ปลายทางแห่งรัก

ตอนที่7

"หน้าบึ้งกลับมาอีกแล้ว"น้ำเสียงเอ่ยทักของแฟนสาวดังขึ้นเมื่อเขาเดินเข้ามาภายในร้าน หลังเสร็จจากที่ทำงานเขาก็รีบกลับรถขับมาหาเธอเลยทันที ดีที่แม่ของเขากลับไปก่อนไม่เช่นนั้นเขาคงมาหาเธอได้อย่างยากลำบาก ถ้าแม่ของเขาไม่กลับไปก่อนก็คงไม่รู้ว่าตัวเขาเองจะโดนลากไปไหน

"ทะเลาะอะไรกับคุณแม่มาอีกหรือดิน หรือว่างานที่บริษัทหนัก พักบ้างก็ดีนะลูก"เสียงของแม่คนรักดังขึ้นมาจากด้านหลังสีหน้าของชายหนุ่มมันบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าตอนนี้เขากำลังรู้สึกเช่นไร ทำไมทุก ๆ คนที่อยู่บริเวณรอบ ๆ ตัวเขาต่างรับรู้ถึงความรู้สึกที่อยู่ภายในใจของเขาตอนนี้ แต่น่าเสียดายที่มีใครคนนึงกลับไม่รับรู้หรือว่ารู้แต่ไม่คิดที่จะสนใจมัน เพราะทุก ๆ วันคน คนนั้นยังคงทำให้เขามีแต่เรื่องคิดหนักอยู่ในหัวสมองอยู่เรื่อยมา

"เปล่าหรอกครับแม่ผมแค่เครียดเรื่องงานนิดหน่อย"

"ถ้าเหนื่อยก็พักบ้างนะลูก บางครั้งการที่เราเครียดมากไปมันอาจไม่ใช่ผลดีต่อสภาพจิตใจและร่างกายของเรา"ปฐพีมองแผ่นหลังของแม่แฟนสาวที่เดินหายเข้าไปในห้องครัวก่อนจะหันมามองแฟนสาวที่ยืนอยู่ด้านข้าง

"วันนี้ลูกค้าเยอะไหมขายขนมเป็นยังไงบ้าง"

"ดิน ที่ดินเป็นแบบนี้เป็นเพราะคุณหญิงรจนาใช่ไหม ไม่ใช่เรื่องงานใช่หรือเปล่า"ปฐพีถึงกับสะอึกเมื่อแฟนสาวพูดออกมาแบบนั้น สายตาของเธอที่ใช้มองมามันไม่มีความเชื่อในสิ่งที่เขาพูดออกไปเลย "ทำไมฟ้าถึงคิดแบบนั้นล่ะ"

"ดินเคยรู้ตัวบ้างไหมว่าตัวเองเป็นคนโกหกไม่เก่งเอาเสียเลย"เพราะเมื่อเวลาแฟนหนุ่มพูดโกหกเขาจะไม่กล้าสบสายตากับคนคนนั้น ซึ่งนั่นก็รู้ได้เลยว่าสิ่งที่เขาพูดออกมามันไม่เป็นความจริง ถามว่าเธอรู้ได้อย่างไร คนเป็นแฟนที่คบกันมาตั้งหลายปีทำไมเธอจะไม่รู้

"วันนี้ดินไปเจอเพื่อนสนิทของแม่มา ท่านเป็นหุ้นส่วนคนสำคัญของบริษัท"ปฐพีนั่งลงบนโต๊ะภายในร้านด้วยความอ่อนแรง สายตาคมทอดมองไปยังนอกกระจก อิงฟ้ามองสีหน้าเศร้าหมองของแฟนหนุ่มอย่างนึกเห็นใจ

"แม่กับน้าประภาพรรณพยายามที่จะจับคู่ให้ดินกับลูกสาวของท่านแต่งงานกัน"ดวงตาแดงก่ำหันไปมองสีหน้าของแฟนสาวที่ตอนนี้ช็อกนิ่งค้างไปเสียแล้ว

"แล้วดินจะแต่งงานตามที่แม่ของดินต้องการไหม"

"ถามอะไรแบบนั้นออกมาฟ้า รู้ตัวบ้างหรือเปล่า"ทั้งที่เขารักเธอจนหมดหัวใจแต่ทำไมเธอกลับคิดว่าเขาจะปันใจไปแต่งงานกับหญิงอื่น

"ฟ้าก็แค่กลัว"ตอนนี้เธอรู้สึกกลัวไปหมดยิ่งมาได้ยินว่าแม่ของชายหนุ่มกำลังดึงให้หญิงอื่นเข้ามาแทรกแซงระหว่างความรักของเขาและเธอมันก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกกลัว

ครืด

"ฟ้าจะกลัวทำไมในเมื่อดินไม่คิดที่จะสนใจเรื่องนั้นอยู่แล้ว ดินรักฟ้ารักคนที่ชื่ออิงฟ้าเพียงคนเดียว คนที่ดินจะแต่งงานด้วยก็มีแต่ผู้หญิงที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของดินเท่านั้น"ปฐพีลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินตรงมาหาอิงฟ้าก่อนจะคว้าร่างของเธอเข้ามากอดอย่างแนบชิด คำพูดของเขามันไม่ได้ทำให้อิงฟ้าคลายความกลัวลงได้เลยสักนิดเพราะความร้ายกาจของแม่ปฐพีนั้นเธอรู้ดีมันกว่าใคร ๆ ผู้หญิงคนนั้นทำได้แม้กระทั่งกำจัดเธอให้หายออกไปจากชีวิตของปฐพีให้พ้นทางถึงแม้ว่าที่ผ่านมาคำพูดเหล่านั้นจะเป็นเพียงแค่การข่มขู่ แต่เธอเชื่อว่าอีกไม่นานคำพูดนั้นคงจะเป็นการกระทำจริงแต่คนอย่างเธอไม่คิดที่จะกลัวเพราะถ้าหากผลสุดท้ายจะเป็นเช่นนั้นเธอก็ขอยืนเคียงข้างเขาจนลมหายใจสุดท้าย

"ฟ้าเชื่อใจดินนะ ดินจะไม่มีวันแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น ดินจะไม่มีวันรักผู้หญิงคนไหนนอกจากฟ้าเพียงคนเดียว"ต่อให้แม่ของเขาจะทำวิธีไหนเขาก็จะไม่ยอมเดินไปในตามทางที่ท่านขีดไว้ให้อีกแล้ว ทุกคนอาจจะมองว่าเขาได้เดินบนทางที่สบายไร้สิ่งกีดขวางกั้นแต่ใครจะรู้ล่ะว่าบนเส้นทางที่เขาเดินนั้นเขาต้องเดินมันด้วยเท้าเปล่า บาดแผลที่ถูกซ่อนอยู่ใต้ฝ่าเท้าน้อยคนนักที่ได้รับรู้มัน

"ฟ้าเชื่อใจดิน"เพราะตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมาปฐพีนั้นได้พิสูจน์ให้เธอเห็นแล้วว่าตลอดเวลาที่คบกันเขาไม่เคยคิดที่จะชายตาแลหรือสนใจผู้หญิงคนไหน เวลาเขาจะไปเที่ยวที่ไหนหรือทำอะไรมักจะรายงานเธอให้ทราบก่อนอยู่เสมอ ซึ่งนั่นเป็นข้อพิสูจน์ที่ทำให้เธอไว้วางใจในตัวของเขา แต่อีกใจหนึ่งก็ยังคงเป็นกังวลเพราะคนอย่างคุณหญิงรจนาทั้งร้ายและเล่ห์เหลี่ยมเกินกว่าที่คนจะตามทัน

"วันนี้ขอให้ดินขอนอนที่บ้านด้วยได้ไหม ดินไม่อยากกลับบ้านไม่อยากกลับไปเจอคุณแม่"

"ทำไมดินถึงพูดแบบนั้นถ้าหากคุณหญิงมาได้ยินเข้าท่านคงเสียใจแย่"อิงฟ้าเอ่ยตักเตือนชายหนุ่มที่พูดในสิ่งที่ไม่สมควร

"แต่แม่ก็ไม่เคยสนความรู้สึกของดินเลยนะ"

"เอาเถอะฟ้าขี้เกียจจะเถียงกับดินแล้ว แต่ถึงยังไงดินก็ควรรู้เอาไว้นะ ไม่ว่าท่านจะเป็นคนยังไงแม่ก็คือแม่ ไม่สามารถที่จะเปลี่ยนไปเป็นสถานะอื่นได้ดินเข้าใจที่ฟ้าพูดใช่ไหม"

"ครับ ดินเข้าใจ"แต่ตอนนี้เขายังไม่พร้อมที่จะกลับไปเผชิญหน้า ตอนนี้เพียงแค่ขอเวลาทำจิตใจให้สงบก่อนที่จะออกไปเผชิญหน้ากับความเป็นจริงที่แม่ของตัวเองกำลังจัดเตรียมเอาไว้อยู่

"เดี๋ยวฟ้าจะไปบอกแม่และจะไปจัดเตรียมห้องเอาไว้ให้ดินไปเดินเล่นพลาง ๆ ก่อนนะเดี๋ยวฟ้ามา"สายตาที่เต็มไปด้วยความรักที่เปี่ยมล้นมองแผ่นหลังบางของแฟนสาวที่เดินหายเข้าไปในห้องครัว ไม่ว่าแม่ของเขาจะกีดกันเรื่องการคบหากับอิงฟ้าหนักแค่ไหน แต่เขาก็จะไม่มีวันยอมปล่อยมือจากเธอไปถึงแม้เธอจะทนกับเรื่องที่ต้องเผชิญไม่ไหวแต่มือทั้งสองข้างของเขาก็จะยื้อรั้งเธอเอาไว้ให้อยู่ในชีวิตของเขาตลอดไปไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหนก็ตาม

ในตอนนี้ความรู้สึกบางอย่างมันกำลังบอกเขาว่าแม่ของเขากำลังจะทำอะไรบางอย่างซึ่งสิ่งนั้นมันไม่ใช่สิ่งที่ดีแน่นอน และการกลับมาของคุณหญิงประภาพรรณเพื่อนสนิทของคุณแม่ในครั้งนี้จะต้องมีเงื่อนงำบางอย่างซึ่งเขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่คงไม่ใช่การที่จะมาคุยเรื่องประชุมสรุปไตรมาสกำไรในครั้งนี้ และก็คงไม่ใช่มาจับเขาคลุมถุงชนกับลูกสาวของท่านแน่นอน