ในวันหนึ่งขณะที่นางกำลังวาดภาพกับเจียวเจียว อยู่ในสวนดอกไม้ นางได้ยินบ่าวรับใช้ในจวนตะโกนอย่างมีความสุขว่า "ท่านแม่ทัพกลับมาแล้ว" มือของนางที่ถือพู่กันอยู่หยุดชะงัก เขากลับมาแล้ว? ไม่รู้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บหรือไม่
นางยืนขึ้นและอยากจะออกไปดู แต่เมื่อเดินมาถึงประตู ร่างใหญ่ก็วิ่งเข้ามากอดเธออย่างรวดเร็วเขาพูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า "ฮูหยิน ข้ากลับมาแล้ว"
ซูหลินฟังเสียงของเขาและร้องไห้ออกมาโดยไม่รู้ตัว ฉางคงเช็ดน้ำตาของเธอเบา ๆ และพูดอย่างมีความสุข "ฮูหยินก็คิดถึงข้าเหมือนกันใช่ไหม" ขณะที่เขาพูด เขาหยิบปิ่นปักผมออกมาจากแขนเสื้อแล้วปักลงไปบนผมของเธอ "ตอนนี้ปิ่นปักผมกลับคืนสู่เจ้าของเดิมแล้ว" ทั้งสองมองกันด้วยสายตาหวานซึ้ง
“ท่านพ่อกลับมาแล้วก็กอดแต่ท่านแม่ ท่านพ่อไม่ชอบเจียวเจียวแล้ว” เจียวเจียวอดไม่ได้ที่จะบ่น เมื่อเห็นว่าทั้งสองทิ้งนางไว้ตามลำพัง
เมื่อได้ยินคำพูดของเด็กน้อย ใบหน้าของซูหลินก็ขึ
