How Much... รักครั้งนี้ต้องเปย์เท่าไหร่? (NC18+)

Episode 2

Episode 2

วันนี้ฉันตื่นเช้าเตรียมตัวจะไปมหาลัย แต่ดันเจอเซอไพร์สซะอย่างงั้น!!!

"ปล่อยหนูออกไปเดี๋ยวนี้นะ!!!" ฉันตะโกนร้องออกมาพร้อมกับทุบประตูห้องตัวเองรัวๆเมื่อรู้ว่าประตูห้องฉันเปิดไม่ออก ฉันเดาได้เลยว่าป้าของฉันคงจะเอากุญแจมาล็อคห้องฉันไว้แน่ๆ

ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย... วันนี้ฉันมีสอบตอนเช้ากับทำงานพิเศษที่ร้านคาเฟ่

"แม่ฉันสั่งมาว่าวันนี้ทั้งวันเธอจะต้องอยู่แต่ในห้อง" เส่ียงทุ้มเข้มของชินเอ่ยดังขึ้นพร้อมกับหัวเราะหึหึด้วยความสะใจ ฉันได้ยินมันอย่างชัดเจน

"ทำไมถึงจะต้องทำแบบนี้ด้วย! ฉันไปทำอะไรให้พวกนาย ทำไมนายต้องมาขังฉันแบบนี้" ฉันบอกออกมาด้วยความหงุดหงิดพร้อมกับทุบประตูอย่างแรงจนมือของฉันมันแดงไปหมด

"เมื่อวานเธอพูดอะไรไว้กับแม่ฉันละ แม่ฉันโกรธมาก และยังฝากฉันมาบอกเธอว่าถ้าเธอยังไม่สำนึกอยากไปขอโทษแม่ฉันก็อยู่ในห้องต่อไปไม่ต้องออกมา" น้ำเสียงของชินนิ่งเรียบอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับการที่มาทรมาณผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงที่ไม่มีทางสู้

"สักวันฉันจะออกไปจากบ้านหลังนี้ ฉันเกลียดทั้งนายและแม่นาย" ฉันบอกออกมาก่อนจะทุบประตูอย่างแรงเป็นครั้งสุดท้ายและจากนั้นฉันก็กระโดดขึ้นเตียงพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพื่อนสนิทของตัวเอง 'บีเน่'

[ฮัลโหล แก ถึงมอยัง ใกล้จะถึงเวลาสอบแล้วเนี่ย!] ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไรเสียงหวานใสของบีเน่ก็เอ่ยขึ้นอย่างร้อนรนใจ ฉันได้แต่หัวเราะแห้งๆให้เมื่อได้ยินแบบนั้น

"แก ขอโทษนะฉันคงจะไปสอบไม่ได้แล้ว" ฉันบอกเสียงเศร้า

[ห๊ะ! หมายความว่าไง]

"ฉันมีเรื่องกับที่บ้านอ่ะ เลยออกจากบ้านไม่ได้ ถ้ายังไงฉันคงจะต้องดรอปวิชานี้ไปวะ" ฉันบอกออกมาพร้อมกับปาดน้ำตาเล็กน้อย ฉันรู้สึกเศร้าจริงๆนะที่ต้องดรอปวิชานี้ เพราะมันเป็นวิชาเลือกที่ฉันอยากจะเก็บให้เร็วที่สุดเผื่อว่าฉันจะจบไวกว่าเพื่อนคนอื่นๆประมาณครึ่งปี

[อ้าว! ทำไมเป็นงี้ละเนี่ย... อย่าบอกนะว่าแกทะเลาะกับชินอ่ะ?] บีเน่ถามด้วยความอยากรู้ บีเน่รู้จักชินเหมือนกัน...

"เอาไว้เจอกันแล้วจะเล่าให้ฟังนะแก ตั้งใจสอบนะ" ฉันตัดบทสนทนาทันทีก่อนจะกดตัดสายไปพร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างคนอ่อนแอ ฉันเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆนะ ที่โดนทำแบบนี้

ไหนวันนี้ฉันจะไม่ได้สอบ ไหนจะต้องโทรลางานพิเศษทำให้ขาดรายได้ไปอีกหนึ่งวัน ฉันอยากจะเก็บเงินให้ได้ไวๆแล้วหนีออกไปจากบ้านหลังนี้สักที

"เฮ้อ... ฉันควรจะทำยังไงดีเนี่ย" ฉันเช็ดน้ำตาตัวเองอีกครั้งก่อนจะนอนลงบนเตียงจากนั้นก็หยิบโทรศัพท์เลื่อนหางานพิเศษอะไรไปเรื่อย... จนกระทั่งไปเจองานงานหนึ่งที่มีรีวิวหลายคนบอกว่าได้เงินดี บางเดือนถ้าขยันได้เหยียบแสน

"น่าสนใจชะมัด" ฉันพึมพำเบาๆ ก่อนจะกดเข้าไปอ่านว่างานนั้นมันคืองานอะไรกันแน่ พออ่านมาเรื่อยๆฉันก็เข้าใจว่ามันเป็นงานที่ผู้หญิงหรือผู้ชายทำก็ได้ และแน่นอนว่ามันรายได้ดีสุดๆ

'รับจ้างเป็นทุกอย่าง' เงินเดือน 50000-100000 แสน หากขยันอาจได้ทิปจากคนจ้าง

งานแบบนี้ฉันเหมือนเคยเห็นมาหลายต่อหลายครั้งแต่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าทำแล้วจะได้เงินจริงๆ แค่อัพรูปและประวัติของเราลงแอคเคาท์ถ้ามีคนสนใจก็จะจ้างเรา แถมรูปก็เบลอหน้าเราเอาไว้ได้ด้วย อีกทั้งคลิปและรูปภาพที่เป็นตัวเราโดยเซ็นเซอร์หน้าก็ยังขายได้อีก แต่รูปพวกนั้นจะต้องเป็นแบบ18+ และแน่นอนว่าไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นใครแน่นอน ทุกอย่างจะเป็นความลับ...

มันก็น่าสนใจดีอยู่หรอกนะ เเต่เหมือนว่ามันเป็นงานขายตัวยังไงก็ไม่รู้สิ แต่เขาก็เขียนไว้ว่ามันไม่ใช่งานขายตัว โอ๊ย! นี่สินะที่บอกว่าไม่เลือกงานไม่ยากจนอ่ะ แถมแต่ละคนที่ทำงานนี้ก็มีรายได้ดีมากด้วย

อีกใจก็กลัว อีกใจก็อยากลอง ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย

สุดท้ายตั้งแต่เช้ายันเย็นฉันก็เอาแต่นอนอยู่บนเตียงพร้อมกับครุ่นคิดว่าตัวเองจะลองทำงานนั้นดีไหม 'รับจ้างเป็นทุกอย่าง' แต่ฉันยังไม่อยากจะลองทำถึงขั้นนั้น ถ้าแค่ลองอัพคลิปก่อนแล้วเบลอหน้าตัวเองจากนั้นก็เอาไปขาย คงจะไม่เป็นไรหรอกมั้ง แถมคนอื่นๆคงจะไม่รู้ด้วย แล้วฉันก็ไม่ได้มีสังคมกว้างขวางขนาดคนรู้จักเยอะ

มันก็น่าลองอยู่ไม่น้อย...

สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจอัพรูปตัวเองแบบเห็นหน้าอกและหัวนมชัดเจนลงเว็บนั้น แน่นอนว่าพอฉันลงไปได้สักพักมันก็ยังไม่มียอดเงินขึ้น แต่พอผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงจู่ๆยอดเงินในเว็บนั้นก็ขึ้นอย่างรวดเร็วจนตอนนี้ฉันมีเงินสะสมถึงหนึ่งพันในเวลาไม่กี่ชั่วโมง

"ถ้าฉันทำงานนี้ต่อไปเรื่อยๆ ฉันคงจะรวยเละแน่ๆ" ฉันตาลุกวาวขึ้นมาทันที ฉันไม่เคยทำอะไรแล้วได้เงินง่ายแบบนี้มาก่อน ทำไมฉันถึงไม่ตัดสินใจทำแบบนี้สักทีนะ รู้งี้ทำนานแล้ว ถึงมันจะเสี่ยงแต่เพื่อเงินฉันก็ทำได้ทุกอย่างแล้วตอนนี้ แต่ถึงขั้นนัดเจอรับจ้างออกไปข้างนอกฉันยังไม่กล้าทำนะ แม้ว่าจะรายได้ดีก็เถอะ

ปัง!

จู่ๆเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอย่างดังทำให้ฉันถึงกับสะดุ้งโหยงและรีบใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยทันที และไม่ลืมที่จะปิดมือถือทันที ถ้าใครรู้ความลับนี้ของฉันเข้าคงจะแย่แน่นอน

"ออกมาจากห้องเดี๋ยวนี้ปลอยฝน" พอได้ยินเสียงแบบนี้ก็รู้ได้ทันทีเลยว่าเป็นชิน

"...." ฉันเงียบไม่ตอบ พวกเขาคิดอยากจะให้ฉันออกก็ออกอยากจะให้ไปก็ไปแบบนี้นะเหรอ เห็นฉันเป็นอะไรกัน

"ปลอยฝน ออกมาก!" ชินตะโกนเสียงดังขึ้นแต่ฉันก็ไม่ยอมตอบ สุดท้ายเขาก็ผลักประตูฉันเข้ามาอย่างไม่ได้รับอนุญาตอีกแล้ว แน่นอนสิ... ว่าเขาต้องมีกุญแจห้องของฉันอยู่แล้วอยากจะเข้าออกตอนไหนก็ทำได้

"ปลอยฝน คิดจะเงียบไปถึงเมื่อไหร่! ถ้าเธอยังไม่ออกมาฉันจะไปลากเธอจริงๆ" ชินเดินเข้ามาในห้องของฉันและเขายังล็อคประตูอีกด้วย ท่าทีแบบนี้รู้สึกชวนแปลกๆไปเลย

"ทำไม ฉันไม่อยากจะคุยกับนายและแม่ของนาย แล้วนายเข้ามาห้องฉันแบบนี้ทำไม"

"เหอะ... ห้องเล็กชิบหายเลยวะ" ชินพึมพำพร้อมกับสอดส่องสายตารอบห้องของฉัน ห้องฉันมันก็แค่ห้องเล็กๆที่ไม่ได้มีอะไรหวือหวา

"ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!" ฉันบอกพร้อมกับพยายามผลักชินออกไปแต่เขาไม่ออกไปง่ายๆ

"ทำไม ไม่อยากอยู่กับฉันสองคนบ้างเหรอ!? เอาแต่จะไล่ลูกเดียวเลย" ชินถามฉันพร้อมกับจับมือฉันแน่นและจากนั้นเขาก็ผลักฉันลงบนเตียง ตอนนี้ชินกำลังนอนคล่อมฉันอยู่

"ออกไปนะชิน ฉันไม่ตลกนะถ้าจะแกล้งอะไรแบบนี้"

"ฉันไม่ได้แกล้ง ฉันบอกแล้วว่าฉันจะมาลากเธอ"

"อะ...ไอ้บ้า กะ...กรี๊ดดดดด!"