Galaxy : 2 อุบัติเหตุ
1914 Words
Galaxy : 2 อุบัติเหตุ
“น่ารำคาญ”
"......"
ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรต่อ เขาก็เดินนำฉันลิ่ว ๆ ไปแล้ว ฉันยังแดกจุดอยู่เลยนะพี่....เกิดมาพึ่งเคยโดนด่าตอกหน้าได้เจ็บปวดขนาดนี้
“พี่กาแล็กซีอย่าเดินหนีสิ!!”
แม่งชื่อก็ยาว เรียกก็ยาก ใครมันตั้งชื่อให้พี่มันว่ะ
“น่าเบื่อ”
เอาอีกแล้วนะ!! พี่จะเมินฉันตลอดเวลาแบบนี้ไม่ได้ ช่วยให้เกียรติเบ้าหน้าคูล ๆ ของฉันนิดนึง
“โอเคค่ะ ฉันยอมรับว่าที่ร้านน้ำฉันเป็นคนผิด ฉันเดินชนพี่ แต่ฉันก็ให้ผ้าเช็ดเสื้อพี่ไปแล้วไง”
"....."
โห่พี่ อย่าให้ฉันแดกจุดบ่อยดิ ช่วยคุยกับฉันหน่อยเถอะ!!
“ซีแลค!!”
เรนเริ่มโมโหแล้วนะ!! เรียกพี่ดี ๆ ไม่ชอบใช่ป่ะ ถามจริง เมื่อยหน้าบ้างไหมที่ต้องดึงหน้านิ่งตลอดเวลา หรือว่านี่มันเป็นคาแรคเตอร์?
“ฉันไม่ได้ชื่อซีแลค!”
เชี่ยย...นี่คงเป็นประโยคยาวที่สุดที่ฉันได้คุยกับซีแลค เห้ย พี่กาแล็กซีแล้ว
“ถ้าพี่ไม่สนใจฉันอีก ฉันก็จะเรียกพี่ว่าซีแลค ๆ ๆ”
“น่ารำคาญ”
โว้ะ!! อะไรว่ะ วันนี้ฉันได้ยินคำว่าน่าเบื่อน่ารำคาญมาหลายรอบแล้วนะ
“ซีแลคจะไปไหน”
ฉันทำเป็นไม่สนใจคำพูดของเขาเมื่อครู่ แต่เลือกที่จะถามกลับไปแทน แต่ก็นะ พี่ไม่ต้องมองฉันตาขวางขนาดนั้นก็ได้มั้ง
"......"
และนี่คือคำตอบของพี่มัน....ค่ะ...ฉันแดกจุดอีกตามเคย แต่แล้วไง ยิ่งซีแลคเป็นแบบนี้ ฉันยิ่งอยากแกล้ง ตอนแรกก็แค่จะตามมาขอโทษแล้วก็ขอเบอร์ไปแลกกับรายชื่อรุ่นพี่ แต่ตอนนี้ฉันว่าอยู่กับคนนิ่ง ๆ แบบซีแลคก็ดีเหมือนกัน....ดียังไงเหรอ....ดีตรงนี้ไม่มีใครแย่งฉันพูดไง55555
“ซีแลคไปไหน เรนไปด้วย”
“เห้ย ๆ อย่าเดินเร็วดิว่ะพี่!!” ฉันรีบวิ่งตามซีแลคไปที่รถแล้วถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปนั่งข้าง ๆ คนขับ
“เข้ามาทำไม”
ร่างสูงถามออกมาเสียงนิ่ง....นิ่งทั้งหน้านิ่งทั้งเสียง แต่สายตาเริ่มไม่นิ่งเท่าไหร่นะ ฉันว่าพี่มันคงไม่ใจร้ายถึงขนาดจับฉันโยนออกจากรถหรอกนะ
“พี่จะทำอะไร ปล่อยนะเว้ยยย!!”
ตุ้บ!! โอ้ยยย!!
ฉันขอถอนคำพูดพี่แม่งโคตรใจร้ายเลย!!
ฮือออ....ตัวฉันลอยลิ่วก้นกระแทกพื้นเต็มแรง ไอ้คนป่าเถื่อน ไอ้คนนิสัยไม่ดี!!
เคนน....ช่วยเรนด้วยยยฮือออ....เรนเจ็บก้น T^T
ฝากไว้ก่อนเถอะซีแลค!!
*****
“ไอ้เรนทำไมแกเดินแปลก ๆ ว่ะ”
ไอ้หมูแดงถามฉันแล้วเดินมาช่วยประคองฉันไว้ รักแกก็วันนี้แหละหมูแดง
“พวกแกรู้จักกาแล็กซีคณะบริหารปี4ป่ะว่ะ”
“ใคร ๆ เขาก็รู้จักกันหมด พี่เขาออกจะดัง”
ไอ้โฟมพูดพร้อมกับโยนถั่วลิสงใส่ปาก กินดี ๆ ไม่เป็นเหรอ!! อ้าวโทษที ฉันอารมณ์ค้าง
“อย่าบอกนะว่าที่สภาพแกเป็นแบบนี้เพราะพี่กาแล็กซี!!” ไอ้โฟร์ถามออกมาอย่างตกใจ
“เออ!”
“เชี่ยเรน!!!”
เอาอีกแล้ว พวกแกจะนัดกันเรียกชื่อฉันหาปะป๋าแกเหรอ
“พวกแกจะตะโกนเพื่อ?”
“แกรู้ไหมว่าไม่มีใครกล้าเข้าไปวุ่นวายกับพี่เขาเลย”
โฟมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนจะทำท่าใช้มือปาดคอ ทำไมว่ะพี่มันเป็นโจรเหรอ? โจรอะไรแม่งจะหล่อขนาดนี้....เอ่อ...ฉันยอมรับว่าซีแลคแม่งโคตรหล่อ
“แต่พี่ฉันเป็นเพื่อนกับเขานะ”
“ฉันหมายถึงพวกที่ไปหาเรื่องเข้าไปสร้างความรำคาญให้เขา”
ไอ้โฟมพูดต่อแล้วมันก็นั่งร่ายสรรพคุณของซีแลคให้ฉันฟังจนขึ้นเรียน ปกตินั่งเรียนในห้องถ้าไม่หลับฉันก็เล่นโทรศัพท์ แต่ตอนนี้คือตาสว่างโทรศัพท์ไม่จับ นั่งฟังไอ้เพื่อนสามตัวเล่าถึงความหล่อที่เย็นชาจนสาว ๆ ต้องตามกรี๊ดเงียบ ๆ ของซีแลค สิ่งที่ฉันได้รับรู้มาในวันนี้ก็คือซีแลคเป็นคนเงียบ ๆ แล้วก็เย็นชาสุด ๆ สาว ๆ ที่เข้าหามักจะโดนตรอกหน้ากลับมาด้วยคำว่า น่าเบื่อ น่ารำคาญ เสมอ....คำนี้คุ้น ๆ เหมือนพึ่งเคยโดนด่ามาเหมือนกัน
“เลิกเรียนแล้วไปหาไรกินกัน”
โฟร์จ้ะ....ได้ข่าวว่าตอนเรียนอยู่ แกแอบเอาข้าวกล่องมานั่งกินด้วยไม่ใช่เหรอ....แบบนี้เตี๋ยวร้านเจ๊เปียกน้อยใจนะเนี่ย ที่แกกินของเขาไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เสือกเอาข้าวกล่องมานั่งกินต่อ
“โฟร์ แกช่วยหยุดแดกก่อนเถอะ ฉันสงสารกะเพาะแก”
และนี่คือคำเตือนของแฝดพี่มัน ดีมากไอ้โฟมเตือน ๆ น้องแกบ้างอย่าให้มันแดกเยอะ เพราะกูเริ่มเห็นพุงมันยื่น ๆ ออกมาแล้ว
“แต่กูเริ่มหิวแล้วเหมือนกันว่ะ”
เดี๋ยววว!! ไอ้หมูแดง แกจะเดินตามรอยไอ้โฟร์ไม่ได้....
“ใช่ป่ะเรส แกกับฉันไปหาไรกินกัน ส่วนไอ้พวกที่เหลือปล่อยแม่งทิ้งไว้นี่”
แล้วไอ้โฟร์กับไอ้หมูแดงแม่งก็แท็กมือพากันไปแดก โดยมีฉันกับไอ้โฟมติดร่างแหไปด้วย
มื้อนี้ไอ้โฟมเลี้ยง หมูแดงมันกระซิบบอกฉันมา!!แล้วแบบนี้ฉันจะพลาดได้ยังไงจริงไหม5555
ร้านอาหาร
“เต็มที่นะเพื่อน ๆ แด่มิตรภาพของเรา!!”
ไอ้โฟร์ชูแก้วน้ำชาขึ้นมาพวกเราทุกคนเลยยกแก้วชนกันในร้าน MK พวกแกทำเหมือนนั่งแดกเหล้ากันอยู่เลยเนอะ!!
“อ้าวเด็ก ๆ”
“เฮียเคนหวัดดีค่ะ”
ไอ้หมูแดงทักเคนคนแรก ก่อนที่ไอ้แฝดจะยกมือไหว้ตาม ไอ้หมูแดงมันเคยเจอพี่ชายฉันหลายรอบแล้ว ส่วนไอ้แฝดนาน ๆ ทีถึงจะเจอบ้าง แต่เดี๋ยว...ไอ้โฟร์เวลายกมือไหว้ แกช่วยวางตะเกียบที่คีบหมูแกลงก่อน!!
“เฮียนั่งด้วยกันสิคะ”
ไอ้โฟมชวนพี่ชายฉันนั่งด้วยกัน ว่าแต่...เคนมากับใครอ่ะเห็นเดินมาคนเดียว ปกติต้องมีผู้หญิงข้างกายตลอด พูดแล้วของขึ้น พอนึกถึงเรื่องเมื่อเช้า
“เคนมากับใคร”
ฉันถามพี่ชายออกไปเพราะไม่มีทางที่พี่ชายฉันจะมาคนเดียวแน่นอน
“มากับเพื่อน เดี๋ยวก็คงตามมา อ้าวนั่นไง”
ฉันหันไปมองตามก็พบว่ามีพี่เรย์ พี่หมอก แล้วคนสุดท้ายที่เดินหลังสุดคือ....กาแล็กซี
“นั่งกับน้องกูไหมพวกมึง” เคนถามเพื่อนที่เดินมาสมทบ
“เออเอาดิ นั่งหลาย ๆ คนสนุกดี”
พี่หมอกตอบเคนแล้วบอกให้พนักงานต่อเป็นโต๊ะใหญ่
สรุปตอนนี้บนโต๊ะมีทั้งหมดแปดคน โดยที่ไอ้โฟร์นั่งริมสุด ตามมาไอ้โฟม ไอ้หมูแดง แล้วก็ฉันนั่งปิดท้าย ส่วนอีกฝั่งก็เป็นพี่หมอก พี่เรย์ เคน แล้วก็ซีแลคที่นั่งตรงข้ามฉัน ทุกคนพูดคุยกันอย่างสนุก แต่นายซีแลคคนเดิมที่ยังคงนั่งกินนิ่ง ๆ มนุษย์สัมพันธ์แย่มาก!! อยากเห็นสักครั้งว่าถ้าพี่มันยิ้มจะเป็นยังไงนะ ไม่รู้ว่าฉันมองหน้าเขานานไปหรือเปล่า ทำให้ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมาสบตาฉัน...อ่าา....ดวงตาคู่นี้ดึงดูดฉันให้จมดิ่งอีกแล้ว!! นี่มันปีศาจชัด ๆ !!
“มองหน้าทำไม” ร่างสูงวางตะเกียบลงแล้วพูดขึ้นมา
“ห๊ะ” ฉันร้องขึ้นมาอย่างตกใจ เพราะไม่คิดว่าซีแลคจะพูดออกมาตรง ๆ ขนาดนี้ แย่แล้ว!! แบบนี้ทุกคนก็รู้หมดสิว่าฉันแอบมองพี่มันอยู่
“น้องเรนชอบเพื่อนพี่เหรอครับ5555” พี่หมอกแซวขำ ๆ แล้วหัวเราะออกมา
“ว่าไงไอ้เรน”
ไอ้โฟร์ แกจะแดกก็แดกไป ไม่ต้องเงยหน้ามาเสือกก็ได้!!
“ค่ะ ฉันชอบพี่กาแล็กซี”
ไม่รู้ว่าผีตัวไหนเข้าสิงทำให้ฉันพูดออกไปแบบนั้น....โอ้ยยย!!หมดกันความคูลที่สะสมมา แม่จ๋าาาเรนบอกชอบผู้ชาย!!
“เรนโบว์!!” เคนพูดออกมาเสียงดัง
ปกติถ้าเรียกเรนโบว์ฉันต้องโกรธแล้วนะ แต่วันนี้....เคนนี่น้องเอง...อย่าทำหน้าโหดสิ!!
“ยอมรับว่าตอนนี้ฉันอึ้งแดก แต่ขอแดกแก้งงก่อน”
สัสหมูแดงง..แกจะมานั่งแดกต่อเวลานี้ไม่ได้ แกช่วยเงยหน้าขึ้นมาช่วยฉันก่อนนนน
“เมื่อกี้น้องเรนพูดจริงเหรอครับ”
ขนาดพี่เรย์ยังต้องถาม ถ้าฉันบอกพี่ไปว่าเมื่อกี้มีผีสิงร่างฉันอยู่ พี่จะเชื่อไหมคะ
“หึ!”
ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบพี่เรย์ ก็มีเสียงนิ่ง ๆ แทรกขึ้นมาก่อน
“หึอะไรไอ้กาแล็กซี แกช่วยทำหน้าตกใจแบบพวกกูหน่อยเถอะ คือแกจะทำหน้านิ่งแบบนี้ตลอดเวลาไม่ได้!”
พี่หมอกพูดออกมาอย่างโมโหกับความหน้านิ่งของเพื่อนตัวเอง
“กูว่าเราแดกต่อเถอะ เรื่องนี้ปล่อยให้น้องเรนกับไอ้กาแล็กซีจัดการกันเอง”
พี่เรย์พูดปิดบทสนทนาทำให้ทุกคนกลับมาตั้งหน้าตั้งตากินเหมือนเดิม คงมีแต่ฉันกับซีแลคเท่านั้นที่ยังมองหน้ากันอยู่
“อิ่มสัสรัสเซีย” ไอ้โฟร์พูดพร้อมกับใช้มือลูบพุงยื่น ๆ ของมัน
“แกแดกขนาดนี้ ไม่อิ่มก็บ้าแล้วไอ้โฟร์!”
“สัสโฟม แกกับฉันก็แดกเหมือนกันนั่นแหละ!!”
เอาอีกแล้วไอ้พี่น้องสองตัวนี้คือพวกแกไม่ตกใจบ้างเหรอเวลาด่ากันแล้วเหมือนด่าตัวเอง เพราะเบ้าหน้าแม่งเหมือนกันยิ่งกว่าแกะ!! ตอนแรกฉันก็แยกไม่ออกหรอกว่าใครเป็นใคร พออยู่ด้วยกันนาน ๆ มันเลยรู้ไปเองแถมตอนนี้พวกมันยังทำฉันคนล่ะทรงกัน เลยแยกออกง่ายหน่อย
“แยกย้ายกลับเลยแล้วกัน” เคนพูดขึ้นก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไปทางใครทางมัน
“กลับบ้านไปเรามีเรื่องต้องคุยกันนะเรนโบว์!”
หลังจากที่ทุกคนเริ่มแยกย้ายกันไปหมดแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแค่ฉันกับพี่ชาย มันก็ถึงเวลาที่ฉันจะโดนหมายหัว...
“เรนขอตัวไปห้องน้ำแป๊บ”
พูดจบฉันก็รีบชิ่งออกมาเลยขอหนีไปตั้งหลักก่อนนะเคน....คืนนี้น้องสาวคนนี้ขอไม่กลับบ้านหนึ่งวันน้าาาาา
ด้วยความที่ยังไม่กล้าคุยกับพี่ชาย ฉันเลยกะว่าจะออกมาเรียกแท็กซีแล้วไปนอนบ้านไอ้หมูแดง ตอนแรกจะโทรให้มันมารอรับแต่แบตดันหมด อะไรมันจะโชคดีขนาดนี้
เอี๊ยดดด!!!
โอ้ยยย!!
แสงไฟจากรถยนต์ที่แยงตาฉัน ทำให้ฉันล้มลงไปกองกับพื้น เห็นทีต้องไปทำบุญ 9 วัดล้างซวยหน่อยแล้วมั้ง
“เป็นไงบ้าง”
“เจ็บสิถามได้!!”
ฉันตอบออกไปทั้งที่ยังไม่เงยหน้ามองคนที่เกือบขับรถชนฉันเมื่อครู่
“ขอโทษ”
เขาเอ่ยคำขอโทษออกมา ก่อนจะช่วยประคองฉันลุกขึ้นทำให้เราสบตากันอยู่ครู่นึง....นี่มันกาแล็กซีอีกแล้วเหรอ.....
______________________________
- Writer
