ปลายทางแห่งรัก

ตอนที่5

ปฐพีขับรถออกจากบ้านด้วยความเร็ว คนภายนอกอาจจะมองว่าครอบครัวของเขาเป็นครอบครัวที่อบอุ่นน่าอิจฉา แต่เบื้องหลังใครจะรู้ล่ะว่ามันไม่ได้เป็นสิ่งอย่างในที่พวกเขาเห็นเลย

พ่อคือผู้ชายที่เป็นผู้นำท่านมอบความรักความอบอุ่นให้เขาอยู่เสมอ ยามเมื่อตอนเด็กคนที่ส่งเข้านอนและเล่านิทานให้ฟันนั้นก็ไม่ใช่ใครถ้าไม่ใช่ผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าพ่อ ทั้งที่จริงแล้วหน้าที่ตรงนี้มันควรจะเป็นแม่ ที่ไม่รู้ว่าตอนนี้คงจะไปงานเลี้ยงของสมาคมที่เธอนั้นเป็นนายก ตั้งแต่ไหนแต่ไรแม่ไม่เคยสนใจทุกวันเอาแต่ออกไปข้างนอก มีเพียงเขาและพ่อที่มักจะอยู่ร่วมกันโดยไร้เงาของแม่ แม่จะออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้าก่อนที่เขาจะตื่นนอนไปโรงเรียน แล้วท่านก็จะกลับมายามเมื่อเขาเข้านอน เหตุการณ์แบบนี้มันวนเวียนอยู่หลายปีจนมาถึงเมื่อไม่กี่ปีนี้ที่แม่มีเวลาให้กับเขาและพ่อบ้าง

เสียงรถที่คุ้นเคยขับมาจอดตรงหน้าร้านทำให้อิงฟ้าที่กำลังจัดโต๊ะอาหารต้องหันหน้าไปมองประตูหน้าร้านก็เห็นว่ารถของแฟนหนุ่มจอดอยู่ แต่ไม่เห็นว่าแฟนหนุ่มจะเปิดประตูลงมาคิดนึกเป็นห่วง จึงวางทุกอย่างลงก่อนที่จะรีบวิ่งไปที่รถ

"ดินคุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ"กระชากประตูฝั่งคนขับให้เปิดออกก็เห็นร่างของแฟนหนุ่มที่นั่งเอนตัวหลับตาพริ้มอยู่บนเบาะ คิ้วทั้งสองข้างที่ขมวดกันยุ่งเหยิงและไหนจะสีหน้าที่ไม่สู้ดีนั่นอีก มันทำให้ใจของอิงฟ้าเศร้าลงถนัดตา

"ดินคะ"เสียงเรียกของแฟนสาวดังขึ้นตรงข้างหู ทำให้เปลือกตาที่ปิดอยู่ขยับเปิดขึ้น สิ่งแรกหลังจากที่ลืมตาก็คือใบหน้าหวานของแฟนสาวกับสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงของเธอ

"ทะเลาะกับคุณแม่ของคุณมาอีกแล้วใช่ไหมคะ"นี่คือคำถามหลังจากที่ทั้งคู่นั่งลงบนเก้าอี้หินอ่อนที่ตั้งอยู่หน้าบ้าน ปฐพีหันไปมองหน้าของคนรักก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาพยักขึ้นลงอย่างช้า ๆ

"เรื่องของฟ้าอีกแล้วใช่ไหมคะ"เพราะมันจะมีเพียงไม่กี่เรื่องที่ทำให้ปฐพีกับมารดาของเขาต้องทะเลาะกันซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีเรื่องของเธอปะปนอยู่ด้วย

"เพราะอะไรเหรอฟ้า ทำไมคุณแม่ถึงไม่อยากให้เราสองคนคบกัน ทำไมคุณแม่ต้องคอยเอาแต่จะบงการชีวิตของผม"

"ที่แม่คุณทำแบบนี้ก็เพราะว่าท่านหวังดี อยากให้คุณมีชีวิตที่ดีและก้าวไปข้างหน้า และอีกอย่างที่ท่านกีดกันไม่ให้คุณคบกับฟ้า ก็เป็นเพราะว่าฟ้าไม่มีอะไรที่คู่ควรกับคนอย่างคุณ"ถึงแม้ว่าความรักของเธอกับเขาจะมั่นคงและยืนยาวเพียงไหน แต่ถึงอย่างไรมันก็ไม่เป็นที่ต้องการของครอบครัวอีกฝ่าย ไม่ว่าเขาและเธอจะจับมือฝ่าฟันอุปสรรคมามากเพียงไหน แม่ของปฐพีก็ไม่มีทีท่าว่าจะยอมรับในตัวของเธอ

"คุณรู้ไหม สิ่งที่คุณพูดมามันเหมือนกับสิ่งที่แม่ของผมพูดในเมื่อตอนเช้าเลย"

"แม่ทุกคนล้วนอยากแต่จะมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกทุกคนค่ะดินซึ่งแม่ของคุณท่านก็ต้องการแบบนั้น"หน้าที่การงานที่เหนือกว่าใคร ๆ หน้าตาทางสังคมที่เวลาเดินไปทางไหนก็มีแต่คนพูดถึงนั่นคือสิ่งที่รจนาแม่ของปฐพีต้องการเพราะเธอถือว่าคนที่ร่ำรวยมีหน้ามีตานั้นมักจะอยู่เหนือกว่าชีวิตของทุกคนท่านจึงพยายามทำให้ลูกชายเพียงคนเดียวมีชีวิตที่ดีและอยู่สูงกว่าคนอื่น

"แต่ผมไม่ต้องการแบบนั้นเลยฟ้า สิ่งที่แม่กำลังยัดเยียดให้มันคือสิ่งที่ผมไม่ต้องการ สิ่งที่ผมต้องการคือชีวิตที่มีอิสระ ใช้ชีวิตไปตามที่ตัวเองวางเอาไว้"

"ฟ้าเข้าใจค่ะว่าคุณต้องการชีวิตแบบนั้น แต่คุณจะขัดแม่ของคุณได้อย่างนั้นหรือคะ"เพราะไม่ว่าสิ่งไหนที่แม้ว่าปฐพีจะไม่ต้องการท่านก็จะยัดเยียดสิ่งนั้นให้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต โดยไม่คำนึงนึกคิดถึงความรู้สึกของลูกเลยสักนิด

"ผมเหนื่อยจังเลยครับฟ้า"ศีรษะซบลงบนไหล่อย่างเหนื่อยล้าก่อนเปลือกตาจะเปิดลงอย่างคนต้องการที่จะพักผ่อน

"เหนื่อยก็พักนะคะคนดีของฟ้า ฟ้าจะอยู่เคียงข้างคุณเอง"

"ขอบคุณครับที่รักของผม"พลังแห่งความรักมันสามารถช่วยให้เรื่องที่กำลังทุกข์ใจอยู่ในตอนนี้ทุเลาลงรักที่มันคงมันจะสามารถช่วยให้เราและเธอฝ่าฟันอุปสรรคในครั้งนี้ให้ผ่านพ้นไปได้

"ผมไปทำงานก่อนนะครับฟ้าเดี๋ยวตอนเย็นผมจะมาหาใหม่"หลังจากที่ได้ปรับความทุกข์ความเข้าใจก่อนจะจับจูงมือไปทานอาหารเช้ากันเพียงสองคนเพราะแม่ของอิงฟ้าไปซื้อของที่ตลาดจากตอนแรกที่ตั้งใจจะว่าทานด้วยกัน สามคนพร้อมหน้าพร้อมตากลับกลายมีเพียงเขาและเธอที่นั่งร่วมโต๊ะกัน

"ขับรถดี ๆ นะคะดิน"

"เป็นห่วงดินเหรอครับที่รัก"

"ก็ต้องห่วงสิคะ ฟ้ามีดินเป็นแฟนคนเดียวนะ"

ฟอด

"ที่รักใครเนี่ยน่ารักจัง"แก้มนวลแดงปลั่งเมื่อถูกจมูกโด่งก้มลงมาสูดดมความหอมฟอดใหญ่

"บ้า ดินทำอะไรน่ะอายคนอื่นเขาบ้างสิ"ว่าแล้วมองไปบริเวณรอบร้านเพราะกลัวว่าใครจะผ่านมาเห็นและที่สำคัญไปกว่านั้นเธอกลัวว่าจะมีคนของแม่แฟนหนุ่มแอบซุ่มดูอยู่ที่ไหนสักแห่ง

"อายทำไมกับฟ้าก็เราเป็นแฟนกันนี่แสดงความรักต่อกันมันผิดตรงไหน"ว่าด้วยอย่างไม่ใส่ใจ แต่ที่จริงแล้วนั้นเขาก็แอบรู้สึกผิดอยู่ในใจลึก ๆ เหมือนกันที่ทำอะไรไม่ระวัง

"ฟ้าไม่คุยกับดินแล้ว ดินน่ะรีบไปทำงานได้แล้วเดี๋ยวจะสาย"เมื่อพูดถึงงานปฐพีก็มีสีหน้ายุ่งเพราะการประชุมผู้นัดบอร์ดในวันนี้ก็มีแม่ของเขาร่วมเข้าประชุมด้วย และอีกอย่างวันนี้เป็นวันที่ผู้ถือหุ้นทุกคนจะมาร่วมประชุม ซึ่งหนึ่งในนั้นก็จะมี คุณหญิงประภาพรรณ แม่ของปารีณาเข้าร่วมในการประชุมครั้งนี้ด้วย เพราะคุณหญิงประภาพรรณคือหุ้นส่วนคนสำคัญของทางบริษัท ซึ่งเป็นสาเหตุให้วันนี้เขาไม่อยากจะเข้าประชุมในครั้งนี้ เขาไม่อยากจะเจอหน้าของคุณหญิงพวกนั้น

"ดินไม่อยากไปทำงานเลย วันนี้ขออยู่ทำขนมกับฟ้าได้ไหม"

"ไม่ได้ ดินอย่าเกเรสิคะ ถ้าดินมัวมาทำขนมกับฟ้าแม่ของดินก็จะเกลียดฟ้าเพิ่มขึ้นไปอีก หรือว่าดินอยากให้แม่ดินเกลียดฟ้าเพิ่มคะ"

"ผมไปทำงานก็ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะฟ้าวันนี้อย่าหวังว่าผมจะไป"อิงฟ้ามองใบหน้าที่งอนตุ๊บป่องของแฟนหนุ่มก่อนที่จะระบายยิ้มออกมา

"รีบทำงานให้เสร็จนะคะเดี๋ยวเย็นนี้ฟ้าจะทำขนมรอ"

"งั้นผมไปทำงานก่อนนะครับ เย็นนี้เจอกัน"

"ค่ะ ขับรถดี ๆ นะคะ"มือเรียวโบกมือลาสายตามองแผ่นหลังของแฟนหนุ่มที่ก้าวขึ้นรถก่อนที่จะขับออกไปจนสุดไกลตา

"ฟ้ารักดินนะคะ"