3.อยากได้เป็นสะใภ้

2980 Words

สามีจองจำรัก ตอนที่ 3 อยากได้เป็นสะใภ้ พิธานพาเกลผู้หญิงที่มีความสัมพันธ์อยู่ในช่วงนี้ มาทานข้าวที่ร้านของพิพิมผู้เป็นน้องสาวเป็นครั้งแรก ถือเป็นการเปิดตัวเลยก็ว่าได้ เกลถือเป็นผู้หญิงผู้ดี มีชาติตระกูล การวางตัวถือว่าเป็นผู้ดีระดับนึง เกลควงแขนพิธานเดินเข้ามาในร้านอาหารของพิพิมราวกับบอกให้ทุกคนรับรู้ว่าตนเป็นผู้หญิงที่พิธานเลือก สำหรับศิลามีแค่การยินดีทำความรู้จัก เปิดใจในสถานะคนของพิธานที่น้องชายพามาเปิดตัว แต่สำหรับพิพิม ดูเหมือนจะไม่ถูกชะตากับเกลคนนี้เอาซะเลย “ พี่อิงดาวไม่มาด้วยเหรอพี่ศิ ” “ อิงไปรับคีรินที่บ้านตากับยายน่ะ ” “ แฟนพี่ศิลานี่ รวยไหมคะ หรือเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ” แต่การสนทนาระหว่างศิลากับพิธานดูเหมือนจะมีคนแทรกแซงขึ้นมา เกลเอ่ยขึ้นอย่างกับอยากร่วมสนทนานี้ด้วย ทำทุกคนต้องหันไปมอง แต่คนที่ไวสุดเห็นจะเป็นพิพิม “ พี่อิงดาวเมียพี่ศิ เป็นลูกสาวเจ้าของโรงสี ตระกูลร่ำรวยมาตั้งแต่รุ่นอาม่า คงไม่ต้องบอกว่ารวยไหมนะคะ ” “ เหรอ งั้นก็เหมาะสม สะใภ้คนโตรวย สะใภ้รองอย่างพี่ก็รวย พี่ลูกสาวเจ้าของร้านทองน่ะ มีเงินใช้ไม่เคยขาดมือ ชาตินี้ก็ใช่ไม่หมดจ๊ะ ” “ ที่พี่เกลพูดมา นี่บอกหรืออวยค่ะ ” พิพิมเริ่มแสดงออกถึงความไม่ชอบพอกับผู้หญิงของพี่ชายคนนี้ “ พี่แค่อยากบอกว่าพี่เหมาะสมกับพิธานน่ะจ๊ะ ” “ เกล พูดมากไปแล้ว ” พิธานเอ่ยพร้อมทำตาขวางใส่เกลเชิงให้หยุด ศิลาก็ส่ายให้พิพิมเบาๆเชิงให้หยุดต่อกลอนกับเกลเช่นกัน แต่เมื่อศิลากับพิธานลุกออกจากโต๊ะไป เกลก็เริ่มเผยตัวตนออกมาให้พิพิมได้สัมผัส ทั้งสีหน้าแววตาและท่าทางต่างกับเกลคนที่อยู่ต่อหน้าพิธานมาก “ นี่ร้านของพิพิมเหรอ ” เกลมองไปรอบๆร้าน ก่อนจะเอ่ยด้วยสายตาที่เหยียดหยามมากราวกับร้านอาหารสกปรกไม่ได้อยาดมานั่ง จนมองออก “ ใช่ค่ะ ” “ บรรยากาศอับไปหน่อยนะ แต่รสชาติอาหารก็พอใช้ได้อยู่ คงพอจะเรียกแขกได้อยู่บ้าง แต่คงก็น้อย ” ธาตุแท้ของเกลเริ่มออกมาทีละนิด “ พี่เกลไม่ได้ช่วยพิมทำร้าน ไม่ได้ช่วยบริหาร แต่ช่วยออกความเห็นที่พิมยังไงก็ขอบคุณแล้วกันค่ะ แม้พิมจะไม่ต้องการ ” “ ว่าฉันเสือกเหรอ ” “ พิมพูดคำนั้นเหรอคะ ” “ ที่ฉันพูดเพราะฉันหวังดี เป็นถึงเจ้าของร้านไม่รู้เหรอว่าต้องรับฟังคำแนะนำของคนอื่นบ้าง ” “ คำแนะนำกับคำเหยียดหยามมันมีเส้นบางๆกั้นอยู่นะคะ แต่คำพูดของพี่เกลคือคนไม่หวังดีค่ะ ” “ เป็นคนแบบนี้ไง ถึงมีแค่ร้านอาหารเล็กๆแบบนี้ สมองไม่มีการพัฒนา ” คำพูดคือตัวตนของเกล ผู้หญิงที่รังเกียจคนต่ำกว่า ชีวิตจะคบหากับคนที่เท่าเทียมเท่านั้น “ พี่ธานทำไมถึงเลือกผู้หญิงแบบพี่เกลมาได้นะคะ หยิบฉลากได้มารึเปล่าก็ไม่รู้ ไม่บอกไม่รู้เลยว่าผู้ดี คำพูดสก๊อตมากค่ะ ” “ พิพิม! อย่าคิดว่าเป็นน้องสาวพิธานแล้วฉันไม่กล้าทำอะไรนะ ” เกลถึงกับทนไม่ไหวตะคอกใส่พิพิม “ พี่เกลก็อย่าคิดว่าเป็นผู้หญิงของพี่ธานแล้วพิมไม่กล้า ” “ ถ้าฉันได้แต่งงานกับพิธาน เธอจะเป็นน้องสาวตกกระป๋อง ฉันจะไม่ให้เธอได้มรดกอะไรสักอย่าง ” เกลถึงขั้นข่มขู่พิม ตนมั่นใจว่าตนคือแฟนของพิธานเต็มตัวมาก “ ขอให้ได้แต่งนะคะ ” พิพิมไม่คิดว่าเกลจะมั่นใจขนาดนี้ เพราะพิพิมเองก็มั่นใจในตัวพี่ชายว่าไม่ได้มั่นใจกับเกลสักเท่าไหร่ “ ฉันได้แต่งแน่ รอยินดีกับฉันก็แล้วกัน ” “ ตอแหลให้เนียบๆนะคะ คนอื่นจะได้จับไม่ได้ พี่เกลจะได้ไม่ถูกพี่พิธานทิ้ง เพราะพิมก็เชื่อว่าพี่ธานเห็นเหมือนที่พิมเห็น ” “ เหรอ ดูปากฉันนะ ว่าพิธานรักฉันมาก ” เกลเองก็มั่นใจว่าตนถือไพ่เหนือกว่าพิพิม “ คุยอะไรกันอยู่ ” เสียงของพิธานเข้ามาเชิงห้ามศึกสงครามน้ำลายนี้ ศิลาพอจะมองสีหน้าของพิพิมออกว่ากำลังไม่สบายใจในตัวเกลผู้หญิงของพิธานคนนี้ พิธานมองหน้าศิลา พี่น้องคุยกันทางสายตาแทนคำพูดก็พอจะรับรู้ได้… เมื่อไปส่งเกล พิธานก็กลับมาหาพี่ชายกับน้องสาวอย่างเทคแคร์ความรู้สึก เข้าไปโยกหัวพิพิมที่รู้ดีว่าตอนนี้กำลังไม่โอเคกับเรื่องของตนมาก “ เป็นไง? ” “ พิมไม่ให้ผ่าน แล้วไม่ใช่แค่ไม่ให้ผ่านนะ พิมไม่ชอบ ” “ ทำไมล่ะ มีอะไรรึเปล่าพิพิม ” ศิลาเอ่ยถามน้องสาวอย่างห่วงใย “ อวย ข่ม แล้วก็ตอแหล พี่ธานคบผู้หญิงแบบนี้ไปได้ยังไง ตาบอดเหรอถึงมองไม่ออกว่าพี่เกลตอแหลแค่ไหน ” “ เกลเป็นแฟนของพิธาน พี่ว่าพิพิมลองเปิดใจมองดีกว่าไหม ” “ พี่ศิ พี่ก็มองไม่ออกอีกคนเหรอ แค่คำพูดก็รู้แล้วไหมพี่ว่าพี่เกลตอแหล ” พิพิมถึงกับตอกใส่ศิลาผู้เป็นพี่ชายอีกคน ทำศิลาพูดไม่ออกมองหน้าพิธานทันที “ ถ้าพี่อิงดาวอยู่ด้วย พี่อิงดาวก็ต้องคิดเหมือนพิม พี่เกลคนนี้นิสัยแย่มาก การศึกษาและฐานะไม่ช่วยอะไรนางเลย ต่อหน้าเป็นคนดี ลับหลังตอแหล นางข่มพิม เหยียดพิม แล้วยังกล้าบอกว่าพิมจะตกกระป๋อง ถ้าได้แต่งงานกับพี่ธาน พิมไม่ได้สมบัติอะไรเลย แล้วผู้หญิงอย่างนี้สมควรคบเป็นแฟนเหรอคะ ” พิพิมร่ายยาวความจริงทุกอย่าง ทำพิธานและศิลาหน้าเสียเพราะเชื่อในตัวน้องสาวสนิทใจ ไม่คิดว่าเกลจะเป็นคนอย่างนั้น “ พี่ไม่คิดว่าเกลจะเป็นอย่างนั้น พี่จะถอยห่างกับเกลนะ ” พิธานลูบหัวพิพิมเบาๆเชิงปลอบประโลมน้องสาวที่ผู้หญิงของตนทำตัวแย่ๆใส่ “ ไม่ต้องทำเพื่อพิมหรอก จะคบต่อก็แล้วแต่พี่ พิมไม่อยากเป็นตัวปัญหา เผื่อวันข้างหน้าพี่รักพี่เกลจริงๆ แต่อย่าพามาหาพิมอีกก็แล้วกัน ” พิพิมเอ่ยจบก็ลุกออกจากโต๊ะไป “ เอาไงดีพี่ศิ ผมปวดหัวมาก ” “ ดูดีๆ ผู้หญิงดีไม่ดีนิสัยก็พอเห็นได้ อย่าเอาแค่เรื่องบนเตียงมาเลือกทุกอย่าง คนเราร้อยพ่อพันแม่มีการเลี้ยงดูไม่เหมือนกัน ความรักใช้ใจมองไม่ใช่อารมณ์ทางเพศ เรื่องบนเตียงเก่งใช่ว่านิสัยจะดีนะ มองนานๆคิดดีๆ ” “ ……….. ” ศิลาคือพี่ชายที่ไม่เคยซ้ำเติม แต่คือพี่ชายที่คอยซับพอร์ตน้องชายทุกอย่าง ศิลาตบไหล่พิธานเบาๆอย่างให้กำลังใจผู้เป็นน้องชาย แล้วพิธานก็ได้เห็นเนื้อในของเกลจริงๆ เพียงเพราะการได้ไปเจอครอบครัวพิธาน เกลจึงมั่นใจทะเยอทะทานว่าตนคือแฟนของพิธาน เกลค่อยๆเผยธาตุแท้ถึงการเป็นเจ้าเข้าเจ้าของพิธาน ทำพิธานเบื่อหน่ายเพราะเกลหึงระเนระนาด มีปากเสียงด่าทอกับทุกคนที่ข้องเกี่ยวกับศิลา จนพิธานเริ่มถอยห่าง… “ เป็นไงไอ้เสือ ” เสียงของเบียร์เพื่อนสนิทสมัยมหาวิทยาลัยของพิธาน ที่นัดชวนกันมาดื่มเหล้าที่ผับแห่งนึงในตัวเมือง “ เบื่อว่ะ เกลนิสัยไม่ไหว ” “ ถอยเหรอว่ะ ” “ อืม ” “ มาๆชนแก้วกับกู กูจะอยู่เป็นเพื่อนคนอกหักซ้ำซากอย่างมึงเอง ” “ อ้าวไอ้เหี้ย ” “ ฮ่าๆๆ ” สองเพื่อนซี้ที่นานๆเบียร์จะขอลูกขอเมียมากินเหล้าชนแก้วกับพิธานได้ คุยสัพเพเหระกันตามประสาคนมีครอบครัวกับคนโสดอย่างพิธาน “ ไอ้พิธาน มึงจ้องใครว่ะ ” เบียร์ถึงกับสงสัย เมื่อเห็นพิธานจดจ้องอย่างไม่ละสายตา เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นผู้หญิงคนนึงที่เป็นพีอาร์ในร้าน แม้จะใส่ผ้าปิดปากปกปิดใบหน้า แต่รูปร่างและท่าทาง และแววตานี้พิธานจำได้ดี ทำให้มั่นใจมากว่าคือ…ผู้หญิงตัวหอมของตน เบียร์เรียกพนักงานหาข้อมูลให้พิธานทันที “ ชื่อริสา ถ้ามึงสนใจก็หมดสิทธิ์ ริสาคนนี้ไม่โสดเว้ย ” พิธานรู้สึกใจหวิวแปลกๆทันทีที่คิดว่าผู้หญิงชื่อริสาคนนี้เป็นผู้หญิงตัวหอมของตนแต่ดันมีแฟนแล้ว จากที่แยกย้ายกันกลับ แต่พิธานยังคงนั่งอยู่ในรถไม่ขับออกไปราวกับเฝ้ารอใครสักคน จนเห็นใครคนที่เฝ้ารอออกมา พิธานกำลังจะลงจากรถ แต่มือก็ได้แค่เปิดประตูรถชะงักไว้ เมื่อมีใครอีกคนเข้ามาโอบพาคนที่พิธานเฝ้ารอพาขึ้นรถขับออกไป “ มีแฟนแล้วไง ถ้าอยากได้ ” พิธานเอ่ยสบถออกมาด้วยจิตใต้สำนึก ว่าตอนนี้ตนกำลังมีใจให้ผู้หญิงที่ตนไม่เคยเห็นหน้า คนที่ตนอาจจะคิดไปเองว่าใช่ คนที่ทำให้มีกิเลสตัณหาอยากครอบครองอย่างไม่รู้ตัวแล้ว ผู้หญิงชื่อริสากำลังมีผลต่อหัวใจพิธาน… พิธานได้ดูแลโรงแรมศิวะกุลสานต่อธุรกิจของครอบครัวเป็นมรดกตกทอดที่พิธานได้รับ ผู้เป็นพ่อแม่ไม่ได้ปัดความรับผิดชอบซะทีเดียว คอยช่วยเหลือดูแลอยู่ตลอด เพื่อเป็นต้นแบบให้ลูกๆในการทำงาน คอยเป็นผู้ใหญ่ให้ลูกกล้าคิดกล้าทำกล้าแสดงความคิดเห็น ทำให้พิธานขึ้นแท่นผู้บริหารทำงานได้เป็นอย่างดี… ผู้เป็นแม่ได้คุยหารือกับพิธานถึงการปรับเปลี่ยนรูปแบบการบริการในแต่ละห้อง โดยจะปรับเปลี่ยนเรื่องตัวของผ้า ในส่วนต่างๆที่ใช้ผ้าตกแต่ง ผู้เป็นแม่เลือกโรงงานผ้าแพรจากตัวเลือกหลายโรงงาน โรงงานเวทจนรัตน์คือโรงงานที่เข้าตาผู้เป็นแม่ จึงได้ติดต่อเจรจานัดคุยงานกันทันที… “ สวัสดีค่ะ ศศินะคะ เป็นเจ้าของโรงงานเวทจนรัตน์ค่ะ ” “ ป้าคิดว่าเจ้าของน่าจะมีอายุมากกว่านี้ซะอีก ” คุณหญิงถึงกับเอะใจที่โรงงานเวทจนรัตน์ค่อนข้างมีประวัติการทำงานดี ได้รับรางวัลมามากมาย แต่ไม่คิดว่าจะคนที่เป็นเจ้าของจะอายุยังน้อย “ โรงงานเป็นของป๊าม๊าค่ะ ป๊าม๊าเสียศิเข้ามาดูโรงงานแทนตั้งแต่อายุ 23 ตอนนี้ก็เข้าปีที่ 8 แล้วค่ะ ” “ ป้าเสียใจด้วยนะลูก หนูเก่งมากนะที่พยุงธุรกิจผ่านมาได้ ” คุณหญิงชื่นชมในตัวศศิ คุยสัพเพเหระกันเชิงทำความรู้จักให้คลายความตึงเครียด “ ศิขอเสียเวลา 15 นาทีนะคะ ศิทำเอกสารตกหล่นไป น้องสาวกำลังเดินทางเอามาให้ค่ะ ” “ ไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดมาก ป้าไม่ได้รีบอะไร ” ไม่นานน้องสาวศศิก็เดินเข้ามาพร้อมเอกสาร ผู้เป็นน้องสาวยกมือไหว้คุณหญิงอย่างมีมารยาท ก่อนจะหันไปคุยกับพี่สาวด้วยความออดอ้อนด้วยน้ำเสียงเบาๆ “ เจ๊ศิ รอสานานไหมคะ ” “ ไม่นานหรอก ” “ สาบิดมอไซค์มาเลย กลัวรอติดเจ๊รอนาน เจ๊ศิต้องให้ติปสาแล้วนะ ” “ จะเอาอะไรล่ะ ” “ ขอชาบูสักมื้อได้ไหม ” “ ยัยอ้วน ” “ ไม่ได้เรียกอ้วน เค้าเรียกสมบูรณ์ค่ะ งั้นสาไม่รบกวนแล้ว เฮียนัทรอสั่งงานอยู่ที่โรงงาน สาไปก่อนนะคะ ” น้องสาวศศิลาผู้เป็นพี่สาวพร้อมทั้งยกมือไหว้ลาคุณหญิง ก่อนจะยิ้มให้พร้อมก้มหัวให้เล็กน้อยและเดินออกไป “ น้องสาวหนูศศิน่ารักดีนะ ดูไปดูมาท่าทางหนูกับน้องสาวจะรักกันมากเลยนะ ” “ เรามีกันแค่สองคน ป๊าม๊าเสียศิก็พยายามทดแทนทุกอย่างให้ริสา ศิทำงานส่งริสาเพื่อให้เรียนจบ ริสาตั้งใจเรียนตอบแทนศิที่ส่ง เรียนจบก็มาช่วยงานศิค่ะ แต่มีแอบดื้อไปทำงานที่ตัวเองรักบ้าง ริสาสายเฟี้ยวค่ะ แต่ไม่เคยทำให้ศิหนักใจเลยค่ะ ” น้ำเสียงและแววตาของศศิมีความสุขอย่างเปี่ยมล้นได้เอ่ยถึงน้องสาว เป็นความรักที่บริสุทธิ์ที่พี่สาวมีต่อน้องสาว “ หนูศิเป็นพี่สาวที่ดีมาก หนูริสาก็เป็นน้องสาวที่น่ารักกับพี่สาว ป้าเชื่อว่าต้องพบเจอแต่สิ่งดีๆ ” “ ศิเคยคิดมาตลอดเลยค่ะว่าจะไม่มีครอบครัว อยากอยู่กับริสาไปตลอด แต่ริสากลับบอกว่าอยากเห็นศิมีความสุขกับคนที่รัก ศิมีแฟนคบกันมาเป็น 10 ปีน่ะค่ะ ศิกลัวริสาจะขาดความรัก คิดว่าศิไม่รักที่ไหนได้ค่ะ ศิแต่งงานมีครอบครัว พี่นัทแฟนศิก็เอ็นดูริสา ทำให้มีความสุขมากเลยค่ะ ” “ ป้ายินดีด้วยนะ แล้วหนูริสาแต่งงานแล้วด้วยรึเปล่า ” คุณหญิงเอ่ยถามอย่างผู้ใหญ่น่าเกรงขาม แต่ในความเป็นจริงแอบสนใจในตัวริสามากจึงต้องถามละลาบละล้วงออกไป “ ริสายังไม่แต่งงานค่ะ รายนั้นรักอิสระมาก ศิก็ไม่รู้เหมือนกันคะว่าจะได้เห็นริสาใส่ชุดเจ้าสาวกับเค้ารึเปล่า ” “ หนูริสาเป็นผู้หญิงเก่งแถมยังสวยอีก ผู้ชายสมัยนี้ชอบผู้หญิงอย่างหนูริสา ทั้งสวยทั้งเก่งแบบนี้ป้าเชื่อว่าโสดได้ไม่นานแน่ๆ ” กว่าจะได้คุยงาน คุยเรื่องส่วนตัวก็ปาไปครึ่งวันแล้ว คุณหญิงได้ตอบตกลงเลือกโรงงานของศศิ คุณหญิงชอบผ้าแพรของโรงงานเวทจนรัตน์มาก มิหนำซ้ำยังแอบเพ่งเล็งริสา น้องสาวของเจ้าของโรงงานไว้อีกด้วย… โรงงานเวทจนรัตน์ เป็นโรงงานผ้าเก่าแก่สืบทอดมาหลายชั่วอายุ แต่โรงงานมาสั่นครอนรวนเรเมื่อ 7 ปีที่แล้ว เมื่อนายภานุ เวทจนรัตน์ทายาทของตระกูลเพียงคนเดียวได้เสียชีวิตพร้อมภรรยาจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำให้ลูกสาวคนโตอย่างศศิในวัยเพียง 23 ปีต้องกอบกู้โรงงานของป๊าม๊ากลับมาให้ได้ ศศิต้องใช้เวลาเกือบ 1 ปีที่ต้องแก้สถานการณ์ให้โรงงานกลับมาตั้งหลักให้ได้ ไหนจะต้องพยุงครอบครัวที่มีน้องสาวอย่าง “ ริสา ” อีกคน เพื่อให้ริสาได้เรียนหนังสือต่อยามไม่มีป๊าม๊า ศศิรับบทหนักเป็นเสาหลักของครอบครัว ศศิมีนัทแฟนหนุ่มที่คอยช่วยและไม่เคยหนีหาย ครอบครัวของนัทยื่นมือเข้ามาช่วยศศิอย่างไม่รังเกียจ ทำให้ศศิพาโรงงานกลับมาอยู่ในจุดที่มั่งคั่งได้อีกครั้ง... ด้วยอายุอานามไม่เยอะ ศศิปรับโรงงานให้เข้ากับยุคสมัย และยังมีริสาที่เรียนจบมาช่วยงานที่โรงงานพัฒนาปรับปรุงจนตอนนี้โรงงานผ้าเวทจนรัตน์อยู่อันดับต้นๆในเรื่องผ้าคุณภาพ ริสา สริสา เวทจนรัตน์ อายุ 27 ปี ผู้หญิงหน้าตาสะสวย รูปร่างดี ผิวพรรณผุดผ่อง ผมยาวถึงกลางหลัง มีเสน่ห์ดึงดูด นิสัยรักอิสระ ไม่ชอบให้ใครมาบังคับ สถานะมีคนคุยแต่ยังไม่แต่งงาน… ริสาเป็นน้องสาวที่รักพี่สาวอย่างศศิมาก ทั้งคู่เข้าใจกันทุกอย่าง ปรึกษาคุยกับแทบทุกเรื่อง ต่อหน้าผู้เป็นพี่สาวริสาคือเด็กน้อยที่คอยออดอ้อนพี่สาวเสมือนต่อหน้าป๊าม๊า และสำหรับคนอื่นริสาคือผู้หญิงสวย เก่ง ฉลาด แต่ความเป็นจริงริสาคือผู้หญิงอ่อนไหวง่ายมาก... ริสาเรียนจบบริหารเพื่อมาช่วยงานผู้เป็นพี่สาวอีกแรง ศศิจะใส่ชื่อริสาเป็นเจ้าของโรงงานอีกหนึ่งคน แต่ทว่าริสากลับให้ศศิเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว เพื่อตอบแทนที่ศศิเลี้ยงดูตนมาอย่างดี ริสาขอเป็นแค่คนคอยช่วยงานที่ได้เงินเดือนเหมือนพนักงานคนนึงเท่านั้น… ริสามีธุรกิจหุ้นส่วนถึง 40% ในผับแห่งนึงของสามีเพื่อนสาวอย่าง “ ตั้งโอ๋ ” ที่เป็นหุ้นส่วนได้รับเงินส่วนแบ่งเข้ากระเป๋าทุกเดือนแต่ไม่เปิดเผยกับใคร ทุกคนรับรู้แค่ริสาเป็นพีอาร์พนักงานคนนึงเท่านั้น เพียงเพราะอยากรับรู้ถึงความต้องการของลูกค้า เอาใจใส่ลูกค้าเพื่อจะได้เอามาปรับปรุง แม้ศศิจะไม่ค่อยเห็นด้วยแต่ก็ขัดริสาไม่ได้ ที่รักและชอบในสิ่งที่อยากทำ จึงได้แต่คอยซัพพอร์ตอยู่ห่างๆ “ เป็นไงจ๊ะ แม่พีอาร์คนสวย ” ศศิเอ่ยแซวน้องสาวอย่างริสา เมื่อมาหาที่คอนโดมิเนียมของน้องสาวแต่เช้า แต่ริสายังมุดอยู่ใต้ผ้าห่มบนที่นอนอยู่เลย “ มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี่ย ” “ ริสา เจ๊บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าดื่มเยอะ ทำไมตัวกลิ่นเหล้าหึ่งขนาดนี้ ” “ สาเครียดนิดหน่อยอ่ะเจ๊ ” “ เรื่องเปอร์อีกแล้วใช่ไหม ” เปอร์คือผู้ชายที่ริสาคบหาอยู่ แต่มักจะทะเลาะกันอยู่บ่อยครั้งเพราะเปอร์มีเรื่องผู้หญิงบ่อยๆ “ ค่ะ ” “ ถ้าแย่ก็ถอยออกมาดีกว่าไหมริสา ” ศศิเอ่ยอย่างห่วงใยน้องสาว “ สาเลิกกับพี่เปอร์แล้ว ” “ เลยดื่มหนัก ” “ ดื่มส่งท้ายไงเจ๊ คงเหมือนที่เจ๊ว่าตัดอะไรที่ทุกข์ออกมันรู้สึกโล่งจริงๆ ” ริสาจะมานั่งระบายกับศศิเสมอ ศศิจึงจะรับรู้การคบหาของริสา “ เลือกรักตัวเองเราจะมีค่า ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว เจ๊มีเรื่องจะคุยด้วย ” “ เรื่องอะไรเหรอเจ๊ ” “ เจ๊มีนัดคุยงานกับเจ้าของโรงแรมศิวะกุล เค้าอยากให้ริสาไปด้วย ” “ สาเนี่ยนะ ทำไมอ่ะเจ๊? ” “ ไม่รู้สิ แต่ดูเหมือนคุณหญิงจะสนใจริสามากนะ เหมือนกับชอบอยากได้เป็นสะใภ้เลย ” “ ………… ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more