ลงจากเวทีทั้งสามหนุ่มแวะไปโต๊ะเพื่อนก่อนกลับ
“ไปกินเหล้าที่บ้านกูต่อมั้ย” ตั้มชวน อีกไม่นานผับจะปิดแล้ว แต่พวกเขายังติดลม
“ไม่ไหวแล้วว่ะ ถ้ามากกว่านี้ขับรถกลับไม่ไหวแน่ พรุ่งนี้กูมีนัดกับพ่อด้วย” ภาสขอบายก่อนเพื่อน
เพียวหนักสุด เพราะเป็นเวรเมาของมัน แต่ยังไม่เกินลิมิตไม่งั้นคงร้องเพลงไม่ได้
ส่วนเขาก็อยากกลับห้องไปหาคนรอ... รอไม่รอไม่รู้ เหมาคิดไปแล้วว่ารอ...
หลังเที่ยงคืนเป็นธรรมเนียมที่ทางร้านจะเปิดเพลงแดนซ์ คนมาเที่ยวต่างลุกเต้นอยู่กับโต๊ะ ฟางกับเพื่อนก็เหมือนกัน
โจเพียงแค่ทักทายเธอนิดหน่อยตั้งแต่แรกที่เจอตั้มแล้ว ตอนนี้จึงนั่งกินเหล้าเรื่อยๆ รอเวลากลับ มีสาวเต้นเข้ามาใกล้พวกเขา เธอดูเมาและเกือบจะเซมาชน เขาเบี่ยงตัวหลบ เจ้าหล่อนจึงไปชนไอ้เพียวแทน
“อ๊ะ ขอโทษค่ะ”
“ครับ” เขาตอบรับเสียงเอื่อย เธอขอโทษแต่ตาเยิ้มหวาน รอยยิ้มทอดสะพานอย่างเห็นได้ชัด ไม่ต้องแปรเจตนา เขาคุ้นเคยแต่ไม่อ
