นางบำเรอยอดรัก

ตอนที่ 9

EP.9

หญิงสาวยกมือขึ้นปิดหน้าปิดตาเพื่อกันฝุ่นทรายเข้าตาเข้าปาก ขณะหมอบต่ำลงกับพื้น ร้อยดาวภาวนาถึงคุณพระรัตนตรัยอยู่ในใจให้ช่วยปกปักคุ้มครองหล่อนให้รอดพ้นจากภัยธรรมชาติครั้งนี้ด้วย เพราะหล่อนกลัวเหลือเกินว่าพายุนี้จะหอบหล่อนไปไกล

นานจนแทบจะขาดใจ ร้อยดาวค่อยๆ ลดมือที่ปิดหน้าลง และค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองสิ่งรอบข้าง พายุสงบลงแล้วหลังจากที่ออกฤทธิ์ออกเดชอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง หญิงสาวพ่นลมออกจากปากอย่างโล่งอก เมื่อเห็นภาพของฝุ่นทรายที่ม้วนตัวกันขึ้นสู่ท้องฟ้าตรงหน้า แม้จะไม่ชัดเจนนักแต่หล่อนก็รับรู้ได้ถึงพลังอันเกรี้ยวกราดของมันดี

เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่หลุดออกมาจากปากอิ่มเต็มได้รูปสวยสดที่ตอนนี้แห้งผากราวกับขาดน้ำมาแรมปี ความเมื่อยขบที่เกิดขึ้นไปทั่วทั้งร่างทำให้หญิงสาวฝืนใจยันกายลุกขึ้นไม่ไหว ได้แต่นั่งอยู่กับพื้นทรายแบบนั้นอย่างหมดอาลัยตายอยาก น้ำตาใสๆ ไหลออกมาอย่างสุดกลั้น

หล่อนคงต้องตายกลางทะเลทรายนี้เป็นแน่แท้...

ร้อยดาวซบหน้าลงกับเข่า ปล่อยเสียงสะอื้นปานจะขาดใจออกมา ร่างบางสั่นเทาด้วยความเหน็บหนาว ความเปล่าเปลี่ยว เดียวดายเกาะติดหล่อนราวกับปลิงดูเลือดตัวเขื่อง

นี่หล่อนคิดผิดหรือคิดถูกกันแน่ ที่หนีผู้ชายใจร้ายคนนั้นออกมาแบบนี้...

หญิงสาวกัดเรียวปากอิ่มของตนเองจนห้อเลือด หากหล่อนจะตาย ก็ขอตายอย่างมีศักดิ์ศรี ดีกว่าตายแบบไร้ราคาเป็นผู้หญิงใจง่ายแบบนั้น...

ฮิมรานช้อนร่างบอบบางที่สลบไสลในแอ่งทรายขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน ดวงตาคมกล้าก้มลงมองใบหน้านวลของเจ้าหล่อนด้วยสายตาขัดเคือง ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ขณะหันไปสั่งบรรดาคนรับใช้ที่ยืนก้มหน้าอยู่ไม่ห่างนัก

“พวกเจ้ากลับที่พักกันไปก่อน ทางนี้เดี๋ยวฉันจะจัดการทุกอย่างเอง”

น้ำเสียงที่หลุดรอดออกมาจากริมฝีปากหยักได้รูปสวยเต็มไปด้วยพลังของการเป็นผู้นำ ไม่บอกก็รู้ว่าฮิมรานเคยชินกับการเป็นผู้ออกคำสั่งมากแค่ไหน

ผู้ชายในชุดขาวประจำชาติก้มศีรษะให้กับฮิมราน ก่อนจะพากันกลับกระโจมไป ทิ้งให้เรือนร่างสูงองอาจในชุดสูทหรูสีดำยืนอุ้มร่างบางของสตรีสาวนางหนึ่งอยู่ตามลำพัง

ฮิมรานกัดฟันเสียงดังกรอด! ด้วยความไม่พอใจ ความจริงเขาน่าจะปล่อยให้หล่อนนอนตายกลางทะเลทรายนี้ชะมัด... ทำอะไรไม่เคยคิดให้รอบคอบเลยจริงๆ

“ยายผู้หญิงหัวรั้น” เขาคำรามว่าหล่อนที่สลบไม่รู้เรื่องอยู่ในอ้อมแขนแกร่งของเขาอย่างเกรี้ยวกราด ขณะเดินตรงไปยังม้าหนุ่มชั้นดีที่ยืนรออยู่ไม่ห่าง ฮิมรานวางร่างของร้อยดาวบนตัวม้าก่อนที่ตัวเองจะกระโดดขึ้นไปนั่งอยู่ด้านหลัง ความทุลักทุเลที่เกิดขึ้นทำให้เจ้าชายหนุ่มถึงกับสบถออกมาเป็นภาษาอาหรับ

ฮิมรานก้มมองสภาพตัวเองตอนนี้อย่างเดือดดาล ชุดสูทหรูสีดำที่อยู่บนเนื้อตัวไม่ได้ทำให้เขาใจเย็นลงได้เลย ก็เพราะเจ้าหล่อนนั้นแหละที่ทำให้เขาต้องวิ่งออกมาจากงานเลี้ยงอาหารค่ำกับผู้นำประเทศเพื่อนบ้านทั้งๆ ที่ยังสวมใส่สูทอันหล่อเลิศแบบนี้ เม็ดทรายจำนวนไม่น้อยเข้าไปทิ่มแทงฝ่าเท้าที่มีถุงเท้าผ้าไหมเนื้อดีและรองเท้าหนังสีดำแบนด์หรูห่อหุ้มอยู่อย่างบ้าคลั่ง

“มันน่านัก!”

คำคาดโทษหลุดรอดออกมาจากริมฝีปากเซ็กซี่บาดใจของฮิมรานเบาๆ ดวงตาคมเปล่งมองไปยังความมืดมิดเบื้องหน้าด้วยความมุ่งมั่น ผืนทะเลทรายกว้างใหญ่จนไม่สามารถรู้ว่าจะสิ้นสุดลงที่ใดไม่ได้ทำให้เขาหวาดหวั่นแม้แต่น้อย เพราะเขากับผืนทะเลทรายเหลืองทองแห่งนี้คือมิตรที่ดีต่อกันหาใช่ศัตรูไม่

ในเมื่อหล่อนจงใจทำให้เขาลำบากลำบนแบบนี้ ฉะนั้นเขาก็ไม่ควรลังเลที่จะลงโทษเจ้าหล่อนด้วยบทเรียนที่สาหัสสากรรจ์ รอยยิ้มด้วยความถูกใจระบายเต็มดวงหน้าดุดันเมื่อเขาสามารถคิดหาหนทางที่จะทำให้ร้อยดาวกระเด็นออกไปนอกวงโคจรชีวิตของเขา

แม้ภายในใจจะพยายามคิดหาหนทางเพื่อที่จะกำจัดหล่อนออกไป แต่ร่างกายของเขาหาตอบแบบนั้นไม่ เพราะตอนนี้มันร่ำร้องอยากจะกกกอดเจ้าหล่อนไว้ในอ้อมแขนใจแทบขาด ความต้องการของเพศชายทะลุทะลวงเข้าใส่เรือนกายบึกบึนของเขารุนแรงจนน่าหวาดเสียว เจ้าชายรูปงามแทบอาเจียนออกมากับความปรารถนาที่ล้นอก เลือดหนุ่มในกายวิ่งพล่านไปทั่วทั้งร่างก่อนจะไปรวมตัวกันอยู่ที่จุดกึ่งกลางที่ซอกขา

ฮิมรานสบถออกมาคำแล้วคำเล่า เมื่อการเคลื่อนไหวของม้าหนุ่มทำให้เรือนร่างของเขากับร้อยดาวเสียดสีกันอย่างน่าเสียวไส้ บั้นท้ายอวบอัดของเจ้าหล่อนบี้บดอยู่กับเจ้าแก่นกายที่กำลังคึกคะนองจนเกินควบคุมนั้นอย่างโหดเหี้ยม

เขาพ่นลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งเครียดจนแทบปริ ในใจก็ภาวนาเหลือเกินให้เขาถึงจุดหมายสักที เพราะหากต้องกระเด้งกระดอนอยู่บนหลังม้าด้วยกันกับเจ้าหล่อนนานกว่านี้ บางทีเขาอาจจะคิดว่าผืนทรายด้านล่างคือเตียงนอนก็เป็นได้...

นี่เจ้าหล่อนทำอะไรกับเขานะ ฮิมรานก้มศีรษะที่มีเส้นผมสีเข้มลงมองร้อยดาวอย่างไม่สบอารมณ์

ใบหน้ารูปไข่ที่เปื้อนฝุ่นทรายมอมแมม ดวงตากลมโตที่ยามนี้หลับพริ้ม ขนตายาวงอนดกดำยังชุ่มแฉะไปด้วยคราบน้ำตา เรียวปากอิ่มสีสวยแห้งผาก สิ่งเหล่านี้ที่สะท้อนกลับเข้ามาในสายตาไม่น่าจะทำให้เขาตรึงตาตรึงใจหล่อนนัก แต่ตรงกันข้ามเขากลับหลงใหลสภาพนี้ของหล่อนได้จนน่าหวั่นใจ

เจ้าชายดึงบังเ**ยนม้าให้ชะลอเท้าลง เมื่อจุดหมายปลายทางที่ต้องการจะไปอยู่ข้างหน้า หุบเขาขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านราวกับกำลังท้าทายเจ้าชายผู้องอาจเยี่ยงเขาให้เข้าไปเยือน ฮิมรานกระโดดลงจากหลังม้า พร้อมๆ กับการประคองร่างบางที่ไร้สติมาไว้ในอ้อมแขนอีกครั้ง และก็อดแปลกใจไม่ได้ที่ร้อยดาวหลับเป็นตายไม่ยอมฟื้นลืมตาขึ้นมาสักที ทั้งๆ ที่หนทางที่ผ่านมาไม่ได้ราบเรียบเหมือนเดินบนกลีบกุหลาบสักนิด

ฮิมรานกระชับมือหนารอบเรือนร่างอรชรในอ้อมแขนมั่น ขณะก้าวเท้าเข้าไปหยุดยืนที่หน้าปากถ้ำที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี เพราะตอนเกิดพายุทะเลทรายทีไรเขาก็มาหลบที่ถ้ำนี้ทุกครั้ง ต่อให้หลับตาเดินเขายังจำได้เลยว่าอะไรเป็นอะไร

ร้อยดาวค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้าด้วยความยากลำบาก ความเมื่อยขบกัดกินทั่วร่างกาย หญิงสาวกระพริบตาหลายครั้งเพื่อปรับสายตาให้ชินกับแสงที่สว่างมากขึ้นในยามเช้า มือบางยกขึ้นกุมศีรษะขณะยันกายลุกขึ้นนั่ง

และสิ่งที่ได้เห็นเกี่ยวกับสภาพของตัวเองนั้นทำให้หญิงสาวแทบลมจับ...

ทำไมหล่อนถึงเปลือยไปทั้งตัวอย่างนี้ เสื้อผ้าของหล่อนไปไหน และตอนนี้หล่อนอยู่ที่ไหนกัน อยู่กับใคร? คำถามมากมายที่ยากจะค้นหาคำตอบให้กับตัวเองได้ ถล่มทลายเข้าใส่หัวใจของหล่อนราวกับกองทรายที่ถูกพายุร้ายพัดกระหน่ำ

“เกิดอะไรขึ้น ทำไม?” พูดไม่ออก... สิ่งที่กำลังประสบทำให้ร้อยดาวถึงกับช็อกไปชั่วขณะ สมองหยุดทำงานเอาดื้อๆ

น้ำตาไหลพรากลงอาบแก้ม ความเสียใจซัดเข้าใส่หล่อนจนแทบแหลกเหลว มือบางยกขึ้นปกปิดทรวงอกอิ่มที่ตอนนี้เปลือยล่อนจ้อนอย่างแสนอับอาย ดวงตากลมโตที่เจิ่งนองไปด้วยน้ำตาสอดส่ายหาชุดของตัวเองอย่างบ้าคลั่ง

ร้อยดาวพอจะเดาเหตุการณ์ออกว่าอะไรเป็นอะไร และหล่อนได้สูญเสียอะไรไปบ้าง... สิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับผู้หญิงอย่างหล่อน ทำไมนะ ทำไมมันถึงได้จากหล่อนไปง่ายดายแบบนี้

“เสียใจอะไรกันนักหนา” เสียงห้วนที่เจือความเยาะหยันดังขึ้นด้านหลัง หญิงสาวตัวแข็งราวกับน้ำแข็ง ก่อนจะรีบงอเข่าขึ้นเพื่อปกปิดสรีระของตัวเองให้พ้นจากสายตาของผู้ชายที่อยู่ด้านหลังหล่อน

“คนเลว... คุณทำกับฉันอย่างนี้ได้ยังไง คุณมันไม่ใช่คน”

ฮิมรานหัวเราะเยาะ ขณะเดินอ้อมมาหยุดตรงหน้าหญิงสาว รอยยิ้มหยันยังคงจับจ้องใบหน้าของเขาอยู่ไม่เสื่อมคลาย ดวงตาคมกล้ากวาดมองสตรีสาวที่เปลือยเปล่าตรงหน้าด้วยสายตาเป็นประกาย

แม้จะพยายามอย่างยิ่งยวดที่แกล้งทำเป็นไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับภาพเรือนร่างอรชรที่เปลือยอยู่ตรงหน้า แต่ภายในแล้วฮิมรานร้อนระอุแทบไหม้ ความต้องการกระหน่ำเข้าใส่หน้าเขาราวกับถูกหมัดน็อคจากนักมวยรุ่นเฮฟวี่เวท เจ้าชายหนุ่มร่ำๆ จะเข้าไปกระชากหล่อนเข้ามากอดและก็ทำอะไรก็ได้ที่จะทำให้ตัวเองนั้นหายอึดอัดจากความทรมานนี้สักที

ฮิมรานกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เรือนร่างขาวเนียนละมุนมืองดงามราวกับรูปปั้น ทรวงอกที่ถูกฝ่ามือของเจ้าหล่อนปกปิดเอาไว้ล้นทะลักออกมายั่วกิเลสเขาดีแท้

“คุณต่างหากที่เป็นคนเริ่มก่อน คุณจำไม่ได้หรือไง ยาหยี”