“ไม่น่าเชื่อ ว่าแกจะยอมเขาเรื่องลูกง่ายๆ”
คนที่มาทันได้เห็นฉากอบอุ่นของครอบครัว พ่อ แม่ ลูก และแมวอ้วน เปรยขึ้นเป็นทำนองล้อเลียน หลังจากถูกเพื่อนรักลากออกมาคุยกันตรงม้าหินอ่อนที่สวนหน้าบ้าน
“ก็ไม่ได้อยากยอมหรอก แต่คิดดูอีกที ชีวิตคนเรามันสั้น ใครจะรู้ บางทีฉันอาจจะตายวันตายพรุ่งก็ได้” ลมหายใจพรูออกมาจากปากอิ่มยาวเหยียด ก่อนที่อารญาจะเอ่ยคล้ายปลงตก
“เฮ้ย! อย่ามาพูดบ้าๆ นะโว้ย!”
สาวห้าวทำท่าเป็นเดือดเป็นร้อน ไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่ได้ยินอีกฝ่ายกล่าวทำนองปลงๆ ศรีจิตตราก็แทบจะทนฟังไม่ไหว และเอ่ยปากค้านอยู่ร่ำไป
“จะนอนที่นี่ไหม”
เจ้าบ้านเปลี่ยนเรื่องเสียดื้อๆ
“ทำไม? แกจะทำอะไรกับอีตาคุณชายเหรอ” สาวห้าวสวนกลับอย่างทะเล้น
“บ้า! ฉันจะไปทำอะไรกับเขาได้”
“ได้ไม่ได้ ก็มียายหนูลูกชุบล่ะว้า…” ตัวแสบยังไม่เลิกแซว แถมยังมีหน้าส่งสายตามาล้อเลียน จนเธอต้องวาดแขนคล้องเข้าที่ลำคอระ
