14
1045 Words
14
“ขยันจังนะครับ ขยันแบบนี้อยากให้ช่วยมาดูแลหัวใจพี่จัง”
นักศึกษาชายคนหนึ่งกระเซ้าเย้าหยอดเสียงกลั้วหัวเราะ และยายใบบอนก็หัวเราะตอบก่อนจะเดินผ่านเลยไป
“เสน่ห์แรงจริงๆ ไม่อยากเจอหน้าเหรอ อยากให้กลับเหรอ หึ!”
โจเหน็บแนมคนที่เขามองเห็นแค่แผ่นหลังเล็กๆ เธอเดินไปไกลแล้ว มือใหญ่ล้วงกระเป๋ากางเกง ดึงซองบุหรี่ออกมาเคาะกับหลังมือในอาการกระแทกกระทั้น บุหรี่ตัวหนึ่งเกือบร่วงลงพื้น เขาจับมันไว้ทันก่อนจะส่งเข้าปาก จุดไฟจากไฟแช็ก อัดควันเข้าปอดก่อนจะพ่นออกมาอึกใหญ่ ตายังมองพวกนักศึกษาชายกลุ่มนั้นไม่วางตา
“พี่เจ๋งก็หยอดพี่บัวได้ทุกวัน พักหอเดียวกันชั้นเดียวกัน กลางคืนไม่มีแบบว่า...จุ๊อาจุ๊อาเหรอ ฮ่าๆ”
ไอ้คนชื่อเจ๋งมันหันไปฟาดกบาลคนพูดจนเสียงหัวเราะมันค้าง
“ถ้าได้ก็ดีสิวะ กูมาอยู่นี่ปีกว่า อย่างมากก็ได้แค่ทักเองว่ะ”
“สงสัยว่า พี่ยังไม่ใช่สเปกนะดิ”
คงเพราะใครสักคนรู้ว่าเขามอง โจจึงเห็นพวกมันสะกิดกันแล้วมองตรงมา เขาสบตากับไอ้คนชื่อเจ๋งไม่หลบ จ้องเขม็งให้มันรู้ไปเลยว่า ใครเจ๋งกว่า!
พวกนั้นก็เบือนหน้ากลับไปคุยเล่นกันเรื่องอื่นทันที โจทำเสียงในลำคอ เท้าศอกกับราวระเบียง พ่นควันสีขาว ตามองออกไปยังปากซอย ป้ายไฟร้านสะดวกซื้อเห็นอยู่ลิบๆ
ฉันให้เวลาเธอนานเกินไปแล้วจริงๆ
ถึงเวลาที่เธอต้องโตซะที ใบบัว...
“ต๊าย! นี่ๆ พวกหล่อนดูผู้ชายคนนั้นสิน่ากินเป็นบ้าเลยอ่า...โคตรเฟี้ยว”
“ไหนๆ”
เสียงวี้ดว้ายเบาๆ ของเหล่าสาวๆ ร้านสะดวกซื้อเรียกรอยยิ้มผุดตรงริมฝีปากของใบบัว เธอถอดเสื้อฟอร์มของร้านออกแล้ว กฎของร้านนี้คือไม่ให้สวมเสื้อฟอร์มออกนอกร้านเมื่อเลิกงาน หลายๆ คนจึงถอดและใส่ไม้แขวนไว้ในส่วนสโตร์หลังร้าน แต่ละคนก็นำเสื้อพับใส่ถุงหรือกระเป๋ากลับบ้านตอนที่จะซักเท่านั้น
“หล่อ... หน้าคมมากเลยเจ๊เอ็มมี่ โอ๊ย! พ่อเทพบุตรตกลงมาจากสวรรค์ชั้นไหนน้อ...”
“เสียดายนิด ไม่น่าสูบบุหรี่อะ หนูไม่ชอบผู้ชายสูบบุหรี่”
เสียงตอบโต้ทำเอาใบบัวนึกสนุก เบียดเพื่อนร่วมงานโผล่หน้าเข้าไปส่องบ้าง
“ไหนดูมั่ง หล่อน่าลากขนาดไหน”
“หล่อมากอะพี่บัว เสียนิดเดียวตรงดูดบุหรี่นี่แหละ”
น้องออม น้องเล็กของกะรีบเปิดทางให้ พลางชี้มือไปทิศทางที่หนุ่มหล่อสิงสถิตอยู่...
หน้าร้านด้านนอกมีร้านรถเข็นขายก๋วยเตี๋ยวและข้าวมันไก่ แม้ตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่ม บริเวณนี้ยังคึกคักจากผู้คน บ้างมาซื้อของ บ้างเพิ่งเลิกงาน บ้างก็พากันมานั่งทานอาหาร ทันทีที่สายตากวาดไปเจอร่างสูงสมาร์ตคุ้นตายืนสูบบุหรี่อยู่อีกฟากของถนน ใบบัวชะงักกึก ใจค่อยๆ เต้นรัวขึ้น กระทั่งเสียงของเจ๊เอ็มมี่ หนุ่มหัวใจสาวดึงสติออกมาจากภวังค์
“ถ้าลองมาคบเอ็มมี่ บุหรี่กี่ยี่ห้อก็จืดสนิท”
“หูย จะคุยว่าตัวแซ่บสะเด็ดมึนมัวมากกว่าบุหรี่ว่างั้น”
“เอ๊ะ นี่ชมหรือด่ากูวะพวกชะนี เดี๋ยวตบ” เอ็มมี่ง้างฝ่ามือทำท่าจะฟาดเพื่อนร่วมงานรุ่นน้องทั้งสอง “อ้าว แล้วนี่เป็นไรยะหล่อน เห็นผู้หล่อๆ ลืมทางกลับหอเลยเหรอนังบัว” จากที่จะฟาดออม ฝ่ามือหนาๆ ฟาดลงบนต้นแขนของใบบัวแทน
“โอ๊ะ เจ๊เอ็มตีบัวทำไมเนี่ย”
“ดึงวิญญาณหล่อนเข้าร่างไงยะ อ๊ะ! ข้ามถนนมาทางนี้แล้วพวกเรา สาธุ... เข้ามาในร้านด้วยเถอะ อีเอ็มอยากจะเห็นหน้าใกล้ๆ ชัดๆ”
อย่ามาเลย!
ใบบัวกลับอยากยกมือท่วมหัวขอเจ้าที่เจ้าทางบนบานใหม่ หากไม่กล้าพูดออกไป ขัดใจเจ๊เอ็มอีกทีกลัวจะได้ฝ่ามือขนาดฝาชีอีกครั้ง
ทว่า... เธอคงบุญไม่ถึง คนหล่อที่ว่าตรงมาที่ประตูร้านสะดวกซื้อ ทำเอาสาวๆ รีบหลบกลับเข้าไปหลังเคาน์เตอร์คิดเงิน ส่วนเธอจะหลบไปทางไหนได้ เลิกงานแล้ว...
การเผชิญหน้าจึงเป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้
โจเลิกคิ้วมองหน้าบึ้งตึงของหญิงสาว เขานึกขำ ดวงตาคมทอแสงพราวขณะหันไปเลือกหยิบบุหรี่และลูกอมด้านหน้าเคาน์เตอร์วางบนโต๊ะ
“รับขนมจีบซาลาเปาเพิ่มไหมค้า” เอ็มมี่รีบเบียดน้องๆ เข้ามาคิดเงินให้พลางจีบปากจีบคอถามด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า
โจหัวเราะ หันหน้ามามองคนที่ยืนนิ่งอยู่ไม่ห่าง เหมือนเธอจะรู้ตัว ทำท่าจะก้าวออกจากร้าน
“ขนมจีบไม่รับครับ วันนี้ขอรับแค่ใบบัวพอ”
“หา!”
ใบบัวชะงักกึก หมุนกลับมามองคนที่เพิ่งสร้างความอับอายให้เธอด้วยแก้มร้อนผ่าวๆ
“อะฮ้า...นังบัวอะไรยังไงยะหล่อน แหมๆ มีหนุ่มหล่อมารับเชียวนะวันนี้” เอ็มมี่เย้าแกมเหน็บเพื่อนร่วมงานสาว ขณะที่อีกสองสาวก็มองตรงมายังใบบัวยิ้มๆ สลับกับมองหน้าหนุ่มหล่อ
ผู้ชายอะไร แค่สวมเสื้อยืดสีดำแขนสั้นกับกางเกงยีน ออร่าความหล่อเหลากลับเปล่งประกายทิ่มแทงลูกตาและหัวใจเหลือเกิน!
“นายโจ!”
“แป๊บ จ่ายตังค์ค่าบุหรี่ก่อน เท่าไหร่ครับคนสวย” โจพูดกลั้วหัวเราะ หันไปขยิบตาให้พนักงานชายใจสาวอย่างนึกสนุก
“ฉันไม่ได้เร่ง” ใบบอนตวัดเสียงใส่ หมุนตัวเดินหนีออกจากร้านไปทันที
เขามองตามขำๆ สนุกตั้งแต่ได้เย้าแม่ใบบอนแล้ว ยิ่งได้เห็นได้มองแก้มแดงๆ ของเธอ เขายิ่งอารมณ์ดี
“แหม...ปากหวาน ทั้งหมดราคาแปดสิบบาทจ้า”
โจรีบยื่นธนบัตรให้ ตาคอยมองตามร่างอรชร
“เป็นแฟนใบบัวเหรอ” เอ็มมี่จีบปากจีบคอถาม อยากรู้ส่วนหนึ่ง หนุ่มหล่อท่าทางอัธยาศัยดีจึงกล้าถาม
“จีบอยู่ครับ”
- Writer
