บทที่ 16.2
ทำดีย่อมเห็นผลดี
“เช่นนั้นก็เอากระเป๋าเงินของข้า ดีหรือไม่!”
เสียงทุ้มหนักดังขึ้นที่ด้านหลังเรียกสายตาสองคู่ให้หันมองในทันที ดวงตากลมเบิกกว้างจดจ้องผู้มาเยือนด้วยอาการตื่นตกใจ
“ท่าน!”
“ย่อมเป็นข้า”
ซ่งไป๋ลู่มือเย็นใจสั่นขึ้นมาในทันที เหตุใดองค์ชายห้าหลงเจิ้นซีจึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้กัน
“นี่เป็นพื้นที่ส่วนตัว เจ้าเข้ามาได้ยังไงกัน”
กู้เหยียนเอ่ยถามเสียงกร้าว ขยับตัวลุกขึ้น หากแต่กลับถูกมือเรียวแอบดึงรั้ง ส่งสายตาห้ามปรามเอาไว้
“อาไป๋ เขา...”
“ข้าจะเข้ามาได้อย่างไรล้วนไม่สำคัญ ที่สำคัญคือข้า... จะเข้ามา”
องค์ชายห้าหลงเจิ้นซีนิสัยพื้นฐานเหี้ยมโหดและเด็ดขาดเพียงใดนั้น ในนิยายได้กล่าวถึงอย่างชัดเจน แน่นอนว่าผู้ที่สามารถเป็นผู้นำการก่อกบฏในภายหน้าได้นั้นย่อมต้องไม่ธรรมดา ดังนั้นเพื่อปกป้องกู้เหยียนจากบุคคลอันตรายนี้ซ่งไป๋ลู่จึงเอ่ยให้เขาหลบออกไป
“เมื่อคราวที่อาหานมาพักที่นี
