สอนรักท่านแม่ทัพ

กู้เงินหน่อยค่ะ

“คุยกับพี่ใหญ่ข้า เรื่องอันใดหรือ พอบอกข้าได้หรือไม่ เผื่อข้าจะช่วยท่านอีกแรงหนึ่ง” ซ่งอิ้งหร่วนเอ่ยถาม

“ไม่มีอะไรหรอกเรื่องเล็กๆ น้อยๆ น่ะ เรื่องนี้ไม่ต้องถึงมือของเธอหรอกนะ อิ้งหร่วน” แขบอกซ่งอิ้งหร่วนและจูงมือเธอออกจากเรือนรับรอง ทั้งสองพากันเดินทางมายังเรือนของซ่งอิ้งเทียน บ่าวที่อยู่หน้าประตูเรือนเห็นจึงรีบไปรายงาน ซ่งอิ้งเทียนที่นั่งสะสางงานอยู่บนโต๊ะทันที

“เรียนท่านแม่ทัพ คุณหนูใหญ่กำลังเดินมาขอรับ แต่ข้าน้อยไม่รู้ว่าคุณหนูพาใครมาด้วยมิทราบขอรับ” บ่าวผู้ซึ่งไม่ทราบเรื่อง เอ่ยบอกตามที่ตนเห็น

“อืม ถ้ามาถึงก็ให้เข้ามาได้” ซ่งอิ้งเทียนพยักหน้าและกล่าวโดยไม่คิดอะไร เพียงครู่เดียวก็ได้ยินฝีเท้าของหญิงสาวทั้งสอง

“พี่ใหญ่เจ้าค่ะ นางดูเป็นอย่างไรบ้าง?” น้องสาวนำหญิงสาวมารายงานตัวกับพี่ชายเพราะมีจุดประสงค์แอบแฝง แขทำหน้าแหยๆ แต่ก็ก้มศีรษะให้เล็กน้อย ด้านซ่งอิ้งเทียนเพียงแค่พยักหน้ารับโดยไม่ใส่ใจนัก

“ขอโทษนะคะ ท่านแม่ทัพซ่ง พอดีฉันมีเรื่องอยากจะปรึกษาคุณสักนิดหนึ่ง และฉันก็คิดว่าคุณต้องช่วยฉันได้แน่ๆ” แขรีบเอ่ยคำเพื่อไม่ให้เสียเวลา

“เรื่องใด ถ้าข้าช่วยได้ ข้าก็ยินดี” ซ่งอิ้งเทียนตอบ

“ฉันก็กู้เงินหน่อยสิ” แขตอบโดยไม่ลังเลสักนิด แต่คำตอบนั้นทำให้ซ่งอิ้งเทียนขมวดคิ้วไปกับคำพูดของอีกฝ่าย

"ฉันให้เต็มที่เลยร้อยละสองบาท" แขคิดว่าซ่งอิ้งเทียนจะคิดว่าเธอจะโกงเงินแน่ๆ เพิ่งจะรู้จักกันก็ขอกู้เงินแล้ว อีกประการเธอก็คิดว่าหากซ่งอิ้งเทียนให้กู้เขาจะไม่ได้สิ่งใดตอบแทน จึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจือประหม่าเพราะตนไม่รู้กฎระเบียบของโลกนิยายนี้ แต่อย่างไรวิถีการดำรงชีวิตก็ต้องอยู่ในเงื่อนไขของเงินตรา

“เอ่อ...คือว่า ฉันไม่มีเงินนี่นา ครั้นจะเอาสมบัติที่ติดตัวมาจำนำกับพวกคุณ แต่พวกคุณก็ไม่รับ ฉันเลยคิดว่ามันน่าจะดีถ้าให้คุณปล่อยเงินกู้ แต่อย่าคิดดอกเบี้ยแพงนะ ตอนนี้ฉันคือยาจกผู้ตกทุกข์ได้ยาก”

หลังจากเอ่ยวาจาจบเธอรอคำตอบของอีกฝ่ายทว่าเขากลับเงียบจนแขรู้สึกอึดอัด

“ท่านแม่ทัพ คุณรู้ไหมว่าถ้าคิดจะช่วยใครก็ต้องช่วยให้ถึงที่สุด ไหนๆ คุณก็ช่วยฉันแล้วช่วยฉันอีกนิดแล้วกันนะ” แขยิ้มเอ่ยต่อรองพร้อมกับยกนิ้วชี้มาชนกับนิ้วโป้งเพื่อหวังให้เขาเห็นใจ

“ฉันไม่หนีคุณหรอกนะท่านแม่ทัพ ที่ฉันขอร้องคุณนี่เพราะฉันเห็นคุณเป็นคนดี เห็นคนตกทุกข์ได้ยาก ไร้ญาติขาดมิตร คุณยังยื่นมือขึ้นมาช่วย และอีกอย่างคุณคงมีเงินทองมากกว่าน้องสาวของคุณแน่ๆ เพราะว่าคุณมีดีกรีถึงท่านแม่ทัพ ตำแหน่งสูงส่งขนาดนี้ เรื่องเงินขนหน้าแข้งคุณไม่ร่วงหรอก แต่ว่าคุณอย่าเข้าใจผิดนะ ฉันไม่รีดไถเงินคุณหรอกนะ แล้วก็....”

“พูดจบหรือยัง?” ซ่งอิ้งเทียนเอ่ยขัด ในขณะที่แขพยายามพูดหว่านล้อมให้อีกฝ่ายยอม ทว่าเธอต้องอ้าปากค้างเพราะดูเขาจะรำคาญคำพูดตัวเอง

“เอ่อ...ถ้าคุณให้กู้ จบก็ได้” เธอยิ้มแห้งๆ และไม่ลืมส่งสายตาให้ซ่งอิ้งเทียนอย่างรอความหวัง

“แค่มีเจ้าเพิ่มมาในจวนอีกสักคน ข้าก็มีปัญญาเลี้ยงคงไม่ถึงกับต้องให้เจ้ากู้เงินหรอก”

“แล้วคุณไม่กลัวฉันโกงเงินหรือ หากฉันกลับบ้านได้คุณก็ไม่ได้เงินคืนนะ เดี๋ยวต้องมาชดใช้กันชาติหน้าอีก ฉันไม่อยากเกิดมาเป็นวัว เป็นควายนะ กว่าจะใช้หนี้หมดพอดีถูกส่งไปโรงเชือดตายเสียก่อน”

แขรีบท้วงตามที่ใจคิด ส่วนซ่งอิ้งเทียนมองอีกฝ่ายอย่างพิจารณา

###############################################

แม่นางแขของเราถึงกับกู้เงินเลยหรือนี่ โถๆๆๆๆ แม่คุณ ซ่งอิ้งเทียนเขาเป็นท่านแม่ทัพนะจ๊ะเธอ ไม่ได้เปิดโรงรับจำนำ แล้วอาเฮียของเราก็ใจดีจัง เห็นอย่างนี้ จะเริ่มระแวงคุณครูของเรามั้ยหนอ??????

เป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยนะคะ อยากให้เม้นท์กันเยอะๆ จะได้รู้ถึงคำติ ชม บ้าง