THE TWINS

Kakaibang panaginip

Sa isang tahimik na umaga sa Baguio, nagising si Syrene sa tunog ng malambot na hangin na bumabayo sa mga bintana ng kanyang silid. Ang sikat ng araw ay dahan-dahang sumisikat sa mga bulaklak sa kanyang hardin, nagdudulot ng mga liwanag na tila nag-aanyaya sa kanya na lumabas at magsimula ng isang bagong araw. Pero sa likod ng kanyang mga mata, may dala-dalang alon ng mga panaginip na tila nag-iiwan ng mga pahiwatig.

Nakahiga siya sa kanyang kama, ang kanyang isip ay puno ng mga imahen na tila galing sa isang mundong hindi niya alam. Ang mga panaginip ay nag-umpisa ilang linggo na ang nakalipas, at unti-unting bumubuo ng mga alaala ng isang kakaibang dalaga—isang kakambal na hindi niya nakilala. Kakaibang damdamin ang bumabalot sa kanya tuwing siya'y nagigising, tila may naiwan na mensahe mula sa kanyang mga panaginip na hindi niya maunawaan.

"Syrene, maayos ka ba?" tanong ni Elena, ang kanyang adoptive mother, nang makasalubong siya sa kusina. "Mukhang hindi ka makapag-isip nang maayos."

Umiling si Syrene. "Okay lang ako, Nanay. Nagsisimula lang akong makaramdam ng mga kakaibang bagay sa aking mga panaginip," sagot niya, habang pinipilit ang kanyang sarili na ngumiti.

"Ah, mga panaginip. Minsan, nagdadala sila ng mga mensahe. Subukan mong isulat ang mga ito," payo ni Elena, habang nag-aalaga ng kanilang almusal.

Tinanggap ni Syrene ang payo ng kanyang ina, kahit na hindi siya sigurado kung ano ang dapat isulat. "Baka wala namang kahulugan ang mga iyon," bulong niya sa kanyang sarili, ngunit sa kabila ng kanyang mga salita, nag-umpisa siyang mag-isip.

Matapos ang masayang almusal, lumabas si Syrene sa kanilang hardin, hinahanap ang kapayapaan sa kanyang paligid. Ang mga bulaklak ay namumukadkad sa iba't ibang kulay, ngunit ang kanyang isipan ay tila nahuhulog sa mga alaala ng isang nakaraan na hindi niya maabot. Habang tinitingnan niya ang mga ito, bigla siyang nahulog sa isang panaginip na tila napaka-totoo.

Nasa isang madilim na silid siya, napapalibutan ng mga anino. Sa kanyang harapan, isang batang babae ang umiiyak, at ang kanyang mukha ay may malalim na takot. "Syrene, tulungan mo ako!" sigaw ng bata, ngunit hindi siya makalapit. Hindi siya makagalaw, tila may humahawak sa kanya. "Ikaw ang tanging makakatulong sa akin!"

Nang biglang magising, nanginginig si Syrene. Ang kanyang puso ay mabilis na tum beating, at ang kanyang katawan ay balot ng pawis. Napaupo siya sa kanyang kama, nag-iisip kung ano ang nangyari. "Sino ang batang iyon?" tanong niya sa sarili.

Nais niyang maunawaan ang mga nangyayari sa kanyang isipan, kaya't lumapit siya sa kanyang desk at kumuha ng isang diary. Sinimulan niyang isulat ang kanyang mga panaginip, ang mga mukha na lumalabas at ang mga pahiwatig na kanyang natanggap. Kailangan niyang alamin kung sino ang batang iyon, at kung paano ito nauugnay sa kanyang nakaraan.

Sa mga susunod na araw, nagpatuloy ang mga kakaibang panaginip. Sa bawat gabi, si Syrene ay naiinip na umaasa na makikita ang batang umiiyak. Ngunit tila nagiging mas masalimuot ang kanyang mga panaginip, at nagiging mas maliwanag ang mga alaala. Nakita niya ang kanyang sarili sa isang masayang pagkakataon, hawak ang kamay ng batang babae na nagngangalang Serene—ang pangalan na tila pamilyar ngunit hindi pa rin siya makapaniwala.

Ang mga imahe ng kanilang mga bata ay nagsimula nang lumutang sa kanyang isipan. Ang masayang mga araw sa parke, ang mga laruan na pinagsaluhan nila, at ang mga alaalang sabay nilang itinaguyod. Ngunit bakit niya ito naiisip? Bakit tila siya’y may mga alaala ng isang buhay na hindi kanya?

Habang patuloy na nalulumbay sa kanyang mga katanungan, nagdesisyon si Syrene na bisitahin ang mga paborito niyang lugar sa Baguio. Maraming mga pasyalan, ngunit may isang partikular na lugar na nais niyang puntahan—ang parke sa itaas ng Bundok ng Santo Tomas. Dito siya nag-iisip, nagmuni-muni, at humahanap ng mga sagot sa kanyang mga tanong.

Pagdating sa parke, dinala siya ng hangin sa ilalim ng mga puno. Sa tabi ng lawa, nakaupo siya sa isang bench, nagmamasid sa mga tao sa paligid. May mga bata na naglalaro at mga pamilya na nag-eenjoy sa kanilang panahon. Habang tinitingnan niya ang mga ito, nahulog ang kanyang isip sa kanyang mga panaginip. Napansin niyang may isang batang babae na naglalakad na may kaparehong pagkakahawig sa batang umiiyak sa kanyang panaginip.

"Syrene!" tawag ng isang boses mula sa likuran. Si Kim, ang kaibigan niyang matagal nang hindi nakita, ay lumapit sa kanya. May dala siyang ngiti na tila nagdadala ng liwanag sa kanyang araw. "Anong ginagawa mo rito?"

Napansin ni Syrene ang mga mata ni Kim. "Nag-iisip lang," sagot niya. "Minsan, kailangan kong mawala at magmuni-muni."

"Alam mo, maraming tao ang nag-uusap tungkol sa mga panaginip. Bakit hindi mo sila subukang talakayin? Baka may mga sagot ka nang makuha," mungkahi ni Kim habang umuupo sa tabi niya.

"Sa tingin mo ba, may kahulugan ang mga ito?" tanong ni Syrene, na may pag-aalinlangan.

"Maaaring oo. Maraming bagay ang nagiging malinaw sa mga panaginip, at may mga pagkakataong may mensahe ang mga ito mula sa ating mga subconscious," sagot ni Kim.

Sa mga salitang iyon, nagbigay si Syrene ng matinding pag-iisip. Nakaramdam siya ng isang koneksyon sa kanyang mga panaginip na maaaring magdala ng mga sagot. “Baka nga,” bulong niya sa kanyang sarili.

Habang ang araw ay unti-unting bumababa sa likod ng mga bundok, nagpasya silang maglakad-lakad sa paligid. Napag-usapan nila ang mga simpleng bagay—mga alaala ng kanilang kabataan at mga pangarap sa hinaharap. Hindi niya maiwasang isipin na ang mga alaalang ito ay parang mga piraso ng isang puzzle na dahan-dahang nagiging kumpleto.

Sa kanyang puso, alam ni Syrene na may dapat siyang gawin. Kailangan niyang hanapin ang batang babae sa kanyang mga panaginip. Kailangan niyang alamin ang koneksyon sa kanya ng kanyang kakambal, ang kanyang tunay na pagkatao, at ang mga kasaysayan na nagdadala sa kanya sa hindi maiiwasang katotohanan.

Pagkatapos ng masayang araw, umuwi si Syrene na puno ng pag-asa at katanungan. Sa kanyang isipan, umusbong ang isang desisyon—hahanapin niya ang kanyang nakaraan, kahit gaano pa man ito ka-mahirap. Sa kanyang puso, may nag-aapoy na sigasig na naghihintay sa kanya, at alam niyang hindi siya nag-iisa sa laban na ito.

Sa mga sumunod na araw, patuloy siyang nag-aral sa kanyang mga panaginip, nag-uumpisa ng mas malalim na pagsisiyasat. Sa bawat sandali, patuloy ang kanyang pag-asa na ang mga sagot ay nasa harapan niya, naghihintay lamang na madiskubre.

Ngunit sa kanyang isip, isang katanungan ang patuloy na umuukit: Sino nga ba siya, at ano ang hinahanap niya? Ang mga pahiwatig ay nagsimulang magsalita, at si Syrene, na may lakas ng loob at determinasyon, ay handang harapin ang mga hamon na darating.

Hindi siya titigil hangga't hindi niya natutuklasan ang katotohanan.