BAD DOCTOR 7

940 Words

เช้าวันต่อมา.. ห้องพักผู้ป่วย VIP “อื้อ..” ฟินเริ่มรู้สึกตัว เธอพยายามลืมตาขึ้นก่อนจะโฟกัสมองไปรอบๆ ห้อง ก็พบร่างบางที่ยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนั่นก็คือวิวที่ยืนคุยโทรศัพท์กับใครบางคนอยู่ ก่อนที่เพื่อนสาวจะวางสายและเดินเข้ามาหาเธอ “อีฟิน! ฟื้นแล้วเหรอมึง? เป็นไงบ้าง? ยังเจ็บตรงไหนไหม?” วิววิ่งเข้ามาหาเพื่อนสาวอย่างลนลาน ก่อนจะจับแขนจับขาฟินพลิกไปพลิกมา “โอ้ย! วิว กูจะเจ็บมากก็เพราะมึงเนี่ยแหละ” ฟินแกล้งโวยวาย อันที่จริงเธอก็เจ็บอยู่บ้าง มันปวดระบมไปหมดเหมือนกับว่าช้ำใน “เจ็บอ่อ..ขอโทษ” วิวเอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกผิด น้ำตาหญิงสาวเอ่อคลอแทบจะไหลริน “อะไรๆ ..จะร้องทำไม? กูยังไม่ตายนะเว้ย” ฟินรีบพูดดักเอาไว้ เพราะเธอไม่อยากมานั่งดราม่า เอาจริงๆ ก็กลัวจะร้องไห้ตามมันนั่นแหละ เพราะในชีวิตนี้ก็มีวิวคนเดียวที่เป็นเพื่อนสนิทเธอ เธอและวิวรู้ใจกันแทบทุกเรื่องก็ว่าได้ “ฮึก..เออ แต่ก็เกือบป้ะมึง รู้ไหมกูเป็นห่วงมึงมากแค่ไหน กูใจหายหมดเลยอยู่ๆ มีสายเข้าโทรหากูว่ารถมึงเสียหลักลงข้างทางอะ..” วิวเริ่มเล่าเหตุการณ์เมื่อคืนให้ฟินฟัง ว่าทางโรงพยาบาลได้โทรเข้าหาเธอ เพราะฟินตั้งเบอร์ฉุกเฉินเป็นเบอร์ของเธอ “เฮ้ย! อีวิวเพื่อนกูไม่อ่อนแอดิวะ มาๆ กอดๆ” เมื่อฟินเห็นวิวสะอื้นออกมาอย่างหนัก เธอยกแขนขึ้น ก่อนจะเรียกวิวเข้ามากอด ปกติแล้ววิวมักไม่ค่อยเสียน้ำตาให้กับเรื่องอะไรง่ายๆ ครั้งนี้เพื่อนสาวคงใจหายจริงๆ ที่เธอต้องมาเจอกับเหตุการณ์นี้ “ดีนะที่มึงเป็นแค่นี้อะ กูเลยรอมึงฟื้นก่อน ว่ามึงจะบอกป๊ามึงไหม?” วิวเข้าไปกอดฟินเธอผลักกอดออกแล้วเอ่ยถามเพื่อน “ไม่ต้องบอกอะดีแล้ว เดี๋ยวป๊าก็เป็นห่วง มึงคิดถูกแล้วที่รอกู.." ฟินใช้ความคิดอยู่พักถึงบอกไงว่าวิวรู้ใจเธอ สิ่งที่วิวตัดสินใจคือสิ่งที่เธออยากให้เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว อีกอย่างป๊าของเธอคงวุ่นกับงานอยู่ ถ้าต้องบินจากฮ่องกงเพื่อมาที่นี่คงจะเสียงานไปแน่ๆ เธอคิดเรื่องป๊าของเธออยู่พักก่อนจะฉุกคิดถึงอีกคน “..แล้วพอร์ช? " “มันอยู่อีกห้อง เจ็บมากกว่ามึงเยอะ” “เหรอ..” ดวงตาใสวูบไหวเมื่อได้ยินสิ่งที่วิวพูด “เออ..สมควรละ ขับรถเหี้ยๆ แบบนั้น” วิวพูดขึ้นอย่างหัวเสีย “เอาเหอะ..ไหนๆ ก็เกิดเรื่องแล้ว” “แล้วมึงจะเอายังไง? " “ก็ไม่ยังไงอะ กูยังยืนยันคำเดิม” ใช่ เธอยังยืนยันคำตอบเดิม ถามว่าในใจตอนนี้รู้สึกยังไงน่ะเหรอ ตอบเลยว่ามันพูดออกมาไม่ได้จริงๆ คำว่ารักที่เคยมั่นใจว่าเธอสามารถเอ่ยออกมาได้เต็มปากว่ารักเขา แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นว่ามันอึดอัดและไม่สามารถพูดออกมาได้อีก.. “อืม มึงยังมีกูนะฟิน” วิวพยักหน้ารับ ก่อนจะกุมมือเพื่อนเอาไว้ “ขอบคุณมากนะวิว” ฟินยกยิ้มขึ้นเธอรู้สึกโชคดีที่มีวิวเป็นเพื่อน บางทีคนเราไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนเยอะหรอกจริงไหม? เพื่อนที่ดีแค่มีคนเดียวมันก็โชคดีเป็นไหนๆ แล้ว “อื้ม ก็กูเพื่อนมึงหนิ..” วิวมองดูนาฬิกา “..เดี๋ยวกูลงไปซื้อของกินก่อนดีกว่า อยากกินอะไรปะ?” “อะไรก็ได้ กินได้หมด” ^.^ “โอเคๆ งั้นเดี๋ยวกูมา” วิวพยักหน้ารับ เดินไปหยิบกระเป๋าสะพายและเดินออกไปทันที ผ่านไปสักพัก.. ก๊อก ก๊อก..เสียงเคาะประดังขึ้น พยาบาลสาวสวยที่เปิดประตูเข้ามาตามด้วยหมอเจ้าของไข้ของฟิน ทำให้หญิงสาวที่นอนครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ แกล้งหลับตาลง เพราะตอนนี้เธอไม่อยากจะสนทนากับใคร “คนไข้หลับค่ะ คุณหมอ..” อิงดาวพูดขึ้น พร้อมกับสอดส่องหาญาติของผู้ป่วย “..ญาติไปไหนกันหมดนะ” “ไม่เป็นไรครับคุณอิง” โชนพูดขึ้น พร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ๆ หญิงสาว ก่อนจะจับที่ผ้าพันแผลเล็กน้อย ‘เสียงนี้..หมอ!’ ฟินพลางคิดอยู่ในใจเพราะเธอจำเสียงของเขาได้ หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นอย่างแรง แต่เธอก็ต้องระงับความความรู้สึกนั้นเอาไว้ “วันนี้คุณหมอออกเวรเร็ว เราไปทานข้าวกันไหมคะ? " ‘นี่..อ่อยหมอ?’ คนที่หลับตาอยู่ถึงกับคิ้วกระตุก เมื่อได้ยินเสียงออดอ้อนของพยาบาลที่เธอกำลังพูดเหมือนว่าอ่อยหมออยู่ “ต้องขอโทษด้วยนะครับคุณอิง พอดีผมขอสลับตารางเวรกับหมอกันต์ไว้ เลยอยู่เวรทั้งวันเลย” โชนเอ่ยปฏิเสธออกไปอยากสุภาพอีกครั้ง ทำให้อิงดาวถึงกับไปไม่เป็น นี่..เป็นครั้งที่สองที่หมอหนุ่มปฏิเสธเธอ ‘หึ สมน้ำหน้า!’ มุมปากของฟินกระตุกยิ้มอย่างห้ามไม่อยู่ “ดูคุณหมอจะห่วงคนไข้คนนี้เป็นพิเศษนะคะ” อิงดาวความอัดอั้นที่เต็มอยู่ในอก เธอเอ่ยถามออกมาอย่างอยากรู้ “ครับ..เธอคือคนไข้คนพิเศษของผม” ตึก ตัก ตึก ตัก ~ อยู่ๆ หัวใจของฟินก็เต้นแรงมันแทบจะระเบิดออกมา เมื่อได้ยินคำพูดจากปากของชายหนุ่ม ดวงตาใสลืมขึ้นอย่างช้าๆ ปรายตามองไปที่เขากับพยาบาลสาว เธอแสร้งทำเป็นเหมือนว่า เธอพึ่งฟื้นตื่นขึ้นมา..

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more