“แล้วพักอยู่ที่เดิมไม่ไกลไปหรือไง ชีวิตการทำงานมันหนักมากนะ เข้าตามเวลาแต่ไม่ได้เลิกตามเวลาอย่างตอนเรียน เหมือนผมจะเคยซื้อคอนโดทิ้งไว้แถวนั้น อยู่ติดสถานีรถไฟฟ้าพอดี แต่ยังไม่ได้คิดเลยว่าจะเอาไปทำอะไร มิ้มไปอยู่ก่อนได้ ผมว่าน่าจะสะดวกกว่า อีกอย่างจะได้ช่วยประหยัดค่าใช้จ่าย"ดลวัฒน์ละสายตาจากการจราจรเบื้องหน้าหันมาเลิกคิ้วเป็นเชิงขอความเห็นคนข้างๆ แต่พอสาวน้อยส่ายหน้า เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร เสียงทุ้มยังซักถามถึงรายละเอียดตัวงานและการวางแผนชีวิตคร่าวๆ ของเธอต่อเรื่อยๆ ส่วนตาหันกลับไปให้ความสนใจกับการจราจรบนท้องถนน
ทั้งที่บอกตัวเองให้พยายามทำทุกอย่างให้เป็นปกติ แต่ยอมรับว่าข้างในยังไม่ปกติเท่าที่ควร เธอยังรู้สึกตั้งตัวไม่ทันกับความสัมพันธ์แบบก้าวกระโดด ในขณะที่เขาทำทุกอย่างได้อย่างเป็นธรรมชาติ
ญานิศาแอบลอบมองเสี้ยวหน้าคมของคนตัวโตกว่าที่ทำทุกอย่างได้ไม่ขัดเขินเหมือนกับเป็นคนละคนกับอาจารย์ดลวัฒน์
