Set My Heart ดวงใจพ่อเลี้ยง

Chapter 6

ผมนั่งรอตรงโซฟาที่ทางร้านเอาไว้รับรองแขกทั้งน้ำขนม ของว่างบริการไม่มีขาด ก็ลูกค้าประจำแหละ เสื้อผ้าที่ผมใส่ไม่ว่าจะใช้ออกงานหรือแม้กระทั้งชุดพนักงาน ชุดนักเรีียนของเด็กๆที่เป็นลูกๆของคนงานในไร่ผมก็สั่งที่นี่หมด มันง่ายแหละบริการส่งถึงที่แต่เรื่องพาสาวๆมาซื้อไม่มีนะเห้ย เห็นงี้ผมเลือกนะไม่ได้เลี้ยงเด็กหรือเอามั่วๆนะ

"พ่อเลี้ยงจะเดินดูชุดของตัวเองมั้ยคะ"

ผู้จัดการร้านเดินเข้ามาทักทายพร้อมกับเอ่ยถาม ผมส่ายหน้ายิ้มๆ

"ของผมยังใส่ไม่หมดเลย แต่ของคุณผู้หญิงคนนั้นเอาให้เธอหลายๆชุดเลย แต่ผมขออย่างหนึ่งห้ามโป๊"

"หวงขนาดนี้คนสำคัญหรือเปล่าคะเนี้ย"

ผมเหลือบสายตามองไปทางหนูนาที่เดินเลือกซื้อของจับนั้นจับนี่ ผมหันไปสบตากับผู้จัดการร้านก่อนจะยกยิ้มมุมปาก

"แม่ของลูกเลยแหละ"

พูดไปเท่านั้นแหละพนักงานคนอื่นๆที่ได้ยินต่างก็ยิ้มคิกคักกันใหญ่ ก็คงตื่นเต้นหน่อยหนึ่งเพราะตั้งแต่รู้จักกันมาผมไม่เคยพาสาวๆมาเปิดตัวเลยนี่นา

"อิจจา อร๊ายยย งั้นตามสบายค่ะพี่ขอไปดูคนสำคัญของพ่อเลี้ยงก่อนนะคะ"

"เชิญครับ"

ผมยิ้มให้เพียงเท่านั้นก่อนจะนั่งพิงโซฟาสายตาก็มองร่างบางตลอดเวลา สวยจังนี่ผมหลงเด็กแล้วเป็นได้ขนาดนี้เลยเหรอเนี้ย

"พ่อเลี้ยงขาหนูเอาสองชุดนี่นะคะ"

"พี่ให้สิบชุดหนูเลือกเลยค่ะ"

หนูนารีบส่ายหน้าปฎิเสธทันที อะไรเนี้ยคนปกติของฟรีๆโดยเฉพาะสาวๆเขาชอบผู้ชายสายเปย์ไม่ใช่เหรอวะ แล้วปฎิเสธทำไมหรือผมเข้าใจอะไรผิดไปวะ

"ไม่ค่ะพอแล้วชุดหนูก็มีอยู่"

"แต่พี่อยากให้หนูนี่นาทำไมไม่เอาคะ"

ผมลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆเธอ สาวน้อยตรงหน้าผมมองผมตาแป๋วแล้วส่ายหน้าเบาๆ

"ไม่ได้ใช้มากขนาดนั้นนี่คะ อีกอย่างมีแต่ชุดออกงานชุดเดรสสวยๆ หนูนาอยู่ที่ไร่กับพ่อเลี้ยงไม่ได้ใช้หรอกค่ะชุดแบบนี้อ่ะ "

อืมมีเหตุผลแหะ น่าตกใจนะเนี้ยปกติเด็กวัยนี้เขาไม่คิดอะไรแบบนี้หรอกเขาชอบแต่งตัวสวยๆไม่มีหรอกมาคิดอะไรหยิบย่อยแบบนี้อ่ะ

"โอเคงั้นไปร้านที่มีชุดลำลองเยอะๆดีกว่า"

หนูนาตีแขนผมทีหนึ่งอย่างขัดใจของเธอ

"หนูบอกว่าพอแล้วค่ะ อ่ะ จ่ายเงินค่ะแล้วเราไปหาอะไรทานกันนะหนูหิ้วหิวแหนะ แล้วก็หนูนามีเรื่องจะคุยด้วยค่ะ"

ผมมองหน้าเธอก็รู้แล้วกละว่าจะคุยเรื่องอะไร ผมยิ้มให้หนูนาพร้อมกับดึงมือเธอมากุมไว้

"เรื่องพี่สาวใช่มั้ยพี่ให้คนตามหาแล้วค่ะ ไม่ต้องห่วง ตอนนี้ห่วงท้องตัวเองก่อนร้องจ๊อกๆดังออกมาถึงข้างนอกแหนะพี่ได้ยินนะ"

หนูนาทำตาโตตีแขนผมหลายทีผมยิ้มขำๆก่อนจะหยีหัวน้องมันเล่นจนยุ่งไปหมด

"พ่อเลี้ยง คนบ้า พูดแบบนี้ได้ยังไงเนี้ย ท้องหนูไม่ได้ร้องดังขนาดนั้นซะหน่อย น่าอายจริงๆ"

ลูกผมตัวเองป้อยๆเพราะถูกผมหยีจนหัวฟู

"แต่พี่ได้ยินจริงๆนะ ดังจ๊อกๆเลยอ่ะ"

"พ่อเลี้ยง คนบ้าหนูไม่คุยด้วยแล้วนะ"

"ฮ่าๆๆ ยืนรอพี่ตรงนี้ไปจ่ายเงินแป๊บหนึ่งค่ะ "

ผมอมยิ้มแล้วเดินตรงไปยังเคาเตอร์ ส่วนหนูนาก็ยืนยิ้มเขินๆอยู่ตรงนั้น จะดูว่าจะทนผมได้นานแค่ไหนกันยังไงไม่นานหรอกใจอ่อนหลงผมจนหัวปักหัวปำแน่นอนอ่ะ

.

.

"พ่อเลี้ยงคะทำไมต้องทานร้านหรูๆแบบนี้ด้วยคะ สิ้นเปลืองเปล่าๆ"

คำถามมาอีกแล้วครับ ผมก็คิดไว้ว่ามาเดทกับน้องมันครั้งแรกผมก็อยากมีโมเม้นต์ดีๆกับเขา ทานอาหารบรรยากาศท่ามกลางโรแมนติกหนูนาจะได้ซาบซึ้งตื้นตันใจจนลืมไม่ลง มีคนบอกผมมาแบบนี้อ่ะแต่ไหงความเป็นจริงบอกว่าสิ้นเปลืองซะงั้น

"ก็พี่อยากให้หนูได้ทานอาหารบรรยากาศดีๆเผื่อจะอารมณ์ดี ไม่เครียดไงคะ"

"หนูทานอะไรก็ได้ค่ะ หนูไม่อยากให้พ่อเลี้ยงต้องมาเสียเงินเยอะๆกับหนูแบบนี้ แค่นี้หนูก็รบกวนมากแล้วค่ะ "

สาวน้อยตรงหน้าผมเริ่มทำสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่เล่นเอาผมรู้สึกแปลกๆ อาจจะเพราะผมไม่เคยเจอผู้หญิงที่รู้จักการใช้ชีวิตแบบนี้ รู้จักคุณค่าของเงินไม่ฟุ่มเฟือยต้องถูกเลี้ยงดูมาจากครอบครัวแบบไหนถึงจะได้ลูกสาวแบบนี้กันนะ ผมนี่เลือกคนไม่ผิดจริงๆที่จะเอามาเป็นแม่ของลูก ตาถึงๆ

"เอางี้วันนี้ทานที่นี่ มื้อต่อๆไปพี่จะทานฝีมือหนูที่บ้านเท่านั้น โอเคมั้ยแบบนี้ "

เท่านั้นแหละคนตรงหน้าผมยิ้มออกมาทันที สงสัยสูตรที่เคยใช้จะใช้ไม่ได้แล้วเพราะคนตรงหน้าผมตอนนี้ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น ใครๆก็บอกจีบเด็กต้องเอาใจเยอะๆ เปย์หนักๆอยากได้อะไรให้หมดเลย สงสัยจะใช้ไม่ได้กับหนูนาซะแล้วสิ

"โอเคค่ะ งั้นไปทานข้าวกันนะคะ"

"ไปค่ะ"

พูดจบผมก็ถือวิสาสะจับมือน้องมันแล้วเดินเข้าไปข้างในร้านทันที รู้สึกเหมือนเป็นแฟนกันมาเดตกันเลย อิอิ เดินเข้ามาในร้านก็แจ้งชื่อไปเพราะผมให้ลูกน้องโทรมาจองให้เรียบร้อย จองชั้นดาดฟ้าวิวสวยๆห้องเดี่ยวๆ แพงไม่ว่าแต่ต้องส่วนตัวที่สุด

"เชิญทางด้านนี้เลยครับ"

"ว้าววว สวยจังเลยค่ะ"

"ว้าววว สวยจังเลยค่ะ"

ฉันเดินเข้าไปในห้องที่พ่อเลี้ยงบอกว่าจองไว้ก่อนหน้านี้แล้วก็ต้องตื่นเต้นกับภาพตรงหน้า สวยมากวิวธรรมชาติสวยสุดๆ ไม่ได้เห็นอะไรแบบนี้มานานมากโดยเฉพาะการอยู่ที่กรุงเทพไม่ได้เห็นอะไรแบบนี้หรอกเห็นแต่ตึกเรียงรายไปหมด

"ชอบมั้ยคะ"

"ชอบค่ะขอบคุณนะคะพ่อเลี้ยงพาหนูนามา หนูไม่รู้จะขอบคุณพ่อเลี้ยงยังไงดีให้สมกับสิ่งที่พ่อเลี้ยงทำให้หนู ทั้งให้ที่อยู่ ทั้งพามาซื้อของ แล้วก็ความช่วยเหลือหลายๆอย่าง รู้มั้ยคะว่าพ่อเลี้ยงเป็นคนที่ใจดีมากเลยค่ะ"

ฉันพูดความในใจออกมาสารพัดมันมีอีกมากที่ยังไม่ได้เอ่ยออกไปคิดดูว่าถ้าไม่มีเขา ถ้าฉันไปเจอคนอื่นเขาจะให้ความช่วยเหลือฉันแบบนี้ไหมไม่อยากจะคิดเลยจริงๆ

"พี่บอกแล้วไงคะว่าพี่ดีกับหนูคนเดียว แล้วไม่ต้องห่วงเรื่องจะตอบแทนพี่ยังไงไว้พี่อยากได้เมื่อไหร่พี่จะบอกเอง"

ฉันมองเขาเอาจริงๆคำพูดเมื่อกี้ฉันก็แอบระแวงเขานะ พูดจามีเลศนัยแล้วก็ทำหน้าทำตาเจ้าเล่ห์สุดๆเลยด้วย ว่าแต่ที่เขาบอกว่าอยากได้เมื่อไหร่จะบอกนี่คืออยากได้อะไรกันนะ

"บอกตอนนี้ได้ไหมคะ ถ้าหนูทำได้หนูจะทำให้"

"ใจเย็นๆสิคะตอนนี้มันยังไวไป ไว้ให้นานกว่านี้อีกหน่อยแล้วพี่จะบอกนะ"