หรัญญ์ลืมตาขึ้นมาในเช้าของวันใหม่ ความเมื่อยขบและปวดหัวแล่นเข้าโจมตีในทันทีที่ขยับตัว ธิดาครุฑรู้สึกว่ามือของเขาถูกกอบกุมอยู่จึงได้เสสายตาไปมอง และก็พบว่าเป็นอรินดานั่นเองที่นอนฟุบหน้าอยู่กับเตียงและกอบกุมมือเขาเอาไว้
เหตุใดจึงไม่กลับไปนอนที่ห้อง หรัญญ์ตั้งคำถามอยู่ในใจ
เพราะรู้สึกว่าลำคอแห้งผากและกระหายน้ำจนทนไม่ไหวหรัญญ์จึงได้ขยับมือยุกยิกไปมาเพื่อให้นาคาที่กอบกุมมือของเขาอยู่รู้สึกตัวตื่น
เนื่องจากเปล่งเสียงออกมาไม่ได้นี่จึงเป็นหนทางเดียวที่หรัญญ์เลือกทำ
"ท่านพี่หรัญญ์!"
ทันทีที่รับรู้ว่ามีบางอย่างแตะต้องมืออรินดาก็เงยหน้าขึ้นมาและเรียกชื่อเขาอย่างตื่นเต้น ใบหน้าสวยหวานยิ้มร่าราวกับว่าสดชื่นนักหนาทั้งที่เพิ่งจะตื่นนอนแท้ ๆ
"ขอน้ำ"
หรัญญ์เปล่งเพียงแค่เสียงแหบแห้งออกมาเท่านั้น อรินดารีบกุลีกุจอหาน้ำให้เขาดื่มโดยทันที องค์หรัญญ์ฟื้นแล้ว นี่คือเรื่องที่ดีที่สุดในเช้าวันนี้ และอาจจะเ
