ในที่สุดบ่ายของวันนั้นหรัญญ์ก็ได้ฤกษ์เดินทางไปที่บ่อน้ำสีชาดเพื่อรักษาบาดแผลจากการถูกลูกธนูปักสักที โดยพาหนะในครั้งนี้ก็คือเจ้าปุยฝ้ายม้าคู่กายของเขานั่นเอง
"ข้าเห็นคุณท้าวทองคำเรียกปุยฝ้ายด้วยการเป่าปากเช่นเดียวกันกับที่ท่านพี่ทำ"
อรินดาที่นั่งอยู่บนหลังม้าด้านหน้าของหรัญญ์เอ่ยถามอย่างสนใจ ในวันที่หรัญญ์โดนคมกระบี่บาดแขนคุณท้าวทองคำก็เรียกม้าปุยฝ้ายมาด้วยการเป่าปากเสียงดังเช่นเดียวกันกับที่องค์หรัญญ์ทำ
"ปุยฝ้ายรู้ว่าเวลาที่ได้ยินเสียงเป่าปากคือมีคนเรียก และเจ้านี่ก็จะตามเสียงมาทันที"
"ข้าอยากทำได้บ้าง"
ธิดานาคาเอ่ยอย่างตื่นเต้น
"เดี๋ยวข้าจะสอนเมื่อไปถึงบ่อน้ำสีชาด"
หรัญญ์ให้สัญญา เมื่อเดินทางไปถึงบ่อน้ำสีชาดและล้างตัวสำเร็จแล้วหรัญญ์คิดว่าจะใช้เวลาทั้งบ่ายนี้ในการสอนให้อรินดาเป่าปากและเรียกเจ้าปุยฝ้ายให้จงได้
ทั้งที่เป็นฝ่ายบาดเจ็บ แต่หรัญญ์ก็ยังได้นั่งด้านหลังอรินดาอยู่ดี มือหนึ่
