Chapter 25: Despedida
1002 Words
Kalat na ang dilim nang magpasya ang magkasintahang Sandra at Adriano na bumalik na sa kanilang tinutuluyang hotel. Nakailang tawag na rin kanina sa kaniyang cell phone sina Edward, tinatanong kung nasaan na silang mag-nobyo. Kung sisipot pa daw ba siya sa despidida niya o hindi na. Tinawanan lang iyon ni Adriano at sinabing itatakas na lang daw siya nito dahil nais pa nitong masolo siya.
Pumara na sila ng taxi na maghahatid sa kanila sa Hilton Hotel. Nang makasakay na sila at makaupo na sa loob ng taxi ay naramdaman niya ang pagod sa halos kalahating araw nilang pamamasyal.
Pilya niyang binulungan ang kaniyang nobyo.
"I'm tired. I don't think, we can do 'it' later." Tumawa nang malakas si Adriano sa sinabi ni Sandra.
"You, silly witch. Of course, we can still do it later. Ako ang bahala." Kumindat pa ito sa kaniya.
"Parang nais kong matapos na agad ang inihanda nilang padespidida for me." Nakangising sagot niya rito saka humilig na sa balikat nito. Kinuha nito ang kaniyang kamay saka pinagsalikop ang kanilang mga palad. Marahan siya nitong hinalikan sa kaniyang noo saka masuyong binulungan.
"I love you. I'm going to miss you, Sandra... Kung pwede lang na huwag ka nang patuluyin."
Saglit siyang nag-angat ng kaniyang ulo saka sinalubong ang mga mata nito. "Napag-usapan na natin ang tungkol dito, remember? Mabilis lang ang three months." Nakangiti niyang sambit para pagaanin ang loob nito. Nauunawaan niya ito ngunit mas masidhi ang kaniyang pagnanais na maging responsableng anak at kapatid sa kaniyang pamilya. Kailangan niya munang umuwi para personal na ipaalam sa mga ito ang tungkol sa kanila ni Adriano.
"Yeah." saka ito bumuntung-hininga. Mayamaya pa ay pumarada na ang taxi na kanilang sinasakyan sa tapat ng tinutuluyan nilang hotel. Mabilis na nakababa si Adriano saka lumipat sa banda niya para ipagbukas siya nito. Matapos nitong magbayad sa taxi driver ay magka-abrisyete na silang pumasok sa gusali ng Hilton Hotel.
As usual, kanina pa nagsisimula ang kasiyahan. Baha ng alak at mga pagkain na inihanda nina Edward para sa kanilang lahat. Masaya silang sinalubong ng mga ito nang bumungad sila sa may pintuan.
"Nandito na pala ang ating star of the night!" Salubong sa kanila nina Edward.
"Chef!" kaway kay Adriano ng mga kasamahan nito. "Akala namin itinakas mo na si Sandra e." Nagtawanan ang mga kasamahan nito. Nakangiting lumapit si Adriano sa mga umpukan ng mga lalaking nag-iinom. Tinanguan siya nito bilang paghingi ng kaniyang permiso.
Siya naman ay umupo sa table na kinaroroonan nina Cindy. Masaya siyang nakipag-kuwentuhan sa kaniyang mga kaibigan. Mami-miss niya rin ang mga ito. Sila ang kaniyang naging pamilya sa kulang isang taon niyang pagta-trabaho sa barko. Kung hindi dahil sa mga ito, hindi siya makakatagal sa kaniyang trabaho. Malaki ang utang na loob niya sa mga ito. Nais niyang magpasalamat sa kanila ngayon.
"Thank you guys, for bearing with me for almost ten months. Kung hindi dahil sa inyo, baka unang linggo ko pa lang bumalik na ako noon sa Pilipinas."
"Yeah. Sa sobrang iyakin mo ba naman kasi noon, ikaw pa naman napakahina ng loob mo. Anyway, salamat din sa friendship. Mamimiss ka namin Sandra, we really do. Balik ka agad." ani Cindy sa kaniya.
"Naku, tama na iyang kadramahan niyo! Kailangan nating maghappy-happy at baka ngumuyngoy pa iyan sa eroplano bukas!" putol ni Edward sa pag-uusap nila ni Cindy.
"Epal ka talagang bakla ka! Iyan ang mamimiss ko sa 'yo e." sambit niya. Sa gulat niya ay bigla siyang niyakap ng bakla. Iyon pala ay ito ang magda-drama, pinipigilan lang pala kanina. "Loka 'to, ikaw pala ang iiyak diyan e." Sabay singhot niya. Gumanti siya ng yakap dito. Mayamaya pa ay nakisali na sina Cindy at iba pa nilang kasamahan para sa kanilang group hug doon. Bago pa magkaiyakan ang lahat ay tinaas na ni Katrina ang hawak nitong kopita.
"For Sandra's safe flight tomorrow, cheers!" nakigaya na ang lahat dito saka sila muling nagkasiyahan. Masayang pinagpingki nila ang mga hawak nilang kopita na may lamang mga alak.
Malalim na ang gabi ay patuloy pa rin ang nagaganap na party. Kasama niya ang bakla nang may tumawag dito kaya naiwan siyang mag-isa sa kinauupuan niya. Sinubukan niyang hanapin ng kaniyang mga mata ang kanina'y kinaroroonan ng kaniyang nobyo. Ngunit bigo siyang makita ito roon.
Nang bigla may yumakap sa kaniyang likod. Naamoy niya ang pamilyar nitong amoy. Napangiti siya.
"You're looking for me?" tanong nito sa paos nitong boses. Halatang medyo lasing na ito. Marahil ay nakarami na rin ito ng inom.
"You're drunk." ani Sandra.
"Yeah, kaya tumakas na ako. Let's go." Inakay na siya nito patayo sa kinauupuan niya saka sila sabay na lumabas ng KTV room na iyon. Hindi na nila nagawa pang magpaalam sa mga kasamahan nila dahil abala ang lahat sa pakikipagkasiyahan roon. Siguro ay mauunawaan naman sila ng mga ito. Isa pa, it's their time. Nais niyang masolo ngayon ang kaniyang nobyo. Bukas at sa mga susunod pang mga araw ay hindi na niya ito makakasama. Matatagalan na ulit na mangyari iyon.
Nagpaakay na siya rito. Sumakay sila ng elevator patungo sa floor na kinaroroonan ng kanilang inookupahang room.
May pagmamadali sa kilos nina Adriano at Sandra. Pagkapasok na pagkapasok nila ng pinto ng kanilang room ay agad iyong ni-lock ni Adriano. Siniil siya nito ng mapusok na halik sa kaniyang mga labi. Kinabig siya nito para pagdikitin pa nang husto ang kanilang mga katawan. Naramdaman niyang muli ang buhay na buhay na kasalukuyang tumatama sa bandang puson niya.
Inakay siya nito sa may sofa habang magkahinang pa rin ang kanilang mga labi. Nagsisimula nang maglikot ang mga kamay nito sa kaniyang katawan. Animo kabisadong-kabisado ang daan na tatahakin para lalo siyang pag-initin. Para namang malulunod si Sandra sa ginagawa sa kaniya ni Adriano. He never failed to make her in heat whenever they make love. Kinalong siya nito paharap dito hanggang sa tuluyan na siyang mapaupo sa hita nito, payakap dito. Hinaplos nito ang likod niya habang palalim nang palalim ang halik na pinagsasaluhan nila.
- Writer
