THE TWINS

Ang pagtuklas sa katotohanan

Chapter 3: Ang Pagtuklas ng Katotohanan

Makalipas ang ilang linggo ng walang humpay na panaginip, hindi na napigilan ni Syrene ang kanyang sarili. Kailangan niyang alamin ang koneksyon ng mga panaginip sa kanyang nakaraan, lalo na ang batang babaeng umiiyak—ang batang tila may kaugnayan sa kanya. Hinahanap niya ang bawat posibilidad na magbibigay-linaw sa mga misteryo ng kanyang buhay.

Isang umaga, nagpasya si Syrene na kausapin si Elena at Ramon tungkol sa kanyang mga panaginip. Maingat siyang naghanap ng tamang oras at pagkakataon habang nagkakape sila sa kanilang maliit na kusina.

"Nanay, Tatay," simulang tanong ni Syrene, "May mga kakaibang panaginip akong nararanasan nitong mga nakaraang linggo. Parang may batang babae na umiiyak at humihingi ng tulong. Sa palagay ko... may kinalaman siya sa aking nakaraan."

Natigilan si Elena at Ramon, kapwa nagpalitan ng tingin. Alam ni Syrene na may itinatago sila. "Ano ba talaga ang nangyari noong bata ako?" tanong ni Syrene, may bahid ng kaba at pagkasabik.

Huminga nang malalim si Ramon at inilapag ang tasa ng kape sa mesa. “Syrene, alam naming darating ang araw na itatanong mo ito. Hindi namin akalaing ganito kabilis. Ngunit sa tingin namin, oras na upang malaman mo ang totoo."

Napuno ng kaba ang dibdib ni Syrene. "Ano po ang ibig ninyong sabihin?"

"Anak, hindi kami ang tunay mong mga magulang," mahinahong sabi ni Elena, ngunit ang mga salitang ito ay tila bombang sumabog sa isipan ni Syrene. "Noong ikaw ay dalawang taong gulang, nahanap ka namin sa gilid ng daan, napabayaan at nag-iisa. Walang nakakaalam kung saan ka galing o sino ang tunay mong mga magulang."

Halos hindi makapaniwala si Syrene sa narinig. Lahat ng inaakala niyang alam tungkol sa kanyang buhay ay tila naglaho sa isang iglap. "Ano po? Hindi ako… hindi ako tunay na anak ninyo?"

Umiling si Elena, ang mga luha ay nag-uumapaw sa kanyang mga mata. "Mahal ka namin, Syrene. Tinuring ka naming sariling anak mula noong araw na natagpuan ka namin. Ngunit may mga panahon talaga na alam naming darating ito—ang paghahanap mo sa iyong tunay na pinagmulan."

Napaiyak si Syrene. Mahigpit siyang niyakap ni Elena at Ramon, ngunit ang damdamin ng pagkalito at kalungkutan ay nanatili. Hindi niya lubos maisip na hindi sila ang kanyang tunay na pamilya. Ngunit sa loob ng kanyang puso, nararamdaman niya na ang mga pahiwatig ng kanyang mga panaginip ay nagsisimula nang magkaroon ng kahulugan.

---

Pagkalipas ng ilang araw, nagdesisyon si Syrene na simulan ang paghahanap ng kanyang tunay na pagkatao. May dala siyang iilang piraso ng impormasyon mula kina Elena at Ramon, ngunit sapat na iyon upang magbigay-linaw sa ilan sa mga katanungang matagal na niyang gustong masagot.

Nag-umpisa siya sa mga tala sa barangay kung saan siya natagpuan. Hindi ito naging madali dahil maraming taon na ang lumipas, ngunit nagulat siya nang makilala ang isang matandang babae na may naaalala tungkol sa isang insidente noong siya'y bata pa.

"Oo, naalala ko 'yun," sabi ng matanda, si Aling Bebang, habang nagsusuklay ng buhok sa harap ng kanyang tindahan. "May bata ngang iniwan sa gilid ng daan. Pero alam mo, may naririnig akong tsismis na hindi basta napabayaan ang batang iyon. May mga dumaan na grupo ng mga lalaking nagmamadaling umalis bago siya matagpuan. Parang may nangyaring masama."

"Kilala mo ba kung sino sila?" tanong ni Syrene, puno ng pag-asa.

"Pasensya ka na, hija. Hindi ko na matandaan kung sino sila, pero ang pagkakaalam ko, may mga taong naghanap din noon sa batang iyon," dagdag ni Aling Bebang, na tila nag-aalangan sa kanyang pagsagot.

Nagbigay ito kay Syrene ng mas maraming tanong. Sino ang mga lalaking iyon? Ano ang koneksyon nila sa kanya? At higit sa lahat, sino ang mga taong naghanap sa kanya?

---

Sa sumunod na mga araw, bumalik si Syrene sa Baguio na may mas matibay na determinasyon na malaman ang katotohanan. Hinanap niya ang bawat posibleng tala at kausap na maaaring makatulong sa kanyang imbestigasyon.

Habang patuloy siyang naghahanap, bigla siyang nakatanggap ng isang tawag mula kay Kim. “Syrene, may gusto akong ipakita sa’yo. Sumama ka sa akin bukas,” sabi nito.

Pagdating ng araw, sinamahan siya ni Kim sa isang lokal na opisina ng mga talaan. Doon, ipinakita niya kay Syrene ang ilang dokumento na nakuha niya sa tulong ng kanyang pamilya. "Ito ang mga lumang kaso ng pagkawala ng mga bata dito sa Baguio noong mga panahong sinabi mo na natagpuan ka ng mga magulang mo. May isang partikular na kaso na tumutugma sa iyong kuwento."

Binuksan ni Syrene ang dokumento at nakita ang isang litrato ng batang nawawala. Nanlaki ang kanyang mga mata nang makita ito—ang batang babae sa litrato ay kamukha niya.

"Serene Yanzon," basa ni Kim. "Siya ang kakambal mo."

Parang nanlamig ang buong katawan ni Syrene. Iyon ang batang umiiyak sa kanyang mga panaginip—ang batang humihingi ng tulong. Ang katotohanan ay unti-unting nabubuo sa kanyang isipan. Isa siyang Yanzon, at ang batang nasa panaginip niya ay ang kanyang kakambal. Ngunit ang katanungan ay nananatili—ano ang nangyari kay Serene?

Habang binabalikan ni Syrene ang mga sandali ng kanyang panaginip at ang kanyang nalaman, napuno siya ng takot at pangamba para sa kanyang kakambal. Handa na siyang harapin ang tunay na mga Yanzon, upang maghanap ng mga kasagutan at malaman ang buong katotohanan sa likod ng kanilang pagkakahiwalay.

Ngunit alam niyang ang paghahanap ng kasagutan ay hindi magiging madali. Haharapin niya ang masalimuot na mga sikreto ng pamilyang Yanzon, at sa kanyang puso, naramdaman niyang ang laban ay nagsisimula pa lamang.