รถม้าสามคันวิ่งออกจากจวนสกุลหลานตั้งแต่ต้นยามเหม่า ( 05.00 น.) รถม้าคันที่หนึ่งมีหลานยี่หลงกับบ่าวรับใช้ชายสองคนนั่ง ส่วนคันที่สองมีหลานฮุ่ยเจินและสาวรับใช้ส่วนตัวทั้งสองของนาง หลิงหลิงและเม่ยฟูนั่งโดยสารไป ส่วนคันสุดท้ายนั้นใช้สำหรับบรรทุกสัมภาระต่างๆ แน่นอนว่าในส่วนของสินเจ้าสาวนั้นถูกบรรจุลงหีบและถูกเก็บรักษาไว้ข้างกายหลานฮุ่ยเจิน
รถม้าทั้งสามคันวิ่งออกจากโจวถิงไปทางทิศใต้ มุ่งหน้าไปสู่ไป๋ซ่านลี่ ระยะทางราวๆหนึ่งพันลี้ ใช้เวลาเดินทางประมาณเจ็ดวันหากไม่มีเหตุขัดข้องระหว่างทาง
เสียงฝีเท้าของม้าที่วิ่งกุบกับๆไปตลอดทางทำให้หญิงสาวรู้สึกตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา หลานฮุ่ยเจินเลิกผ้าม่านขึ้นพลางมองออกไปด้านนอก ทิวทัศน์สองข้างทางไม่น่าอภิรมย์นัก ถนนนั้นเป็นทางลูกรังแคบๆ ที่บางช่วงก็เป็นทางตรง บางช่วงก็คดเคี้ยวไปมา สองข้างทางเป็นทุ่งเวิ้งว้าง สีน้ำตาลของหญ้าแห้งพลอยทำให้จิตใจของนางหดหู่ สารทฤดูกำลัง
