บทที่ 16.1
ทำดีย่อมเห็นผลดี
“นี่เป็นค่าไข่ไก่ส่วนต่างของเจ้า”
“ขอบคุณท่านป้าชุนมากเจ้าค่ะ”
ซ่งไป๋ลู่มองดูอี้เหยาที่วันนี้มีท่าทีกังวลเล็กน้อยจนทำให้นางสัมผัสได้ถึงความรู้สึกลำบากใจของอีกฝ่าย
“วันนี้ข้าลองทำน้ำดอกเก๊กฮวย ท่านป้าชุนเข้ามาดื่มสักหน่อยไหมเจ้าคะ”
“ได้สิ”
เมื่อเข้ามาในบ้านซ่งไป๋ลู่ก็ยกน้ำเก๊กฮวยมาให้นางดื่ม หลังดื่มลงไปครึ่งถ้วยอี้เหยาก็ค่อยๆ สูดลมหายใจเข้าและผ่อนออกยาว
“ท่านป้าชุนมีเรื่องไม่สบายใจหรือเจ้าคะ”
อี้เหยายิ้มไม่ถึงดวงตา ดูแล้วสีหน้าของนางตอนนี้คงแสดงออกชัดเจนเกินไปจนแม้แต่หญิงสาววัยสิบสามปีเช่นซ่งไป๋ลู่ก็มองออกถึงความคิดในใจนาง
“หรือว่าสุขภาพของท่านลุงชุน...”
สองวันก่อนซ่งไป๋ลู่ได้ยินว่าชุนเกาถงล้มป่วย วันนี้เห็นสีหน้าไม่สู้ดีของอี้เหยาจึงคาดเดาว่าน่าจะมาจากเรื่องอาการป่วยของสามี
“ท่านลุงชุนของเจ้าหายดีแล้ว ที่ข้ากังวลเป็นเพียงเรื่องของบ้านเดิมเท่านั้น”
