The Doctor's Unwanted Wife

Chapter 01 Crush

Chapter 01

Zari POV

KASALUKUYAN akong nasa loob ng cafiteria. Ang oras ay tila bumabagal habang ako ay naghihintay ng oras sa aking first subject. Kumukuha ako ng kursong nursing instead photography, pinagsantabi ko muna sa isang kadahilanan.

I pondered what to do, if there was a right moment to express my feelings. Gusto ko na siya, since I was ten years old and now I’m twenty. Dalaga na ako kaya pwede na kami ni Kuya Josh.

I took a deep breath. Kailangan na niya sigurong malaman na mahal ko siya. Kailangan kong ipagtapat ang nararamdaman ko. Nasa modern times na tayo wala akong nakikitang masama kung ang babae na ngayon ang unang magtapat ng pag–ibig.

Kinuha ko sa loob ng aking bag ang isang maliit na salamin at nag–apply ako ng lipstick nang marinig ko ang malakas na hiyawan sa labas ng cafiteria. Dali–dali kong binalik sa loob ng bag ko ang lipstick at salamin. Agad akong tumayo sa kinauupuan at lumabas ng cafiteria.

I saw Doctor Josh Bernard Medrano, approaching , and my heart suddenly raced. Every time I see him, it’s like the world slows down for a moment. My heart skips a beat, and I can’t help but feel this rush of excitement bubbling inside me. He’s more that just a teacher or a doctor—he’s someone who makes me smile without even trying.

Nang makita ko siya sa hallway, bigla akong namula. Sinubukan kong magpakalma, pero ang puso ko ay mabilis ang pintig, and palms are sweaty. ‘Should I say hi? I wonder, nervousness tingling down my spine.

When our eyes finally meet, I manage a shy, “Hi, Sir Doc. Medrano,” my voice barely audible amidst the bustling noise of the school corridor.

He flashes that warm smile of his lips and replies. “Kumusta, Zari? Okay ka lang?”

“Uh, O–okay naman po,” I stammer, feeling like I’ve forgotten how to speak properly. “Papunta na rin po ako sa klase.”

He nodded. "I'll see you in class," with a tone that hinted at something more.

Dahil nangangatog na ang tuhod ko. I walk away, but inside, my mind is racing. Napansin kaya niya ang kaba ko? Parang tanga ba ako? Hindi ko maiwasang paulit–ulit na balikan ang eksena sa aking isipan, wondering if he sees me the way I see him. The rest of the day feels like a blur, but that moment with him—it’s etched in my mind clear as day.

Ang plano kong pagtatapat ay hindi ko pala kaya. Nakakahiya, bestfriend pana man sila ng Kuya ko.

Hanggang sa tumunog ang bell, hudyat na para sa klase ko kay Doc. Josh about hematology. Hindi naman talaga ako interesado magnursing dahil narinig kong magtuturo siya kaya agad akong nagshift ng kursong nursing. Kind of boring pero ngayon naging interesado ako kahit papano.

I’m sitting at my desk, pretending to listen, but my mind is somewhere else entirely. I’m fixated on Doc. Medrano, trying my best not to stare, ngunit ang aking isipan ay ibang–iba.

Nai–imagine ko ang kanyang ngiti at boses, na parang nagpapakalma sa akin kahit sa malayo. Ang tuwing siya ay nagsasalita, tila ba ang aking pansin ay dire–diretso sa kanya. Hindi ko mapigilang hindi magtama ng tingin sa kanya, subalit agad ko rin itong ititigil upang hindi mahalata ng iba.

Kahit na mayroon nang inilalarawan sa pisara, ang aking utak ay hindi sumasabay. Parang naglalakad ako sa isang mundo ng kakaiba, kung saan siya lamang ang nagmamay–ari ng aking pansin.

Napabuntong–hininga ako, wala sa loob ng classroom ang aking diwa, dahil nakatuon ito sa bawat kilos, bawat ngiti , at bawat salita ni Kuya Josh.

“Psst, Zari , anong meron kay Doc. Medrano? H’wag mong sabihin na pati ikaw?” Claire whispers, loud enough for me to hear but not enough to draw attention from him. I feel my cheeks redden, hoping that no one else heard her.

I rolled my eyes. “Anong pati ako? Bestfriend sila ng Kuya ko.” I whisper back, but I can feel her playful gaze boring into my soul.

She smiled cheekily. “Halata naman kung saan ang tingin mo. Baka may crush ka na, ano? Walang bestfriend ni Kuya sa babaeng lumalandi na,” she teases, making me wish I could disappear into thin air.

Nagkibit ako ng mga balikat. “Ay, stop na nga!” I pleaded with her, attempting to fucos back on the lesson while desperately praying that no one else caught on to our conversation. "H'wag kang mag–alala, kapag inlove na ako, sasabihin ko agad sayo."

"Tell that to the marines," kontra ni Claire. "Gusto mo yata magkaroon kayo ni Sir Dok alam mo 'yung—" huminto siya sa pagsasalita at tila may iniisip bago nagpatuloy, "—alam mo "yung 'May–December romance? Parang gano'n ang vibe ng love story niyo kapag nagkataong pinatulan ka. Pero sa tingin ko matured woman ang need ni Doc hindi immature."

Inirapan ko siya. "Ewan ko sayo."

Isang nakakalokong ngiti ang sumilay sa labi ni Claire. Si Claire ay isa sa pinakamalapit kong kaibigan. Ang kakambal kong si Zeinab ay kumukuha ng kursong engineering. Dahil sa pangungumbinsi ni Kuya Chris at Kuya Zane.

Hanggang sa tumunog muli ang bell, ending our class and our exchange. But inside, I can’t shake off fhe unease her words brought. It feels like she hit a nerve, one that I’ve been trying hard to keep hidden.

Inakbayan ako ni Claire hanggang pinto, nang bahagya akong huminto. Sinulyapan ko si Kuya Josh, nakayuko at may sinusulat. Kahit kilala niya akong kapatid ni Zane ay hindi niya ako kakausapin kapag hindi ko siya kinakausap. Minsan pumaparaan ako para mapansin niya pero iyon ay balewala parin sa kanya.

Inlove kasi siya kay Ate Hannah pero wala na si Ate Hannah nasa kulungan na pero naririnig kong dinadalaw niya sa kulungan ang babae. Subalit, hindi ako nawawalan ng pag–asa na magustuhan niya ako.

Nang umangat ang ulo ni Kuya Josh ay mabilis akong umalis. Dinala ako ng mga paa ko sa banyo.

May–december romance? Iyon ang tanong ko sa aking sarili habang tinitigan ko ang sariling repleksiyon sa salamin ng banyo. Katatapos ko lang maghilamos. Hindi naman siguro isang krimen ang magkakagusto sa isang lalaki na sampung taon ang tanda sayo.

Ang hirap mag–explain, pero parang may kakaiba kaming connection o ako lang itong assuming? Pero alam ko rin malayo ang agwat namin at bestfriend pa niya si Kuya Zane. Kaya hindi ko alam kung dapat ko pa bang ipagwalang bahala o iwasan lang. Pero hindi maitatangi ang itong naramdaman ko kay Kuya Josh. Naks, Kuya Josh pa ang tawag ko, pero palihim kong minamahal. Andiyan lagi ang excitement at kilig sa tuwing kasama ko siya.

Ang sitwasyon namin ay talagang kumplikado, tulad ng aming agwat sa edad at koneksiyon sa pamamagitan ng kapatid.