THE TWINS

Ang pagharap sa pamilyang yanzon

Chapter 4: Ang Pagharap sa Pamilyang Yanzon

Matapos ang pagkakatuklas ni Syrene ng kanyang tunay na pagkatao, hindi siya mapakali. Hindi niya matanggal sa isip ang kakambal niyang si Serene at ang mga panaginip na paulit-ulit na bumabalik tuwing siya'y natutulog. Ang pamilyang Yanzon, na minsang tila malayo at walang kinalaman sa kanya, ay bigla nang naging sentro ng kanyang hinahanap. Isang bagay ang malinaw kay Syrene: kailangan niyang makita ang mga Yanzon upang malaman ang katotohanan tungkol kay Serene.

Sinubukan ni Syrene na hindi magpakita ng kaba habang papunta siya sa Manila, kung saan naroon ang tahanan ng mga Yanzon. Bitbit ang kakaunting impormasyon na nakuha mula kay Kim, nagtakda siya ng plano na kilalanin ang pamilya at tuklasin kung ano ang nangyari kay Serene. Hindi alam ni Syrene kung paano siya tatanggapin ng mga ito, ngunit buo ang kanyang loob na malaman ang mga sagot, gaano man ito kasakit.

Pagdating niya sa Maynila, nanatili muna si Syrene sa isang maliit na hotel malapit sa opisina ng Yanzon Enterprises. Dito niya muling naisip ang sunod na hakbang. Sa kanyang mga kamay ay isang larawan ni Serene, ang kakambal niyang hindi niya nakilala ngunit ngayon ay tila napakalapit na. Pakiramdam niya ay bawat hakbang na ginagawa niya ay unti-unting nagpapalapit sa kanya sa pagkakaalam ng katotohanan.

“Anong gagawin ko ngayon?” bulong niya sa sarili habang tinititigan ang litrato.

Isang umaga, matapos ang ilang araw na pagtatanong at pagsubaybay, nagkaroon siya ng pagkakataong makapasok sa opisina ni Don Roberto Yanzon, ang patriarch ng pamilya. Si Don Roberto ay kilala bilang isang malupit at makapangyarihang negosyante, ngunit ngayon, siya ang magiging susi sa mga kasagutan ni Syrene.

Habang papasok si Syrene sa lobby ng opisina, naisip niya ang kabang maaaring nararamdaman ng isang ordinaryong tao na humaharap sa isang higanteng tulad ni Don Roberto. Ngunit hindi siya basta-basta bibitaw. Nakita niya ang mga empleyadong abala sa kani-kanilang gawain. Tumayo siya sa harap ng reception desk at malumanay na nagtanong.

“Magandang umaga po. Maaari po bang makipagkita kay Don Roberto Yanzon?” Tanong ni Syrene, mahigpit na hawak ang bag sa kanyang dibdib.

Tumingin sa kanya ang receptionist, waring nagdududa sa intensyon ng bisita. “May appointment ka po ba, Ma’am?” tanong nito.

Biglang nanlamig si Syrene. Wala siyang pormal na appointment. Paano niya maipapaliwanag na kailangan niya itong makita upang malaman ang tungkol sa kanyang tunay na pagkatao? Ngunit bago pa siya makahanap ng sagot, biglang dumating si Kim.

"Siya ang kasama ko," sabi ni Kim, na mukhang handa na sa sitwasyon. Agad na bumalik sa normal ang mga galaw ng receptionist at hiningi ang mga detalye ng kanilang appointment.

Pagkaraan ng ilang sandali, pinapasok na sila sa isang malaking opisina. Pagbukas ng pinto, tumambad ang isang malawak na silid na puno ng mga mamahaling muwebles at larawan ng pamilya. Sa gitna ng silid, nakaupo si Don Roberto sa kanyang mesa, abala sa pagbasa ng mga papeles. Nang makita sila, itinaas niya ang kanyang ulo, at nagbigay ng malamig na tingin.

“Ano’ng kailangan ninyo?” tanong ni Don Roberto, mababa at mabagsik ang boses.

Huminga nang malalim si Syrene bago nagsalita. “Ako po si Syrene... at sa tingin ko, ako po ang nawawala ninyong anak.”

Sa puntong iyon, tila tumigil ang oras. Napatitig si Don Roberto kay Syrene, ang mga mata'y puno ng pagtataka at pag-aalinlangan. Tahimik ang buong opisina habang hinihintay ang kanyang reaksyon. Hindi mapigilan ni Syrene ang kaba, ngunit matatag siyang nanindigan.

“Huwag kang magbiro ng ganyan,” sagot ni Don Roberto, mas mabigat na ang tono ng kanyang boses. “Ang anak kong nawawala ay namatay na.”

“Hindi po,” sagot ni Syrene, mabilis ngunit maingat sa bawat salitang sinasabi. “Ako po si Syrene. Napulot ako ng ibang pamilya at pinalaki ako na walang kaalaman tungkol sa aking tunay na pagkatao. Pero sigurado po akong ako ang anak ninyong nawawala.”

Nanatiling tahimik si Don Roberto habang tinitigan si Syrene mula ulo hanggang paa. Tila may mga alaala itong bumabalik sa kanyang isipan, mga alaala ng isang batang babae na minsang nawala sa kanila. Ngunit mahirap tanggapin na maaaring ang batang ito, na ngayon ay nasa harap niya, ang tunay niyang anak.

"May mga panaginip po ako tungkol sa kakambal ko. Tila humihingi siya ng tulong," patuloy ni Syrene. "At natuklasan ko rin ang tungkol kay Serene. Siya ang kakambal ko, hindi ba?"

Sa unang pagkakataon, nakita ni Syrene ang bakas ng lungkot sa mukha ni Don Roberto. Tumayo ito at tumalikod sa kanila, humarap sa bintana ng opisina na tanaw ang buong lungsod.

“Si Serene...” bulong ni Don Roberto, na para bang sinusubukang pigilan ang emosyon. “Ang buhay ng anak kong si Serene ay puno ng trahedya. At kung tama ang sinasabi mo, ikaw nga ang nawawala kong anak.”

Natahimik si Syrene. Hindi niya inaasahan na ganito kabilis na aaminin ni Don Roberto ang posibilidad na siya ang nawawala nilang anak. Ngunit alam niyang hindi pa rito nagtatapos ang laban. Kailangan pa niyang malaman ang buong kwento—kung ano ang nangyari kay Serene, at kung bakit sila nagkahiwalay.

"Handa akong tulungan kang malaman ang totoo," sabi ni Don Roberto matapos ang ilang sandali ng katahimikan. "Ngunit maging handa ka rin sa mga maaaring masakit na katotohanan. Ang mundo ng mga Yanzon ay hindi kasing ganda ng iniisip mo."

Napalunok si Syrene. Hindi siya sigurado sa mga darating na pagsubok, ngunit isang bagay ang tiyak: handa siyang harapin ang anumang katotohanan, gaano man ito kahirap.