สองสาวใช้พยุงหลานฮุ่ยเจินเข้าไปในร้านขายยาของ หยุ่นเอี้ยเหอ และมีศิษย์พี่ศิษย์น้องสำนักหงงซ่านๆพยุงกันตามเข้ามาติดๆ
“นี่ ยาแก้พิษ” หยุ่นเอี้ยเหอยื่นยาเม็ดกลมๆสีดำให้ศิษย์พี่จากสำนักหงงซ่าน ชายหนุ่มทำสีหน้าลังเลก่อนจะหันไปสบตากับหลานฮุ่ยเจินคล้ายๆขอคำปรึกษา
“ยานี้เหมือนยาลูกกลอน” นางเอ่ยออกมาเบาๆ
“ใช่อย่างที่คุณหนูหลานว่า ยานี้เป็นยาลูกกลอนสมุนไพร มีสรรพคุณแก้พิษได้สารพัดชนิด ข้าได้ยานี้มาโดยบังเอิญ และที่สำคัญ ยานี้มีเพียงเม็ดเดียวเท่านั้น”
“เช่นนั้น เหตุใดท่านจึงตัดสินใจมอบให้ข้า?” ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างสงสัย
“ข้อแรก เพราะข้าเป็นหมอ ข้ามีหน้าที่ต้องช่วยชีวิตคน ข้อที่สองเพราะเจ้าเป็นคนของสำนักหงงซ่าน หากในภายภาคหน้าข้ามีเรื่องเดือดร้อน ขอเจ้าอย่าได้ลืมข้า และข้อสุดท้าย…” หมอหยุ่นหันไปทางด้านหลานฮุ่ยเจิน
“ข้อสุดท้ายคืออันใด?” หลานฮุ่ยเจินอดถามออกมาไม่ได้
“ข้อสุดท้าย ข้าสนใจวิชาชุบชีวิต
