แล้วเขาก็จงใจแนบชิดร่างกายเข้ามาหายิ่งขึ้น มากจนหล่อนสัมผัสได้ถึงความแข็งชันเป็นท่อนเป็นไตที่เป้ากางเกงของเขา หล่อนหน้าแดงจัด พยายามจะเบี่ยงตัวหนี แต่ไม่รอด
“อย่าขัดขืน เพราะเจ้าไม่มีทางปฏิเสธหน้าที่นี้ได้”
“หม่อมฉัน...”
“ทำให้เรามีความสุข แล้วเจ้าจะปลอดภัย” น้ำเสียงขององค์สุลต่านหนุ่มช่างกระเส่าและแปร่งพร่ายิ่งนัก บอกให้รู้ว่าตอนนี้เขากำลังถูกอารมณ์ใดครอบงำ
“แต่ผู้หญิงที่พระองค์ทรงปรารถนาไม่ใช่หม่อมฉันนะเพคะ”
“ตอนที่เรากำลังหื่นขึ้นหน้า เราไม่ต้องการเลือกหรอกว่า ผู้หญิงที่จะปลดปล่อยความใคร่ให้กับเราคือใคร”
“อ๊ะ... อื้อ... อุ๊บบบบ...”
ปากของหล่อนถูกปิดจนสนิท แรงขยี้ของเขาดุดัน หนักหน่วงเหมือนเช่นทุกครั้ง จิรัชยาพยายามเม้มปากแน่น แต่เขาก็สามารถปลุกเร้าจนหล่อนยอมเปิดปากให้ลิ้นสากสอดใส่เข้าไปได้สำเร็จ ด้วยการขยำเต้านมของหล่อน
สัมผัสของลูฟาสรุนแรงและบ้าคลั่งเช่นเดิม แต่ที่เพิ่มเติมมากก
