“คุณหมอคะ..” อิงดาวที่เห็นว่าหญิงสาวนั้นฟื้นตื่นขึ้นมา เธอรีบบอกโชนก่อนจะมองไปที่หญิงสาว คำพูดของโชนเมื่อครู่ยิ่งทำให้เธอรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าของผู้หญิงคนนี้เลย
“ฟื้นแล้วเหรอครับคุณพีรดา” โชนจึงหันกลับไปดูทันที ก่อนก้าวเดินเข้ามาในระยะประชิดและเอ่ยถามเธอออกไป
“...” ฟินไม่ได้ตอบอะไรออกไป เธอพยักหน้าเบาๆ ริมฝีปากเม้มเข้าหากัน
แต่ใครจะรู้ว่าเธอกำลังเก็บอาการเขินอายอยู่ เพราะคำพูดของเขาเมื่อครู่..
“ผมชลธี เรียกผมว่าหมอโชนก็ได้ครับ เพราะผมเป็นหมอเจ้าของไข้คุณ เราต้องเจอกันบ่อยอยู่แล้ว” โชนเอ่ยแนะนำตัวออกไป มันเป็นเรื่องปกติของหมออยู่แล้วที่ต้องแนะนำตัวเองให้คนไข้รู้จัก
แต่มันไม่ใช่กับโชนน่ะสิ ซึ่งอิงดาวนั้นรู้ดี เพราะปกติโชนจะไม่พูดร่ายยาวขนาดนี้ การกระทำของเขายิ่งทำให้เธอ มองหญิงสาวบนเตียงอย่างเหยียดๆ
“ค่ะ หมอเรียกฉันว่าฟินก็ได้ ไหนๆ ฉันก็ต้องเจอหมอบ่อยอยู่แล้ว..” ฟินเอ่ยขึ้น ก่อนที่เธอจะส่งยิ้มหวานให้กับชายหนุ่มอย่างไม่รู้ตัว
‘นี่หมอจะคิดว่าฉันอ่อยเค้าหรือเปล่าน๊า’
ฟินพลางคิดในใจกับคำพูดที่เธอเอ่ยออกไปเมื่อครู่ ใบหน้ารู้สึกเห่อร้อนขึ้นมาทันที
“ดิฉันอิงดาวค่ะ เป็นพยาบาลส่วนตัวของคุณหมอ” อิงดาวที่ทนไม่ไว้เธอเอ่ยแทรกขึ้น
ถึงสิ่งที่เธอพูดจะดูส่อไปในหลากหลายความคิดแต่โชนรู้ดี ว่าพยาบาลส่วนตัวที่หมายถึงนั้นคืออะไร? เพราะที่นี่เป็นโรงพยาบาลเอกชนที่ดีที่สุด หมอแต่ละคนจะต้องมีผู้ช่วยเป็นของตนเอง และอิงดาวก็คือผู้ช่วยของเขานั่นเอง เธอต้องคอยดูและติดตามคนไข้ต่อจากเขา
แต่ใครจะรู้ว่าน้ำเสียงแบบนั้น.. สายตาแบบนั้น..
ผู้หญิงด้วยกันดูออกว่าพยาบาลสาวคนนี้พยายามจะสื่อถึงอะไร?
‘จะเปิดศึกใช่ไหม..ได้!’
ฟินพลางคิดในใจอย่างดุดัน แต่ภายนอกกลับส่งยิ้มหวานๆ ให้กับอิงดาว โดยไม่ปริปากพูดอะไรต่อ หญิงสาวปรายตามองกลับมาหาโชนตามเดิม จึงทำให้อิงดาวถึงกับกำมือแน่น เพราะรู้ว่าฟินกำลังจงใจเมินใส่เธอ
“คุณยังเจ็บแผลอยู่ไหม?”
"..." ฟินไม่ตอบอะไร ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ แทนคำตอบ
“งั้นเดี๋ยวผมสั่งยาฉีดให้นะ คุณจะได้เบาเจ็บและลดการปวดลงด้วย” โชนพูดขึ้น ก้มลงมือเขียนไปที่ชาร์ตคนไข้
“ขอบคุณนะคะหมอโชน..” ฟินเอ่ยขอบคุณออกไปเบาๆ เธอส่งยิ้มบางให้กับชายหนุ่ม
“ครับ ยังไงเจอกันตอนเย็นนะครับ แล้วถ้าเจ็บหรือปวดบริเวณที่แผล ก็แจ้งพยาบาลได้เลย”
“แล้วหมอจะไม่มาเหรอคะ? "
“หึ..มาสิครับ..” โชนสบถขำ ก่อนเอ่ยตอบคำถามของเธอ เขาส่งยิ้มให้กับเธอเล็กน้อย “..ยังไง ผมขอตัวก่อนนะครับ”
“ค่ะ” ฟินยกยิ้มขึ้น เธอมองตามแผ่นหลังกว้างออกไป แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นว่าอิงดาวยังคงยืนอยู่
“มีอะไรหรือเปล่าคะ? "
“เปล่าค่ะ แค่ดิฉันจะบอกว่ามันเป็นเรื่องปกติน่ะค่ะ หมอโชนก็อัธยาศัยดีแบบนี้กับคนไข้ทุกคน..” อิงดาวพูดขึ้น เธอตั้งใจจะแฝงความหมายบางอย่างลงไป
อ่า..เผยธาตุแท้ออกมาแล้วสินะ ยัยพยาบาลแอ๊บแบ๊ว!
“ขอบคุณนะคะที่บอก มันก็จริงอย่างที่คุณพูดแหละเนอะ..เพราะฉันก็เห็นว่าหมออัธยาศัยดีจริงๆ รวมถึงกับคุณด้วย..”
“...” อิงดาวเริ่มกำมือเข้าหากันแน่น
“..ฉะนั้น คุณควรคิดอะไรให้มันน้อยๆ หน่อยก็ดีนะคะคุณพยาบาล เดี๋ยวจะจุกอกเอา! " ฟินพูดจบประโยค จากนั้นเธอจึงส่งยิ้มหวานให้กับหญิงสาว
“หมายความว่าไง? " ใครจะรู้ว่ารอยยิ้มของหญิงสาวนั้นมันกลายเป็นยิ้มที่เย้ยยันสำหรับเธอ พยาบาลสาวถึงรีบถามออกไป แต่สิ่งที่เธอไดรับคือหญิงสาวบนเตียงได้เพียงแต่ส่งยิ้มกลับมาเท่านั้น
แกร็ก..เสียงประตูเปิดดังขึ้น
ทำให้อิงดาวรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติทันที
“มาแล้วๆ” วิวเดินเข้ามาพร้อมกับถุงในมือ มองเพื่อนรักกับพยาบาลสาวสลับกัน
กลิ่นเหมือนไม่ดี..
“หืม? มึงซื้ออะไรมาอะวิว?” ฟินเอ่ยขึ้น พลางส่งซิกให้กับวิว
อย่างที่บอกวิวก็ยิ้มหวานที่สุดกลับมาให้เธอ เป็นเชิงรู้ว่าเธอควรทำอย่างไรต่อ..
“ทำไมอะ? มีอะไรเหรอ?”
“เหม็น! มันเหม็นกลิ่นอะไรอะ?” ฟินเอ่ยขึ้นทันที ก่อนจะปัดปายมือไปมา จมูกเรียวสวยแสร้งดมโน้นดมนี้ไป
“บ้าเหรอมึง! นี่ปูผัดผงกะหรี่ของโปรดมึงเลยนะ”
‘นั่นไง เพื่อนรักของฉัน’ ฟินพลางคิดในใจอย่างชอบใจ
“เหรอ? แล้วกูเหม็นอะไรอะ? ..” ฟินยังคงไม่หายสงสัย สายตาปรายตามองอิงดาว ที่หญิงสาวก็ยืนงุนงงอยู่กับสิ่งที่ทั้งสองคนคุยกัน ฟินจึงเอ่ยถาม ก่อนส่งรอยยิ้มหวานให้กับอิงดาวเพื่อให้เธอนั้นรู้ตัว “..คุณพยาบาลพอจะได้กลิ่นไหมคะ? "
“..ไม่ค่ะ! ขอตัวนะคะ” อิงดาวที่พอจะรู้สถานการณ์ว่าเธอกำลังโดนสองสาวหลอกด่าอยู่ เธอได้แต่กำมือแน่นกว่าเดิม ก่อนเอ่ยตอบและสะบัดตัวออกไปทันที
“ฮ่าๆ สะใจวะ!” ฟินหัวเราะอย่างสะใจ
“ใครอะมึง?” วิวที่สงสัย เธอวางของในมือลงบนโต๊ะรีบเอ่ยถามเพื่อนรักทันที
“ก็พยาบาลไง”
“อีฟิน.." -.-
“ฮ่าๆ เออๆ พยาบาลแหละ ไว้กูจะเล่าให้ฟัง ตอนนี้กินก่อนหิวแล้ว..” ฟินส่งสายตาอ้อนวอนให้กับวิว เพราะเธอไม่ได้กินข้าวโรงพยาบาลแม้แต่คำเดียวเลยน่ะสิ มันทั้งจืดชืดซึ่งเธอไม่ชอบอะไรที่มันไม่มีรสชาติอยู่แล้ว
“มึงนี่หนา..” วิวได้แต่ส่ายหน้า เพราะเดี๋ยวฟินก็คงบอกเธอเองและเธอก็ไม่อยากเซ้าซี้เพื่อนมากด้วย