Chapter Three

1518 Words
"Bakit 'di mo kuhanin si Sir Rage, Ma'am?" Suhestiyon ni Lyra, my assistant tungkol sa paghahanap namin ng endorser. Rage is fine but he's always nowhere to find out. May saltik yata ang tao na iyon. He's a nice friend but I bet he's never a nice workmate. Sa sobrang hilig nun sa babae ay mas gugustuhin niyang tumambay sa mga club at motel kaysa umattend ng mga photoshoot. "No." Agad kong tanggi. That's never a nice idea. As in... Never! Kasalukuyan kaming nagmi-meeting kasama ang mga technician, photographer, content creator, at lahat ng mga kasama ko sa pagtayo ng brand na ito maliban sa mga saleslady at guard. We're in a fine dining and we're here to have a meeting while eating dinner. "Eh kung mag-rent tayo ng isang pahina sa sikat na magazine? Or a TV commercial? But if course we need a model for that." Napaisip din ako. Kakailanganin nga namin ng brand ambassador. We need more clients, we need more customers. Kailangan naming maikalat pa ang brand. My clothing line isn't pricey. Iyon ang gusto kong iparating sa masa kasi ang alam ng karamihan ay kapresyo ng mga gawa ko ang mga international brands. "I wanna finish first my project and then I'll handle that thing. Let me know your proposals about that. Photoshoot ideas, commercial, everything." Tumango-tango sila at nag-isip habang ako ay namomroblema sa ginagawa kong gown. Wala namang problema roon pero kinakabahan ako na hindi magustuhan ni Mrs. Williams. Sinadya pa ako nito sa shop noong nakaraang linggo, two days after I opened my shop, para lang sa gown na nais niyang ipagawa. Para raw sa gaganaping ball sa Paris. And for her to go to the Philippines just to tell me that, I am overwhelmed pero kaalinsabay non ang responsibilidad na natatakot akong hindi ko magampanan. I haven't finished the design yet but the materials from abroad already came yesterday. Maging sa pagpa-process ng mga tela, mga beads at mga ididisenyo sa damit ay si Mrs. Williams ang nag-asikaso. She trusts me so much and I'm afraid I might disappoint her. "How about Trevor and Hazel? They're team up can caught a lot of attentions from their fans. Magiging--" Halos mailuwa ko ang iniinom sa suhestyon ni Lea, my website manager. Where the heck did she get that idea? "Ayos ka lang, Ma'am?" Agad akong dinaluhan ni Lyra. I nodded to show her that I'm fine. "What do you think, Ma'am?" Napalunok ako. She's basically asking me to buy a knife and stabbed it on my chest using my own hand. How the fvck could I handle it, right? Seeing them together, being sweet, lovey-dovey-- fvck. Ni imaginin nga iyon ay sobrang sakit na. "Hindi naman sila bagay," turan ko na dapat sana'y sa isip ko lang. Agad iyong kinontra ni Klenz, the head photographer of our clothes. Siya ang nangunguna sa dalawa pang official photographer ng ALLISON- short for Alliyah Simson, the name of my brand. "Bagay na bagay kaya sila, Ma'am. Sobrang sweet ng dalawang iyon. Kahit hindi sila nag-aartista ay talagang ang lakas ng hatak nila sa mga fans. Saka--" I raised my palm to stop him from talking. "Okay. Okay. I'll take not of that. Any suggestion?" Nag-suggest pa sila ng maraming pwedeng kuhanin as ambassadors but no one fits the role of being our endorser. Karamihan sa kanila ay may iba ng ine-endorse, ang iba ay hindi nababagay ang character sa mga ginagawa namin at ang ilan ay walang bakanteng oras. We ended up having four choices. "Send their managers an email. Meeting adjourned." Tumayo ako at tuluyan ng sumimangot nang makatalikod sa kanila. Fvcking team, right? Sa iba pa kampi. But it's okay, they haven't saw me together with him yet so they can never be so sure. "Uuwi ka na, Ma'am?" Tanong ni Lyra na sinabayan ako hanggang sa labas ng restaurant. "Nope. May dadaanan lang ako." Dumiretso ako sa bahay ni Trevor. I know his house. Duh! It's all over the internet. Napangisi ako nang makitang naka-park ang kanyang sasakyan sa tapat ng gate kaya natitiyak kong nasa loob siya. Wearing my maroon dress- a little bit slutty because of the slit on the side showing my lower butt on the side and my cleavage. Nevermind. I actually intended to wear this today. Pinindot ko ang doorbell at ilang minuto lang ay lumabas ito at pinagbuksan ako. His chinky and cute eyes widened as he saw me. Nakasando at shorts lang ito, showing the biceps and his very masculine body. Pumikit-pikit ang mata niya na kitang-kita dahil sa mahaba niyang pilikmata. "What are you doing here?" His thunder-like voice filled my ears. Instead of getting irritated nor annoyed, I smiled and entered the gate without his approval. Dumiretso ako sa bahay niya at prenteng umupo sa couch. Sumunod siya ngunit sinalubong niya ako ng galit na tingin. "Hey, woman. What the fvck are you doing here?" Aniya. Galit na galit. Her adams apple moved upside down, his jaw clenched and he gritted his teeth. Sungit! Ngumuso ako at maarteng pinag-krus ang legs. I tapped the space beside me. "How about sitting beside me, babe?" Umirap siya saka ako padarag na pinatayo. Medyo nasaktan ako pero hindi naman iyon ganoon ka-harsh. Nasaktan ako dahil sa paraan ng pagtataboy niya sa akin. He pointed the door, showing me the way out. Duh! I know where to go. "Fine. Okay, I'll just stand." Pumikit siya at naiinis na sinalubong ang tingin ko. Hinagod niya ang kabuuan ko mula ulo hanggang paa. Mas lalong dumilim ang paningin niya. Agad niya akong binitawan at humalukipkip sa aking harapan. "Nandito ka ba para landiin ako?" Mariin niyang sinambit ang bawat salitang binitawan. I equalled the intensity of his gaze and smiled flirtatiously at him. Gamit ang gitnang daliri ay pinadausdos ko iyon mula sa kanyang leeg pababa sa-- bago pa iyon makarating sa bandang tiyan ay agad niya na iyong tinanggal. Sobrang sama na ng tingin niya sa akin ngayon na halos mapaatras ako sa sobrang takot but I tried to fight the fear that was building inside of me. I won't back out. "Yes," I uttered in a husky voice. "So what if I am?" Sarkastiko siyang tumawa at mas lalo akong nainsulto roon. He grabbed my waist and my heart raced as my body pressed against him. Ramdam na ramdam ko ang init na dumadaloy sa kanyang mapalad patungo sa aking likod. Damn. Tila ba nawala ang boses ko at nagpatangay na sa kung saan. "I'm sorry, it's not gonna work," he whispered to my ear before walking away. Napalunok ako at hindi agad nakapag-salita. My heart is beating loudly. Medyo nananakit ang dibdib ko sa lakas ng pintig ng aking puso. Ni halos 'di ko na naintindihan ang sinabi niya. His body pressed against mine. His hands on my back. His smell... His... Letse! Bakit ba sa halip na siya ang maapektuhan ay ako pa? This isn't fvcking right. Ang pagkatok sa pintuan ang muling nagpabalik sa ulirat ko. Nakangisi siya roon na sa tabi ng pintuan. Tila na naiirita na natatawa dahil nanatili akong nakatayo roon at nakatunganga. Umirap ako. Fine! He won this time. Pakembot-kembot akong naglakad palapit sa kanya at tumigil sa mismong harap niya. "This won't be the last," sambit ko saka ngumiti ng matamis sa kanya. "Have a good night, babe." "Just fvcking go!" Tumaas ang kilay ko sa paraan ng pagkakasabi niya. Galit na galit? Tinaas ko ang dalawang kamay na animo'y sumusuko. "Fine! Fine!" Muli akong ngumisi saka lumabas ng kanyang bahay. Napaigtad ako sa sobrang lakas ng pagsara niya ng pinto. He's fuming mad on me right now. But atleast he felt something, right? I'll be fine with that... for now. "You'll fall harder to me this time around, Trev. You got it, honey?" Bulong ko sa hangin habang nakatingin sa kanyang bahay at saka sumakay na sa sasakyan. It's already 3am and I haven't slept even a minute. Hindi ako madalaw-dalaw ng antok lalo't nararamdaman ko pa rin ang init ng kanyang katawan na napakalapit sa akin. It felt so nice. Kaya sa halip na mainis, mahiya I panghinaan ng loob ay mas lalo pa akong nagkaroon ng lakas ng loob upang ipaglaban ang dapat para sa akin. I know it won't be easy. May masasaktan ako- it's Hazel and their fans. Alam kong hindi ito nakakatuwa sa parte nila, but what can I do? I have to try. I have to show some effort, and at least... just at least I have to show him that I care, that I love him, that I'm sorry for leaving. I'm not sure if I can take the pain of looking at my man, holding another girl in his arms, giving his jacket when she's cold, hugging her, giving her the kisses that should be mine. Tangina! Ang sakit. Ang sakit sakit. "If I have to go back to the day that I left you here all alone, I'll still do it. Wala akong pinagsisihan doon, Trev. Because it helped us to grow, to mature and I really have to do it." Alam kong kasalanan ko. Pero hindi ko rin kasi kontrolado eh. If only I could do something... If only I have a choice to stay... If only... Ayan na naman tayo sa hindi mabilang-bilang na 'what ifs'. "Just come back to me, Babe. Hurt me with your words and actions but be sure to love me again in the end," I mumbled as I closed my eyes.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD