จิรัชยายกมือขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง เม้มปากอิ่มหนาสีแดงระเรื่อเป็นเส้นตรง ก่อนจะตอบออกมา
“ฉันตกลงค่ะ ฉันจะไปจากฟาดิลาห์พร้อมกับแม่”
ฮันนาแทบจะกลั้นยิ้มเอาไว้ไม่อยู่ “แกแน่ใจนะว่าแกพูดความจริง ไม่ได้โป้ปดฉัน”
“ฉันยืนยันค่ะ ฉันตกลงตามนี้”
ในที่สุดฮันนาก็เก็บรอยยิ้มแห่งความดีใจเอาไว้ไม่อยู่
“ดีมาก งั้นฉันจะไปบอกกับแม่ และแกก็เตรียมตัวเดินทางวันพรุ่งนี้เลย”
แม้มันจะเร็วนัก และหล่อนก็ยังอาลัยอาวรณ์องค์สุลต่านลูฟาสอยู่ไม่น้อย แต่หล่อนไม่มีทางเลือกแล้ว
“ค่ะ ฉันกับแม่จะเดินทางออกจากฟาดิลาห์พรุ่งนี้”
“และแกห้ามกลับมาเหยียบที่ฟาดิลาห์อีกชั่วชีวิต”
น้ำตาของจิรัชยาไหลซึมอีกครั้ง แต่ก็จำต้องตอบยืนยันออกไป “ค่ะ ฉันสัญญา”
ฮันนาฉีกยิ้มกว้างที่สุดในชีวิต ก่อนจะแสดงตัวเป็นนางเอกดึงร่างของจิรัชยาเข้ามาสวมกอด
“ขอบใจแกมากนะที่คืนองค์สุลต่านให้กับพี่”
“พี่ฮันนาอยู่พูดแบบนี้เลยค่ะ เพราะองค์สุลต่านเป็นของพ
