สายวันถัดมาศรีจิตตราก็หอบขนมมาฝากหลาน และซื้ออาหารแมวมาให้คุณนายตรวจ หลังจากเล่นกับหลาน เกาพุงแมวเยี่ยงทาสผู้ภักดี แม่สาวห้าวก็เดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนเสื่อที่เพื่อนรักกำลังนั่งเหม่ออยู่
“เป็นไรวะ”
“ย่าเขาอยากเจอหลาน”
คุณแม่ยังสาวเอ่ยด้วยท่าทางกลัดกลุ้ม อารญานึกหวาดระแวงว่าคนที่ถูกยกมาเป็นหัวข้อสนทนาจะหาทางแย่งลูกไปจากเธอ เธอกลัวจะเสียลูกไป
“เฮอะ! ย่าอยากเจอหลาน นี่ยายท่านป้านั่นไม่ละอายแก่ใจหรือไง พอรู้ว่าแกมีลูกก็เปลี่ยนท่าทีดื้อๆ แบบนี้เลยเหรอ” เสียงขึ้นจมูกพ่นออกมาจากปากสาวแสบ
“คนแก่ก็ย่อมอยากมีหลานเป็นธรรมดา”
อารญาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แล้วเอ่ยอย่างเข้าใจ หากแต่ใบหน้ายังคงกังวลอย่างปิดไม่มิด จนคนที่เอื้อมมือไปคว้าแอปเปิ้ลที่วางอยู่บนจานตรงหน้าส่ายหัว
“เข้าใจว่าคนแก่อยากเจอหลาน แต่แกทำใจไม่ได้ เพราะกลัวเขาจะมาแย่งลูกไปว่างั้นเถอะ”
ศรีจิตตราอ่านใจเพื่อนซี้ออกอย่างทะลุปรุโปร
