“ไม่ใช่อย่างนั้น เขาไม่ชอบทั้งผู้ชายและผู้หญิงนั่นแหละ” พี่ชายของเขาเป็นคนที่คบเพื่อนทั้งชายและหญิงน้อยมาก เขาชอบความสันโดษเป็นที่สุด
“จริงเหรอฮอง” ไพรวัลย์ไม่มั่นใจจึงหันไปขอคำยืนยันจากบัวฮอง
“จริงครับ” พูดพลางพยักหน้าน้อย ๆ
“แล้วถ้าพี่สนเปลี่ยนใจล่ะ” ไพรวัลย์ยังรู้สึกหวั่นใจอยู่ลึก ๆ
“แล้วพี่จะหวงไปทำไมผู้หญิงอย่างนั้น”
“ไม่ได้หวง ฉันแค่เห็นพี่สนชอบทำงานใกล้คำแก้ว ฉันก็เลยมาเล่าให้พวกเอ็งฟัง” เรื่องที่คำแก้วเหมือนคนปกติเขาคิดว่าเขาสัมผัสได้แต่คนอื่นหรือจะเชื่อ ถ้าผู้ใดรู้ว่าเขาสนใจเด็กนั่นมีหวังได้พากันหัวเราะเขาแน่
“ถ้าเขานิยมของพรรค์ก็ต้องปล่อยเขาละ” มุมปากมีชัยยกยิ้มหยันเล็กน้อย ที่รู้ว่าพี่ชายมีปัญญาด้อยกว่าตน จะหาเมียทั้งทีกลับจะคว้าเอาคนปัญญาอ่อนมาทำเมีย สมแล้วที่เป็นใบ้
“พี่สนเขาเป็นคนฉลาดครับเขาถึงได้เลือกเป็นหมอยา” บัวฮองแย้งพี่ชายเพราะไม่ชอบคำพูดที่เขาชอบดูถูกพี่ชายต่าง
