ห่วงรัก วิวาห์ร้าย

6

"เข้างานกันเถอะค่ะ"

ฐานมาศเห็นหน้าลูกชายทั้งสองของเธอไม่สบอารมณ์คนถามเท่าไรเลยรีบชวนเข้าไปในงานเพราะดูจากเวลาก็ใกล้ถึงเวลาที่การแสดงบนเวทีจะเริ่มขึ้นแล้ว  ก่อนจะเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น

อรรณพที่หน้าคล้ายแม่แต่ก็ยังมีเชื้อลูกเสี้ยวจากพ่อจนหน้าเขาเลยหน้าคล้ายฝรั่งผสมจีน ผิวของเขาขาวอมชมพูสาวๆกรีดกราดเขามากจนถึงขั้นมีแอบไปเฝ้าที่หน้าบ้านเขาก็มี แต่ทว่าวันนี้เขากลับเดินหน้ามุ่ยเข้างานอย่างหมดหล่อพร้อมกับครอบครัวของเขา  ช่างน่าเบื่อสุดๆเวลามีใครมาพูดถึงการแต่งงานเพราะเขารักอิสระมากกว่าจะมีใครมาผูกมัดทางใจ

เพลิงกัลป์ชายหนุ่มผู้เคร่งขรึมที่เป็นที่หมายตาของสาวๆ เขาหน้าตาออกไปทางพ่อจนหมดจนเขาเหมือนฝรั่งมากกว่าคนไทย ผิวของเขาเข้มกว่าน้องชายเพราะชอบออกกำลังกายทุกแบบโดยเฉพาะออกกำลังกายกลางแจ้งที่ต้องโดนแสงแดดแผดเผารวมถึงร่างกายก็ดูกำยำและหนากว่าอรรณพ  และที่แตกต่างจากน้องชายอีกอย่างคือเขาแทบจะไม่ยิ้มไม่เป็นมิตรกับใครถ้าไม่จำเป็น เขาก็กำลังไม่สบอารมณ์พอๆกับอรรณพที่มีคนมาถามเรื่องส่วนตัว

"ทำตัวให้มันดี  มีคนมองอยู่  อย่าเอานิสัยขี้เหล้ามาอวดคนอื่น  หัดละอายใจซะบ้าง"

ถึงโต๊ะที่ถูกจัดไว้หน้าสุดสำหรับให้ครอบครัวเจ้าของงานได้นั่งกันเพื่อจะได้เป็นที่โดดเด่น  เพลิงกัลป์ขยับเสื้อสูทที่พอดีตัวของเขาเพียงเล็กก่อนจะนั่งลงพร้อมกับทุกคนแต่น้องชายเขากลับไม่นั่งแถมยังหันไปส่งสายตาให้กับสาวคนหนึ่งที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆอย่างออกนอกหน้า

"หม๊าขอละ  อย่าทะเลาะกัน"

ฐานมาศรีบขยับที่นั่งจากข้างสามีของเธอมานั่งตรงกลางระหว่างลูกทั้งสองของเธอแทนก่อนที่จะเกิดเรื่อง  ไม่ใช่แค่สองพี่น้องนี้จะอาละวาดใส่คนอื่นแต่ระหว่างพี่น้องกันเองก็ไม่เว้น  เพลิงกัลป์และอรรณพที่เดินเข้างานมาพร้อมกันแค่เรื่องบังเอิญปกติเขาสองคนมองหน้ากันแทบไม่ติดเรื่องนี้คนในครอบครัวรู้ดี

"เก็บนิสัยอัธพาลของตัวเองเอาไว้ให้ดีเถอะ  ระวังมันจะทำให้ขายขี้หน้า"

ถึงจะมีคนห้ามทัพแต่อรรณพก็ยังไม่ยอมสงบง่ายๆ  เขาเถียงสู้ก่อนจะนั่งลงข้างเจ้าสัวธนินท์เพื่อจะได้ชมการแสดงที่กำลังจะเริ่มขึ้นตามที่พิธีกรบนเวทีกำลังประกาศอยู่

"เงียบ  ฉันไม่อยากขายขี้หน้า"

ธนินท์เป็นคนปิดบทสนทนาของสองหนุ่ม  เขาแอบกุมขมับให้กับนิสัยของหลายชายทั้งสอง  กัดกับคนอื่นยังพอว่าแต่แก้ไม่หายคือกัดกันเอง  เพลิงกัลป์และอรรณพเคยทะเลาะกันมากกว่านี้แบบนี้แค่น้ำจิ้ม  เขาเลี้ยงสองคนนี้มาพร้อมกันแต่ไม่รู้ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้

"อากงไปหานางรำมาจากไหนครับ  สวย"

อรรณพเงียบไปได้พักใหญ่เขาก็เริ่มเปิดปากอีก  แต่คราวนี้เขาอ้าปากค้างเลยละเพราะตะลึงให้กับความสวยของนางรำที่กำลังรำอวยพรอยู่บนเวที  เธอสวยอย่างกับภาพวาดของนางในวรรณคดีที่ติดอยู่ตามพนังบ้านของเขา  ไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีคนหน้าตางดงามแบบนี้อยู่จริงๆถึงทั้งตัวของเธอจะดูขาดสารอาหารไปซะหน่อย แต่รวมๆกันแล้ว อก เอว สะโพกก็น่าจับไปหมด

"คนรู้จักเขาแนะนำมา"

ธนินท์หันมามองหลายชายคนเล็กของตัวเองแล้วถึงกับส่ายหัว ในแววตาของอรรณพมีแต่ประกายที่หาความจริงใจไม่ได้  เขาควรเลิกคิดเรื่องแต่งงานเมื่อต้นชั่วโมงก่อนไปได้เลยเพราะเขาไม่มีทางให้ลูกของกานดามาเป็นของเล่นของหลานชายคนนี้ของเขาแน่นอน

"คนสวยเดินมาทางนี้แล้ว"

อรรณพมองดูการแสดงรำไทยจนจบเขามองจนกระทั่งนางรำเดินลงจากเวลาและเดินตรงมาหาผู้เป็นตาของเขาเพื่อรับรางวัล  อาจมีหลายคนมองในท่าทางดี๊ด๊าของเขาที่ทำราวกับไม่เคยเจอผู้หญิงแต่เขาไม่สนก็เธอคนนี้สวยจริงๆ

"อากงครับ"

นางรำงดงามมากเธอสวยจนแย่งชิงสายตาของเพลิงกัลป์ออกมาจากมือถือที่เขากำลังคุยกับสาวเพื่อคั้นเวลาอยู่ได้ ไม่มีใครเคยทำลายสมาธิเขาแบบนี้มาก่อนเลยและนั่นก็ทำให้เขาไวพอที่จะลุกพรวดไปประคองผู้เป็นตาที่ตั้งท่าจะเซล้มเพราะลุกเร็วเกินไป

และก็มีอีกคนพรวดพราดเข้ามาประคองธนินท์ด้วยความตกใจด้วยอีกมือทั้งที่ชุดรำของตัวเองก็แสนจะหนักและเทอะทะไม่เหมาะกับการเข้าใกล้ใครทั้งนั้น  แต่เพราะใจเป็นห่วงคนตรงหน้าราวกับมีความผูกพันบางอย่างแฝงอยู่ในดวงตาของเขา เธอเลยกล้าที่จะเข้ามาช่วย

"เอามือของเธอออกไป"

เพลิงกัลป์แกะมือหญิงสาวที่จับอยู่บนแขนของเขาออกไป  สายตาของเขากำลังลุกเป็นไฟที่เธอกล้าเข้ามาเพื่อจะประคองตาของเขาทั้งที่เป็นแค่นางรำ  รับเงินค่าจ้างแล้วก็ควรจะกลับไปไม่ต้องมาทำตัวเป็นคนดีต่อหน้าแขกในงานหรือเขาหรอกมันไม่จำเป็น

"ฉันไม่เป็นไร  ขอบใจแม่หนูมากนะ รำสวยมากนะ"

ธนินธ์ดึงมือหลายชายของตัวเองกลับก่อนที่ทุกคนจะรู้ว่าหลายชายเขาร้ายแค่ไหน  เพราะยังไงเขาก็สร้างภาพเอาไว้หลอกทุกคนว่าเพลิงกัลป์แสนดีและจะเข้ามาเป็นทายาทสืบทอดกิจการต่อไป

"ขอบคุณค่ะ ว้าย”

และสิ่งที่เด็กสาวรอคอยก็มาถึงเจ้าสัวเจ้าของงานยืนซองเงินรางวัลให้กับเธอต่อหน้าแขกในงานทั้งทีปกติน่าจะไปมอบให้ที่หลังเวทีถึงจะแปลกแต่อัญญาก็ไม่ได้สงสัยอะไรมากมายเพราะเธอไม่มีสิทธิ์  แต่พอหญิงสาวถอยหลังจะกลับตัวเธอดันเหยียบชายกระโปรงชุดรำของตัวจนเซตั้งท่าจะล้ม

มีคนเข้ามาช่วยเธอได้ทัน  เขาโอบเอวเธอไว้ด้วยลำแขนเพียงข้างเดียวแค่นั้น  หญิงสาวร่างบอบบางเลยเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขาทั้งตัวท่ามกลางสายตานับร้อยคู่ของแขกในงาน

"ขอบคุณค่ะ"

อัญญารีบออกจากอ้อมแขนอันแข็งแกร่งนั้น  เธอร้อนๆหนาวๆพิกลทั้งที่เขาไม่ได้ทำอะไรเธอเลยนอกจากรั้งร่างของเธอเอาไว้ไม่ให้ร่วงลงไป

เพลิงกัลป์ยิ้มเยาะที่มุมปากเพียงเล็กน้อยก่อนจะกลับมาทำหน้าบึ้งๆต่อ  นางรำคนนี้ดูท่าทีอ่อนหวานแต่กลับยั่วเก่งคงหวังให้เขาตามไปสานต่อเพื่อจะสูบเงินเหมือนผู้หญิงบางคนที่เขาเคยผ่านมา

"ระวังเหอะเจ้ากัลป์  ฉันจะจับแกแต่งงานจะได้เลิกดูถูกผู้หญิงสักที"

ธนินท์มองดูเด็กสาวเดินจากไปจนสุดสายตาก่อนจะหันมาเห็นท่าทางของหลายชายที่ในสายตาของเพลิงกัลป์กำลังดูถูกเหยียดหยามหญิงสาวที่เป็นลูกสาวของคนที่ช่วยชีวิตของเขาเอาไว้  ดูถูกขนาดหาความดีในสายตานั้นไม่ได้เลย

เขาไม่ตอบโต้แต่กลับนั่งลงเงียบๆไม่ค่อยพูดค่อยคุยกับใครอีกตามเคย  เขาไม่ได้สนใจกับคำพูดของคนเป็นตาอย่างธนินท์แต่กำลังหงุดหงิดที่ผู้หญิงคนนั้นมาทำให้เขาโดนธนินท์ต่อว่ากลางงานทั้งที่ไม่รู้จักกัน