EP.38
หล่อนร้องบอกเขาไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ น้ำตาแห่งความเวทนาตัวเองไหลออกมาอาบแก้ม... เรียวปากที่บวมช้ำจากการรุกรานอย่างหนักหน่วงของเขาเม้มเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง
“คุณจะไม่มีวันได้ไปไหนทั้งนั้น ตราบใดที่ผมยังมีลมหายใจ”เขาคำรามเสียงหนักแน่น ดวงตาคมกล้าจ้องมองหล่อนนิ่ง มีบางอย่างในสายตาคู่นั้นที่ทำให้หล่อนตัวสั่นสะท้าน
เขาพูดเหมือนกับว่า... เขาต้องการหล่อน!
ไม่จริงหรอก! เขาจะต้องการหล่อนได้ยังไง ในเมื่อเขาเป็นคนไล่ให้หล่อนไปให้พ้นหน้าทุกวี่ทุกวัน
ตอนนี้เขาก็สมใจแล้วนี่... หล่อนพ่ายแพ้เกมส์รักของเขาแล้ว...
“อย่าพูดอะไรที่มันตรงข้ามกับที่องค์ชายรู้สึกเลยเพคะ” น้ำตาที่พยายามซ่อนไว้สุดกำลังไหลบ่าทะลักออกมาราวกับน้ำป่าในหน้าฝน ก้อนสะอื้นก้อนใหญ่แตกระเบิดเป็นเสียงครวญครางด้วยความช้ำใจ
“หม่อมฉันจะไม่ผิดสัญญากับองค์ชายหรอกเพคะ ในเมื่อหม่อมฉันแพ้ หม่อมฉันก็จะทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับพระอง
