ยังไงเราสองคนก็ได้กันแล้วอยู่ดี แล้วพิมพ์เองก็ยอมพี่ พี่ไม่ได้ใช้กำลังบังคับขืนใจพิมพ์เลยนะคนดี"
"มันไม่เหมือนกันเว้ย ไม่เหมือนกันตรงที่ฉันคิดว่าเคยเสียตัวให้คุณแล้วในครั้งนั้นก็เลยคิดว่าครั้งนี้คงไม่เป็นไร แต่มันไม่ใช่คุณโกหกฉัน ถ้าฉันรู้ว่ายังไม่เคยนอนกับคุณยังไม่เคยได้กับคุณมาก่อน ฉันจะไม่ย
