ตอนที่ 5 ราชโองการ
1194 Words
“องค์รัชทายาทพะย่ะค่ะ ได้ความแล้ว พะย่ะค่ะ” กั่วซุ่ยซึ่งเป็นคนสนิทของไป๋เฟยหลงรีบกราบทูลรายงาน
“ว่ามา” ไท่จื่อหนุ่มผู้ทระนงเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่แยแส
“มีสตรีนางหนึ่งซึ่งกำลังมีชื่อเสียงโด่งดังมากที่สุดในไป๋ซ่านลี่ นางชื่อจิวชุนลี่ หลานสาวท่านแม่ทัพใหญ่จิวซานหลี่ บุตรสาวท่านรองแม่ทัพจิวเอี้ยเหลียง นางได้ชื่อว่าเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งของไป๋ซ่านลี่ งดงามราวนางเซียนจากสวรรค์ ความสามารถด้านพิณ กลอน หมากล้อมและวาดภาพล้วนโดดเด่น ตอนนี้นางเพิ่งจะพ้นวัยปักปิ่น ได้ข่าวว่ามีพ่อสื่อแม่สื่อเข้าออกจวนสกุลจิวกันวันละเป็นร้อย แทบจะเดินชนกันเชียวละพะย่ะค่ะ มีชายหนุ่มหมายปองนางมากมาย ที่สำคัญหนึ่งในนั้นคือ ท่านอ๋องใหญ่ พะย่ะค่ะ”
ไป๋เฟยหลงแววตาสว่างวาบ
“ว่าอย่างไรนะ? พี่ใหญ่พึงพอใจในตัวนางเช่นนั้นรึ?”
“สายสืบที่กระหม่อมส่งไปยืนยันว่าเป็นเรื่องจริงพะย่ะค่ะ ก่อนหน้านี้องค์ชายใหญ่เคยพยายามเข้าไปตีสนิทกับจวนสกุลจิวบ่อยครั้ง แต่มักจะไม่ได้พบเจอกับท่านแม่ทัพและท่านรองแม่ทัพจิวเพราะทั้งสองใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ที่ชายแดน แต่คนที่เขามักจะพบเจอบ่อยๆก็คือฮูหยินผู้เฒ่าสกุลจิว จิวฮูหยิน และคุณหนูจิว ซึ่งเป็นคุณหนูเพียงคนเดียวของสกุล นางจึงถูกเลี้ยงดูมาแบบไข่ในหิน ท่านอ๋องใหญ่พบเจอนางที่จวนสกุลจิวหลายครั้งจึงรู้สึกถูกตาต้องใจและต้องการนางมาเป็นพระชายาพะย่ะค่ะ สายของเราจากตำหนักของท่านอ๋องใหญ่ส่งข่าวมาว่าเขากำลังจะขอราชโองการให้คุณหนูจิวแต่งเข้าตำหนักอ๋องเร็ววันนี้พะย่ะค่ะ”
“ไม่ได้ นางจะแต่งกับพี่ใหญ่ไม่ได้” องค์รัชทายาทฟาดพัดในมือลงกับหัวเข่าของตนก่อนจะลุกเดินวนไปรอบๆห้อง
“พี่ใหญ่คงจะไม่ได้ชอบพอนางเพียงเพราะความงามของนางเพียงอย่างเดียวกระมัง การหวังจะเกี่ยวดองกับสกุลแม่ทัพที่กุมอำนาจทางการทหารในมือย่อมหมายความว่าเขาจะต้องคิดการใหญ่ เขาคงมีแผนให้พ่อตาสนับสนุนการชิงบัลลังก์จากข้าเป็นแน่ โชคดีนักที่ข้าไหวตัวทัน ฮึ! เป็นไม้ซีกคิดจะมางัดไม้ซุงอย่างข้ารึ ฝันไปเถอะ” แววตาขององค์ไท่จื่อเต็มไปด้วยปราณสังหาร
“แล้วพี่รองล่ะ เขามีสตรีใดที่พึงพอใจแล้วหรือไม่?”
“ท่านอ๋องสองนั้น ได้ข่าวว่าเขาแอบส่งมอบของกำนัลให้กับบุตรสาวคนเล็กของเสนาบดีเกษตรมาได้สักระยะหนึ่งแล้ว นางชื่อหยุนชิงเหยียน คุณหนูผู้งดงามแต่เอาแต่ใจเป็นที่สุด เพราะเป็นบุตรสาวคนเล็กของใต้เท้าหยุนกับฮูหยินใหญ่ นางเป็นบุตรสาวเพียงคนเดียวของฮูหยินใหญ่ ฉะนั้นใต้เท้าหยุนจึงเอาอกเอาใจนางนักและหวังผลักดันให้นางแต่งกับท่านอ๋องสักองค์”
“หึ! ใต้เท้าหยุนนั้นใครๆก็รู้ดีว่าเขาเป็นคนละโมบโลภมาก คงหวังให้บุตรสาวแต่งกับอ๋อง เป็นพระชายาแล้วจะให้บุตรเขยช่วยปูทางในการกอบโกยผลประโยชน์ละสิ เช่นนั้นบุตรสาวของเขาก็ไม่ควรที่จะเป็นพระชายาท่านอ๋อง ให้นางเป็นพระสนมของข้าจะดีกว่า”
แววตาขององค์รัชทายาทหนุ่มนั้นเต็มไปด้วยความเหยียดหยัน สะใจ
“ องค์รัชทายาททรงหมายความว่า พระองค์จะทรงอภิเสกกับทั้งคุณหนูจิวและคุณหนูหยุนเลยหรือพะย่ะค่ะ” กั่วซุ่ยทำสีหน้าตกใจ
“ทำได้หรือไม่เล่า อย่าลืมสิ ข้าเป็นองค์รัชทายาทนะ” ไป๋เฟยหลงแสยะยิ้มอย่างสะใจ
“องค์รัชทายาทช่างหลักแหลมนัก กระหม่อมภูมิใจนักที่ได้รับใช้พระองค์ พะย่ะค่ะ” กั่วซุ่ยนั้นเป็นคนขี้ประจบอยู่แล้ว
ไป๋เฟยหลงกอดอกยิ้มอย่างภาคภูมิ
“เอ่อ องค์รัชทายาทอยากจะทรงเจอหน้าคุณหนูจิวและคุณหนูหยุนก่อนหรือไม่พะย่ะค่ะ”
“ไม่จำเป็น อย่างไรข้าก็จะต้องได้พบนางทั้งสองในวันคัดเลือกพระชายาอยู่แล้ว คราวนี้ล่ะทั้งพี่ใหญ่และพี่รองคงอกหักจวนเจียนตายเป็นแน่ ฮ่าๆๆๆ นี่แค่เริ่มต้น ต่อไปข้าต้องทำลายพวกมันไม่ให้เหลือรากเหลือโคนเลยทีเดียว”
ข่าวการคัดเลือกพระชายาและนางในของไท่จื่อหรือองค์รัชทายาทนับเป็นข่าวใหญ่ที่สุดในรอบยี่สิบปีของแคว้นไป๋กว๋อ สตรีจากชนชั้นสูงทุกสกุล บุตรสาวคหบดีผู้มั่งคั่งทุกนางล้วนได้รับเทียบเชิญให้เข้าร่วมงานในครั้งนี้ ที่ขาดเสียไม่ได้ก็คือจิวชุนลี่ และ หยุนชิงเหยียน ซึ่งหูกงกง ขันทีคนสนิทของฮองเฮาถึงกับเดินทางไปส่งเทียบเชิญด้วยตนเองพร้อมกับกำชับกำชานางทั้งสองว่าอย่างไรเสียก็ต้องไปร่วมงานคัดเลือกพระชายาให้ได้
มีราชโองการให้อ๋องทุกองค์ร่วมเป็นสักขีพยานในการคัดเลือกพระชายาขององค์รัชทายาทในครั้งนี้ด้วย และหลังจากที่องค์รัชทายาททรงเลือกพระชายาและนางในของตนจนพอใจแล้ว ฮ่องเต้มีพระประสงค์ให้อ๋องทุกพระองค์ทรงเลือกพระชายาของตนด้วยเช่นกัน นั่นหมายความว่า ต้องเลือกสตรีที่เหลือจากที่องค์รัชทายาททรงเลือกเอาไปแล้ว แบบนี้เท่ากับว่าเหล่าอ๋องทั้งหลายต้องรับของเหลือจากองค์รัชทายาท เหล่าอ๋องทั้งหลายต่างไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ แต่อ๋องใหญ่ ไป๋เฟยเทียน และอ๋องสอง ไป๋เฟยหย่านั้นกลับรู้สึกร้อนรุ่มและวิตกในใจ
“หวังว่าไอ้องค์รัชทายาทมันจะไม่ถูกใจชุนลี่ของข้านะ” ไป๋เฟยเทียนนึกในใจพลางกำหมัดแน่น ช่วยไม่ได้ที่เขาจะต้องกลัดกลุ้มใจเพราะจิวชุนลี่ สตรีที่เขาหมายปองนั้นเป็นถึงหญิงงามอันดับหนึ่งของแคว้นไป๋กว๋อ คงไม่มีบุรุษที่ตาไม่ได้บอดจะมองไม่เห็นความงามของนางว่าเหนือกว่าสตรีใดในใต้หล้า
“ชิงเหยียนของข้า เจ้าต้องเป็นของข้าเท่านั้นนะ” ไป๋เฟยหย่านั้นนอนไม่หลับทั้งคืน เขานึกถึงแต่สตรีในหัวใจจนนอนไม่หลับ
ทางด้านไป๋เฟยหมิง
อ๋องแปดผู้อัปลักษณ์นั้นเป็นต้องกระวนกระวายใจ นี่ต้องเป็นแผนสกปรกของ ไป๋เฟยหลงที่ต้องการสร้างความอัปยศให้เขาเป็นแน่ บุรุษหน้าตาที่แสนจะน่าเกลียดน่ากลัวและอัปลักษณ์ที่สุดในสามโลกจะมีสตรีนางใดที่จะยินยอมพร้อมใจแต่งด้วย เขาไม่ต้องการที่จะสร้างความลำบากใจให้สตรีนางใด แต่ไหนแต่ไรมาไป๋เฟยหมิงนั้นตั้งใจเอาไว้ว่าเขาจะไม่แต่งสตรีนางใดเข้าตำหนัก ไม่มีพระชายา ไม่มีอนุ เขาคิดว่าตัวเขานั้นเหมาะที่จะอยู่ตัวคนเดียว ไม่ต้องการมีครอบครัว แต่นี่เป็นราชโองการของโอรสสวรรค์ ผู้ใดก็มิอาจขัดได้
- Writer
