ร่างสูงรับรู้ได้ได้ถึงความรู้สึกในน้ำเสียงของคนตัวเล็กในอ้อมกอด เหมือนว่าเธอดูไม่มีอาการไม่พอใจสักนิด ถ้าเขาไม่คิดเข้าข้างตัวเองจนเกินไปหรือว่าเธอจะเริ่มมองเขาในแง่ดีบ้างแล้ว
" ฉันไม่เคยเปรียบเธอกับใครทั้งนั้นไม่ว่าตอนนี้หรือตอนไหน "
แปลกที่แค่เขาพูดเพียงแค่นี้ก็ทำเธอใจสั่นได้อย่างไม่ยากเย็น แค่เขามองตาก็ทำเอาเธอคล้อยตามอย่างง่ายดาย ไหนจะคำพูดที่แสนหวานหูนั่นอีก
" พ่อเลี้ยงปล่อยไผ่ก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้ามันจะดูไม่ดีเอานะคะ ไผ่เป็นแค่คนใช้ในบ้าน "
ร่างบางเริ่มดิ้นขึ้นมาอีกครั้ง
" งั้นก็มาเป็นมากกว่าคนใช้สิจะยากอะไร ก่อนที่ฉันจะปล่อยเธอไปฉันมีข้อเสนอให้เธออีกครั้งฉันยังยืนยันว่าอยากดูแลเธอจริงๆ ฉันรับรองว่าฉันจะดูแลเธออย่างดี ขอแค่ทำตามกฎที่วางไว้ก็พอ "
คนอย่างพ่อเลี้ยงราเมศวร์อยากได้อะไรก็ต้องได้ แล้วตอนนี้ก็เช่นกันแม้ว่าเขาจะรู้สึกว่าตัวเองมีความรู้สึกดีๆกับเธอและเหมือนจ
