หลังจากที่เพชรออกไปจากคอนโดของหวังอี้หนิง
สายรุ้ง : เพื่อนนายหรอ?
หนิง : บอกให้เรียกยังไง
สายรุ้ง : เพื่อนหนิงเกอหรอคะ?
หนิง : แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย เพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยหน่ะ
หวังอี้หนิงพูดจบแล้วนั่งลงข้างๆสายรุ้ง เขาหยิบรีโมทโทรทัศน์ขึ้นมา เพื่อเลื่อนหาหนังที่เขาอยากดูบ้าง ปกติเขาจะดูแต่หนังระทึกขวัญหรือไม่ก็หนังผีสยองขวัญ
สายรุ้ง : ดูแต่หนังน่ากลัวๆ
หนิง : ไม่ชอบหรอ?
สายรุ้ง : เปล่า ก็ดูได้ ก็แค่ปกติไม่ได้ดูแนวนี้บ่อยก็เท่านั้นแหละ
หนิง : ฉันอยากดู แล้ววันนี้ขอดูได้มั๊ย?
สายรุ้ง : อยากดูก็ดูสิ ใครจะไปว่าอะไร
หนิง : อืม
หวังอี้หนิงเลือกหนังที่ชอบได้แล้ว เขาก็จิบเบียร์แล้วนั่งดูหนังไปอย่างเงียบๆ สายรุ้งที่ปกติไม่ค่อยดูหนังแนวนี้สักเท่าไร ทำให้เธอไม่ค่อยสนุกแล้วก็ผล็อยหลับไป หัวของเธอก็เอนไปซบที่ไหล่ของหวังอี้หนิง เมื่อเห็นว่าสายรุ้งหลับไปแล้ว หวังอี้หนิงจึงค่อยๆจับต
