สตรีผู้นี้มิได้มีนามว่า...ถงหลานเฟย

6 จากร้อนสู่เย็น / 1

วันเวลาผ่านพ้นไปอย่างยากลำบาก การปรับตัวเพื่ออยู่ในร่างของคนอื่นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายอยู่แล้ว ยิ่งต้องมาอยู่ในต่างภพชาติที่แทบจะไม่มีอะไรให้ทำ วันๆ หมดไปอย่างไร้จุดหมาย ความเป็นถงหลานเฟยค่อยๆ กลืนกินดวงจิตของผู้อาศัยร่างอย่างช้าๆ ความทรงจำของเธอถูกเลือนหายและแทนที่ด้วย ความทรงจำที่สุดแสนจะน่าเวทนา ของหญิงสาวผู้อาภัพ

"คุณหนูเจ้าคะ ท่านแม่ทัพกลับมาถึงแล้วนะเจ้าคะ เย็นนี้เชี่ยนหลานบ่าวของคุณหนูเจินบอกว่าให้เชิญคุณหนูไปร่วมทานมื้อค่ำที่ลานกว้างหน้าจวนเจ้าค่ะ" หญิงชราบอกกับผู้เป็นนาย ในหัวของถงหลานเฟยนั้นไม่มีเรื่องอื่นเลย นอกจากจะขอเจรจาถอนหมั้นกับแม่ทัพเจิน ตั้งแต่คราวที่รู้ว่าตัวเองนั้นแย่งคนรักของคนอื่น อีกทั้งยังถูกหมายเอาชีวิต เพราะอีกฝ่ายต้องการกำจัดเสี้ยนหนามหัวใจ

"ข้าไปหาเขาได้หรือไม่ หมายถึงแม่ทัพน่ะ"

"ตอนนี้ท่านแม่ทัพเข้าเฝ้าฮ่องเต้เจ้าค่ะ น่าจะใช้เวลานานพอสมควร ไม่แน่กลับออกมาอาจจะถึงเวลามื้อค่ำพอดี" แม้จะไม่ถูกใจคำตอบ แต่คนฟังก็พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ เธอรู้ดีว่าฮ่องเต้คือผู้อยู่เหนือทุกสิ่งของแคว้น ถึงจะยังไม่ได้คุยกันวันนี้ ค่อยคุยวันหลังก็ได้ แต่เมื่อนึกถึงเรื่องหมั้น สมองก็นึกได้ว่ามีสตรีผู้หนึ่งที่ติดตามคู่หมั้นของตนไปที่ชายแดนด้วย ยามนี้เธออยู่ที่ไหนกัน จะว่าตามเข้าวังไปก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ ดูจากท่าทางรังเกียจของเจินลี่หลัวแล้ว สตรีไร้สกุลอย่างนั้นคงถูกสังคมดูแคลน ไม่เว้นแม้แต่คนในวังแน่

"แล้วคนรักของแม่ทัพที่ติดตามเขาไปล่ะ ตอนนี้อยู่ที่ไหน" คนถูกถามมุ่นคิ้วงุนงง ปกติแล้วเจ้านายของตนไม่เคยสนใจหรือถามไถ่ถึงสตรีผู้นี้เลยสักครั้ง ยิ่งเพิ่งจะผ่านเหตุการณ์ที่นางทำร้ายหมายเอาชีวิตมา ไม่น่าจะไปอยากรับรู้เรื่องราวของอีกฝ่าย ทำไมถึงได้นึกสนใจขึ้นมา

"น่าจะอยู่ที่เรือนของนางเจ้าค่ะ คุณหนูเจินแยกให้นางออกไปอยู่ท้ายจวนห่างจากเรือนใหญ่มาก ตั้งแต่จับได้ว่านาง เข้ามาหาเรื่องคุณหนูเมื่อหลายเดือนก่อน" ผู้เป็นนายเข้าใจทันทีว่าทำไมชุนเหยียนถึงได้ทำสีหน้าตื่นตกใจ เมื่อเธอเอ่ยถึงคนรักของแม่ทัพ 'คงจะทำกับฉันเอาไว้เยอะสินะ' เธอครุ่นคิดในใจ

ลำพังชุนเหยียนที่แก่ชราขนาดนี้ ก็คงปกป้องอะไรเธอไม่ได้ ตัวเธอเองก็ตัวเล็กและดูเปราะบางมาก ยิ่งหนิงเซียงเป็นคนรักของแม่ทัพก็คงจะมีอำนาจมากพอจะปิดปากชุนเหยียนไม่ให้ฟ้องใครได้ แบบนี้สินะองค์เทพถึงได้บอกว่าให้ปกป้องเจ้าของร่าง

"ข้าถูกนางเข้ามาหาเรื่องบ่อยเหรอ" คำถามจากผู้เป็นนายสร้างความอึดอัดให้กับชุนเหยียนไม่น้อย เธอจำได้ดีว่าทุกครั้งที่ถงหลานเฟยถูกหนิงเซียงเข้ามาหาเรื่องรังแก เจ้าตัวจะเอาแต่ร้องไห้ หวาดกลัวจนไม่ออกจากเรือนไปไหน หากไม่ใช่คุณหนูเจินตามให้ออกไปช่วยทำอะไร ก็จะเอาแต่เก็บตัวด้วยความหวาดกลัว

หนิงเซียงเป็นสาวชาวบ้าน ที่เติบโตมาบนพื้นที่สงคราม เธอแกร่งราวกับเป็นบุรุษคนหนึ่ง มีทักษะการต่อสู้เอาตัวรอด ขี่ม้าได้คล่องแคล่ว ล่าสัตว์เก่งเป็นที่ถูกใจแม่ทัพเจินมาก เพราะได้ทำเรื่องสนุกร่วมกันกับคนรัก แม้ว่าความงดงามของนางจะเป็นรองจากถงหลานเฟย แต่อะไรหายอย่างในตัวหนิงเซียงก็มัดใจเจินฮุ่ยหมิงไว้ได้อย่างอยู่หมัด ชนิดที่ว่าเขานั้นไม่เคยมาปรายตามองถงหลานเฟยเลย แม้จะออกปากรับผิดชอบชีวิตของนางด้วยการแต่งงานก็ตาม

"ไม่บ่อยเจ้าค่ะ แต่ถ้ามาก็ทำคุณหนูขยาดจนไม่กล้าออกจากเรือน"

"แล้วแบบนี้มีคนรู้เรื่องนี้ไหม ไม่สิ...แม่ทัพเจินรู้เรื่องนี้ไหม" สิ่งที่ถงหลานเลยอยากรู้มากที่สุด คือเขารับรู้เรื่องนี้บ้างหรือไม่ หากรู้เขามีการจัดการกับเรื่องนี้หรือเปล่า เพราะเขาเป็นคนทำให้เธอต้องมาตกอยู่ในอันตรายเช่นนี้เอง

"ชุนเหยียนก็มิทราบเจ้าค่ะ แต่คิดว่าคุณหนูเจินน่าจะบอกอยู่บ้าง" ถงหลานเฟยพยักหน้ารับ ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ชุนเหยียนเมื่อได้ยินก็พยุงตัวลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปเปิดบานประตู ภาพตรงหน้าทำให้หญิงชราตกใจเป็นอย่างมาก