4.เมื่อเจ้าชายกลายร่างเป็นไอ้สารเลว

3120 Words

สามีจองจำรัก ตอนที่ 4 เมื่อเจ้าชายกลายร่างเป็นไอ้สารเลว “ เจ๊ศิ นี่มันนัดดูตัวสาชัดๆเลยนะ ” ริสาถึงกับออกอาการโวยวาย เมื่อผู้เป็นพี่สาวบอกให้รับรู้ว่าคุณหญิงจะนัดทานอาหารที่โรงแรมศิวะกุล อยากให้ริสาไปร่วมด้วย ให้เหตุผลว่าเอ็นดูในตัวริสา อยากให้ได้พูดคุยกับลูกชาย เพื่อจะได้ทำความรู้จักกัน “ เจ๊ไม่ได้เห็นด้วยหรอก แต่เกรงใจคุณหญิง เลยไม่อยากเสียมารยาทตัดบท ” “ ทำไมคุณหญิงต้องอยากให้ริสาไปเจอลูกชายด้วย ” “ คุณหญิงเอ็นดูริสา เอ่ยชมไม่ขาดปาก คงจะถูกชะตาเลยอยากเจอริสาอีก ” “ สาไม่เข้าใจเลย ทำไมคนอายุเยอะต้องพยายามจับคู่ให้ลูกให้ด้วยนะเจ๊ ให้ลูกเลือกเองไม่ได้เหรอ ” ริสาเข้ามากอดศศิที่น้ำเสียงค่อนข้างจะงอแงแล้ว “ เพราะผู้ใหญ่อยากให้ลูกเจอคนดีๆไง ไม่มีใครอยากให้คนที่รักพบเจอกับคนไม่ดีหรอก คุณหญิงชอบริสาก็หมายความว่าชอบในตัวตนริสาไง ” ศศิเอ่ยพร้อมลูบหัวริสาเบาๆ “ ถ้าลูกชายคุณหญิงรุ่มร่ามกับสา สาด่านะเจ๊ ” เมื่อขัดความต้องการของลูกค้าไม่ได้ ริสาก็จำต้องเอ่ยอ้างกับศศิ “ ถ้าเค้าทำอย่างนั้น เจ๊ก็ไม่ชอบ ” ทางด้านคุณหญิงอยากใช้โอกาสให้นี้ให้เป็นพิเศษ เพื่อจะได้ให้พิธานได้เห็นหน้าค่าตากับริสาผู้หญิงที่ถูกชะตา บนโต๊ะอาหารจึงต้องหยิบยกเรื่องนี้มาสนทนา “ พิธาน เย็นพรุ่งนี้ไปทานอาการกับลูกค้าไปแม่ด้วยนะ ” “ ผมต้องไปด้วยเหรอแม่ ” “ แม่อยากให้พิธานทำความรู้จักน้องสาวเจ้าของโรงงานผ้า แม่ถูกชะตามาก ” “ อีกแล้วเหรอคุณหญิง ” คุณภพเอ่ยทักคุณหญิงที่กำลังจับคู่ให้พิธานอยู่ ซึ่งเคยทำแบบนี้กับศิลาลูกชายคนโตมาแล้ว “ ฉันไม่ได้จับคู่หรือยัดเยียดให้ลูกอะไรทั้งนั้น ฉันแค่แนะนำว่าผู้หญิงคนนี้หน่วยก้านนี้ ฉันถูกชะตา อยากให้ได้ทำความรู้จักกันไว้ ลูกจะพัฒนาสานต่อรึเปล่ามันก็เรื่องของลูก เรื่องจะรักจะชอบยังไงลูกเป็นคนเลือกเอง ฉันแค่เป็นแค่แนะนำลูกตามที่หมอดูบอกก็เท่านั้น ” คุณหญิงร่ายยาวกระแทกแดกดันคุณภพผู้เป็นสามีที่กระแหนะกระแหนตน “ นี่แม่เชื่อหมอดูตั้งแต่เมื่อไหร่คับ ” “ พิธานลูก แม่ก็ต้องดูไว้บ้าง หมอดูคนนี้บอกว่าเนื้อคู่ของลูกมาจากผู้ใหญ่แนะนำอุปถัมภ์มา นี่ไง...แม่คือคนแนะนำอุปถัมภ์ให้ลูก แล้วแม่ก็คิดว่าแม่มองขาด แม่ถูกชะตาน้องสาวหนูศศิมาก อยากให้ลูกได้พูดคุยกัน ” “ เอาไงพี่ธาน แม่เลือกมาคงดีกว่าพี่เลือกเองมั้ง ” พิพิมที่ฟังอยู่นาน เอ่ยเหน็บพี่ชายทันที “ ถ้าจะพูดกันขนาดนี้ ผมคงต้องไปดูตัวให้แม่แล้วมั้ง ” พิธานมาตามที่ผู้เป็นแม่คะยั้นคะยอสุดฤทธิ์ ตัวริสาเองก็มาตามที่ผู้เป็นพี่สาวบอก มาตามมารยาทที่ผู้ใหญ่ชักชวนให้มาทานอาหารที่โรงแรม อาจมีการคุยถึงนิดด้วยแต่ประเด็นที่คุณหญิงตั้งใจคือให้ริสาได้เจอกับลูกชายของตัวเอง ซึ่งก็พี่พิธานนั่นเอง… ศศิเดินนำริสาไปถึงโต๊ะก่อน ริสาขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ที่โต๊ะมีคุณหญิงกับพิธานนั่งรออยู่แล้ว ทั้งคู่ต้อนรับศศิเป็นอย่างนี้ แต่เมื่อริสาเดินมาถึงโต๊ะ “ ขอโทษที่ให้รอค่ะ ” ริสาก้มหัวเล็กน้อยเป็นการขอโทษอย่างมีมารยาทให้เกียรติผู้ใหญ่ที่รอตน แต่เมื่อหงายหน้ามามองก็แอบตกใจที่ผู้ชายที่เป็นลูกชายของคุณหญิง คือคนที่ริสาถอยรถเฉี่ยวชน “ ริสา นี่คุณพิธานลูกชายคุณหญิง เจ้าของโรงแรมที่นี้ ” “ สวัสดีคับ ผมพิธาน อายุ 28 คับ ” พิธานเองก็ขมวดคิ้วมองริสาอย่างคุ้นหน้า ตนแสร้งเอ่ยหลอกล่อให้ริสาเอ่ยออกมา “ ริสา 27 ค่ะ ” แล้วก็สำเร็จ ริสาตกหลุมพรางพิธาน เมื่อได้ยินน้ำเสียงของริสาอย่างชัดเจน เสียงคุ้นหูนี้พิธานก็มั่นใจในทุกอย่างว่าริสาคนนี้คือผู้หญิงตัวหอมและก็คือพีอาร์ในผับแน่ๆ “ อายุน้อยกว่า พี่ขอเรียกน้องริสานะคับ ” “ เรียกริสาเฉยๆก็พอค่ะ ” ยิ่งได้ยิน ยิ่งได้จ้องมองยิ่งทำให้พิธานใจเต้นแรงมาก ตนพอใจที่ผู้เป็นแม่แนะนำผู้หญิงถูกใจให้ตนอย่างนี้ ทั้งสี่คนคุยงานไปด้วย ทานอาหารกันไปด้วย แต่สายตาของพิธานทำริสาแอบอึดอัด มีหลายครั้งที่อยากจะเสียมารยาทลุกออกไปจากตรงนี้ “ ริสา ป้าขอพูดตรงๆนะ ว่าป้าชอบหนูมาก ริสาโสด พิธานเองก็โสด ป้าอยากให้ได้ทำความรู้จักกันไว้ เผื่อวันหน้ามีอะไรจะได้ช่วยเหลือกัน ” “ ค่ะ ” ริสาเอ่ยอย่างเกรงใจคุณหญิง ที่ตนจะทำหรือไม่ทำตามที่คุณหญิงต้องการก็ได้ ริสาไม่อยากหักหน้าศศิผู้เป็นพี่สาว จำต้องเอ่ยรับปากส่งๆออกไป “ แต่ป้าก็แอบอยากได้ริสาเป็นสะใภ้ป้านะ ” คุณหญิงเชิงเอ่ยทีเล่นทีจริง แต่ความจริงคือต้องการตามที่พูดเลย “ คุณพิธานเป็นถึงเจ้าของโรมแรม สาเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ไม่เหมาะสมกับคุณพิธานหรอกค่ะ ” “ แต่พี่อยากรู้จักริสานะ ” “ ………….. ” ริสาตาโตเบิกกว้างที่พิธานกล้าพูดออกมาแบบนี้ “ พิธานชอบริสาเหรอลูก ” คุณหญิงชงให้พิธานสุดฤทธิ์ ถ้าสามารถให้จับแต่งงานเลยได้คงทำไปแล้ว “ คับ ผมชอบริสา ” ยิ่งพิธานเอ่ยแบบนี้ ริสาแทบจะทนไม่ไหวกับความเจ้าเล่ห์ของพิธาน หันไปมองหน้าศศิทันที แต่ศศิส่งสายตาให้ริสาใจเย็นๆก่อน “ ถ้าอย่างนั้น พิธานไปส่งริสาสิลูก ” “ ไม่เป็นไรค่ะ สามากับเจ๊ศิ กลับพร้อมเจ๊สิได้ค่ะ ” “ แต่พี่อยากไปส่งริสากับพี่สาว ” “ …………… ” พิธานเอ่ยแบบนี้ ศศิเองก็คงขัดไม่ได้ ยิ่งทั้งคู่มารถที่ทางโรงแรมของพิธานไปรับด้วย จึงทำได้แค่ให้ริสาใจเย็นๆ “ คุณพิธานเดินมาส่งศิกับริสาที่รถก็พอค่ะ แค่นี้ก็เกรงใจมากแล้วค่ะ ” ศศิเอ่ยกับพิธาน ขณะเดินมาที่ลานจอดรถ ถือเป็นการปฏิเสธทางอ้อมของศศิ พิธานรู้ว่าศศิกำลังหวงริสา เลยไม่อยากรุกให้ไก่ตื่นได้ จึงยอมแค่เดินไปส่งที่รถ ขณะที่ริสากับศศิยืนรอรถของโรงแรมมารับ ก็ได้มีเปอร์ ผู้ชายที่เคยคบหากับริสาเดินเข้ามา “ ริสา มาทำงานที่นี่เหรอ? ” “ ใช่ สามาทำงาน แต่พี่คงมาทำอย่างอื่น ” ริสาทอดสายตาไปมองผู้หญิงที่มากับเปอร์ “ แค่ชั่วคราว พี่ไม่ได้คิดอะไร ” “ ตามสบายค่ะ ” “ ริสาไปกับพี่นะ ” เปอร์เข้ามาขวางดักหน้าริสาไม่ให้เดินออกไปไหน “ จะบ้าเหรอ เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว ” “ คนอื่นมันแค่สนุกๆ แต่พี่จริงใจกับริสานะ ” “ ไอ้ทุเรศ ” ริสาด่ากราดพร้อมผลักกระแทกเปอร์ แต่เปอร์จับมือริสาไว้ “ ปล่อย ” “ เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ ” “ แต่กูคิดว่ามึงต้องปล่อย ” พิธานที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่ห่างๆ เข้ามาจับมือเปอร์ไว้ “ มึงเป็นใครว่ะ ” “ กูเป็นเจ้าของโรงแรมนี้ กูคิดว่ามึงไม่อยากถูกโยนออกไปจากโรงแรมให้เสียหน้าผู้หญิงของมึงหรอกนะ ” พิธานมองไปที่ผู้หญิงของเปอร์ที่ยืนรออยู่ ทำเปอร์เลิ่กลั่กกลัวเสียหน้าต้องรีบปล่อยมือริสา “ ช่วยถอยห่างริสาไว้นะ เพราะริสาคนนี้ เป็นผู้หญิงของกู ” “ …………. ” พิธานเอ่ยเสียงดุดัน พร้อมโอบริสาไว้ให้ข้างๆตน ก่อนจะผายมือให้ริสาและศศิเดินไปที่รถตน ทำเปอร์หน้าเสีย “ ต้องขอโทษที่เมื่อกี้ต้องเสียมารยาทนะคับพี่ศศิ พี่ทำเพื่ออยากปกป้องริสา ” “ ……….. ” ประโยคหลังพิธานเอ่ยกับริสา ด้วยสายตาที่จริงจัง ทำริสากับศศิมองหน้ากัน “ ผมขออนุญาตไปส่งเองนะคับพี่ศศิ ผมเป็นห่วงริสา ” ศศิที่เห็นสายตาของพิธานเอ่ยกับตนแต่มองน้องสาวคงขัดอะไรไม่ได้ จึงต้องนั่งรถกลับโรงงานโดยมีพิธานเป็นคนขับ ตลอดทางพิธานมองกระจกหลังที่มีริสานั่งอยู่ตลอด แต่ก็ไม่มีใครเอ่ยคุยอะไรกัน จนมาถึงโรงงานทั้งคู่กล่าวขอบคุณพิธานที่มาส่ง ศศิเดินเข้าไป ริสากำลังเดินตามแต่พิธานจับมือริสาชะงักไว้ “ ปลดล็อกเบอร์พี่ด้วยนะ ” “ นี่คุณจำได้ ” ริสาตกใจไม่คิดว่าพิธานจะจำตนได้ ทำพิธานได้ใจมาก เข้าไปกระซิบข้างๆหูริสา “ คนที่พี่ชอบ ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ ” “ คนเจ้าเล่ห์ ” “ อย่าจ้องตาพี่นะ ระวังจะเป็นเมียพี่ ” “ ไอ้บ้า! ” ริสาเอ่ยจบรีบย้ำเท้าเดินตามศศิไปทันที ทำพิธานขำออกมาอย่างถูกใจ พิธานถูกใจริสามาก ยิ่งผู้เป็นแม่ชอบริสาแบบนี้ด้วย พิธานเหมือนดั่งราชสีห์ที่ต้องการกินเนื้อหวานอย่างริสานี้ให้ได้… พิธานแสดงตัวให้ริสาได้รับรู้ว่าตนคือพ่อเสือที่เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวกำลังตามจีบริสาอยู่ แค่คิดก็ทำให้พิธานนั่งยิ้มคนเดียวราวกับคนบ้าได้ทั้งวัน กับอาการตาเบิกกว้างตกใจของริสาที่ตนเอ่ยหยอดคำหวานใส่จนตกใจหน้าตาตื่น แค่นึกถึงหัวใจพิธานก็เต้นแรงแล้ว “ ผู้หญิงอะไรน่ารักเป็นบ้า ” พิธานเก็บเอาภาพใบหน้าของริสามาคิด ริสาเข้ามาวิ่งวุ่นในใจพิธานในครุ่นคิดถึงอยู่ตลอดเวลาอย่างไม่รู้ตัว ว่าพ่อเสือพิธานตนนี้อาจจะเป็นแพ้ให้เหยื่อชิ้นหวานอย่างริสาจนราบคาบชิ้นนี้ก็เป็นได้… “ สวัสดีค่ะ คนสวย ” แค่คิดถึงหัวใจก็อยากได้ยินเสียง พิธานแกล้งกดต่อสายหาริสาที่ไม่รู้เลยว่าปลายสายปลดล็อกเบอร์ตนรึยัง แต่หัวใจมันก็ตื่นเต้นมาก เมื่อรู้ว่าสามารถติดต่อโทรคุยกับริสาได้แล้ว ริสาได้ปลดล็อกให้พิธานแล้ว ( คุณโทรมาทำไม? ) “ ก็พี่คิดถึง ” ( กินยาไม่ได้เขย่าขวดรึไง๊ ) “ คิกๆๆ ” ( ขำบ้าอะไร ) “ ริสารู้ไหม ว่าน้ำเสียงริสาที่กำลังเกรี้ยวกราด มันน่ารักมากเลยนะคะ ” “ ท่าจะบ้า ” ริสากดตัดสายพิธานไปอย่างไม่ไงดี ทำพิธานยิ้มออกมาอย่างพอใจ สำหรับผู้หญิงคนอื่นที่แค่มองตาก็สามารถเดินตามพิธานต้อยๆได้ทันทีโดยไม่ต้องทำอะไร แต่สำหรับริสาคนนี้ทำพิธานยิ่งอยากได้ เป็นอะไรที่ท้าทายสำหรับพิธานมาก… “ เด็กเสิร์ฟที่ชื่อริสา มาทำงานรึเปล่า? ” ด้วยใจที่อยากเจอให้ได้ พิธานมาที่ผับที่ริสาทำงานอยู่ แต่วันนี้กลับคว้าน้ำเหลว เมื่อริสาไม่ได้มาทำงานในคืนนี้ แต่พิธานไม่ยอมแพ้ ใจอยากเจอต้องเจอริสาให้ได้ หัวใจที่ร้อนรนบอกให้มาดักรอที่หน้าโรงงานของริสา แต่คราวนี้โชคชะตาเข้าข้างทำพิธานยิ้มได้ เมื่อเห็นริสานั่งวินมอไซค์มาจอดที่หน้าโรงงาน ผู้หญิงสวยแต่เลือกนั่งวินมอไซค์ ทำพิธานทึ่งมากยิ่งรู้สึกหลงเสน่ห์ของริสามากเข้าไปอีก “ นี่อย่าบอกนะ ว่าคุณมาดักรอสา ” ริสาถึงกับหัวร้อน เมื่อเห็นพิธานปรากฎตัวพร้อมรอยยิ้มกรุ่มกริ่มให้ตน “ พี่อยากเจอริสา พี่ก็ต้องมาหาสิ ” “ อย่ามายุ่งกับสา ” “ ไปกินข้าวกับพี่หน่อยสิ พี่อยากรู้จักริสา ” “ สาไม่ไป ” ริสาปฏิเสธดื้อๆอย่างซึ่งๆหน้า ไม่ได้สนใจว่าพิธานเป็นใครด้วยซ้ำ “ พี่จะจีบริสา ริสารู้ใช่ไหม ” “ ไม่ต้องมาจีบ สาไม่ชอบคนอย่างคุณ ” “ แต่พี่จะจีบ พี่ชอบริสา ชอบมากด้วย แล้วริสาก็ต้องให้พี่จีบ ถ้าไม่ให้พี่จีบพี่ก็จะจีบริสาให้มาเป็นแฟนให้ได้ ” “ …………. ” “ ดูสิ ใจของพี่เต้นเป็นชื่อริสาเลยนะ ” พิธานยิ้มกรุ่มกริ่มให้ริสา “ ไปเล่นลิเกที่อื่นเถอะ ” ริสาไม่ได้สนใจน้ำคำของพิธานเลยสักนิด หันหลังจะเดินออกไป แต่พิธานจับแขนรั้งริสาไว้ “ แต่พี่ว่าริสาต้องไปกับพี่นะ ” พิธานทอดสายตาไปยังใครคนนึง ที่เห็นเปอร์ ผู้ชายที่เป็นคนที่ริสาเคยคบหากำลังคุยกับรปภ.ที่ท่าทางคงเดาไม่ยากว่ามาหาใคร “ ไปกับพี่เถอะ พี่เป็นห่วงริสา ” “ …………. ” สุดท้ายริสาต้องรีบขึ้นรถมากับพิธานอย่างขัดไม่ได้ ริสาเป็นผู้หญิงมีเสน่ห์มักจะมีผู้ชายมาติดพันอยู่เสมอ แต่ริสาจะคุยแค่ครั้งละคน ถ้ามีคนคุยคือปิดโอกาสให้ทุกคน แม้จะอายุ 27 แต่ในชีวิตเคยมีแฟนมาแค่คนเดียวนั่นคือ “ เปอร์ ” แต่มาครั้งนี้ริสากำลังเปิดช่องทางให้โอกาสพิธานได้จีบตนทางอ้อมแล้ว “ ไอ้นี่ตื้อไม่เลิก ” พิธานเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นรถของเปอร์ที่มีผู้หญิงนั่งมาข้างๆด้วยขับตามรถของพิธานมาระยะนึงแล้ว “ จอดรถ สาจะลง สาไม่อยากให้คุณเดือดร้อน ” “ คิดว่าพี่จะยอมปล่อยให้ริสาลงไปเสี่ยงอันตรายคนเดียวเหรอ มันอาจจะทำอะไรริสาก็ได้ พี่ไม่ยอมหรอกนะ ” “ ………… ” คำพูดของพิธาน ทำริสาใจหวิวกับน้ำคำจริงจังนี้ที่ไม่ได้มองหน้าริสาเลยสักนิด แต่กลับมองแต่กระจกหลังแทน “ อยากตามมากใช่ไหม งั้นก็ตามให้ทันแล้วกัน ริสาเกาะแน่นๆ ” พิธานเร่งความเร็ว ปาดซ้ายปาดขวา เข้าเส้นทางลัดจนขึ้นถนนอีกเส้นทาง “ คุณ พี่เปอร์เลี้ยวมาแล้ว ” “ ไอ้สัสเอ้ย! ” จากที่ชะลอรถแต่เปอร์ก็ขับตามมาอีก พิธานจับต้องขับอ้อมพาริสามาหลบในคอนโดมิเนียมของตน “ ขึ้นไปบนห้องพี่ก่อน ” “ …………. ” ริสาที่ไม่รู้ว่าพิธานมาจอดที่คอนโดมิเนียมของตัวเองถึงกับตกใจ “ ริสา เป็นห่วงความปลอดภัยของตัวเองก่อน ถ้ามันตามมาแล้วทำอะไรริสาขึ้นมา พี่อาจพลั้งมือได้นะ ” “ ………… ” สีหน้าของพิธานจริงจังมาก พิธานเป็นห่วงริสาจนหน้าแดงก่ำอย่างไม่รู้ตัว ริสาจับต้องขึ้นมาหลบบนห้องของพิธานอย่างขัดไม่ได้ “ คุณพิธานเป็นอะไรรึเปล่า? ” ริสาแอบเป็นห่วงพิธานที่ตั้งแต่เข้ามานั่งในห้อง พิธานดื่มน้ำเย็นจัดอย่างเงียบๆ ราวกับกำลังนั่งสงบสติอารมณ์ของตัวเองอยู่ ทำริสาอดเป็นห่วงไม่ได้ “ พี่ขอโทษ พี่คงเป็นห่วงริสามากไป จนอยากจะซัดไอ้นั่น ” “ ทำไมคุณห่วงริสาขนาดนี้ ” ริสาเอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมา การกระทำของพิธานทำริสาใจหวิวแปลกๆ “ พี่บอกแล้วไง ว่าพี่ชอบริสา ” “ คุณหาผู้หญิงได้ตั้งเยอะแยะ ทำไมต้องมาชอบสา ” “ ไม่มีคำอธิบาย หัวใจบอกว่าชอบพี่ก็ทำตามหัวใจแค่นั้นเอง ” คำพูดที่รู้สึกดีให้หัวใจเต้นแรง สายตาประสานมองกัน เสียงของหัวใจที่ดังออกมาบ่งบอกว่าทั้งคู่กำลังรู้สึกเหมือนกันอยู่ พิธานค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไป ริมฝีปากหนาค่อยๆแตะริมฝีปากบางของริสาเบาๆ ริสาเคลิบเคลิ้มตกหลุมพิธาน พิธานใช้จังหวะนี้ที่ผู้หญิงทุกคนต้องตายราบคาบ จู่โจมจุมพิตจูบริสาอย่างพ่อเสือกระหายเหยื่อ แต่ทว่า…ริสากลับไม่ใช่ผู้หญิงเหมือนที่พิธานเคยผ่านมา “ คงไม่มีอะไรแล้ว สาขอตัว ” ริสาผลักพิธานออก ริสาเหมือนตั้งสติได้ขอตัวพิธานจะออกจากห้องทันที แต่… “ ริสา ” “ ………… ” ริสาชะงัก พิธานลุกไปยืนดักหน้าริสาเพื่อให้ริสาได้เห็นสีหน้าของตน “ พี่ชอบริสา พี่บอกความในใจของพี่ไปหมดแล้ว แล้วริสาจะใจดำปิดโอกาสไม่ให้พี่จีบริสาเลยเหรอ ” “ …………. ” พิธานเอ่ยพร้อมจับมือริสาไว้ ทำริสาพูดไม่ออก “ อาจฟังดูเหมือนคนบ้าพูดเพ้อเจ้อ แต่พี่ชอบริสาก็คือชอบ ชอบที่หมายถึงอยากรู้จัก อยากเจอหน้า คิดถึงตลอดเวลา แล้วก็อยากเป็นแฟน ” “ คุณพิธานกำลังพูด เพื่ออยากฟันสา ” ริสาเอ่ยออกไป แต่พิธานกลับดึงริสาเข้ามากอด “ ถ้าพี่บอกว่าพี่รักริสา จะเชื่อพี่ไหม ” “ ………… ” “ อยู่กับพี่ ให้พี่ได้มีความสุขสัก 5 นาทีได้ไหม ” ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ พิธานเอ่ยพร้อมเอาขวดน้ำดื่มเย็นๆมาให้ริสา พิธานไม่ได้พูดอะไรแค่นั่งมองหน้าริสาด้วยสายตาที่เดาอะไรไม่ได้ ทำริสาคนที่ถูกมองอึดอัด อยากออกไปจากห้องทำตัวไม่ถูก เปิดขวดน้ำดื่มเพื่อขจัดความอึดอัดนี้ “ รู้ไหม ว่าพี่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน ” “ ………… ” “ ริสา ริสา… ” ริสาสะบัดส่ายหน้าราวกับเรียกสติ พิธานที่พยายามเรียกแต่เหมือนริสาจะค่อยๆทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาอย่างไร้สติแล้ว “ ขอโทษนะ ที่พี่ปล่อยให้รฝออกไปจากห้องนี้ไม่ได้ ” พิธานลูบหน้าริสาที่สลบไป ขวดน้ำดื่มที่ผสมยานอนหลับที่พิธานตั้งใจให้ริสาดื่ม พิธานไม่เคยรู้สึกว่าต้องการใครแบบนี้ ที่ต้องการทั้งตัวและหัวใจของริสามาครอบครองไว้คนเดียว ราคะในใจเข้าครอบงำทำให้พิธานกลายเป็นเสือร้ายที่อยากจะทานเนื้อหวาน อันโอชะชิ้นนี้อย่างภาคภูมิใจ แต่พิธานไม่รู้ใจตน ว่าตัวเองกำลังหลงรักริสาอย่างไม่รู้ตัวไปแล้ว…

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more