ONE NIGHT คืนขังรัก

ตอนที่ 8 คืนเหงา

@ผับ

ลินดาเลือกที่จะมาผับหลังจากไม่ได้มาในช่วงหลายวันที่ผ่านมา

ยอมรับว่าเธอยังเศร้าเรื่องแฟนเก่าไม่หาย จะทำยังไงก็เอาออกจากใจไม่ได้สักที

"มีเหล้าแรงๆ มั้ยคะ" น้ำเสียงหวานเอ่ยขอเหล้าจากพนักงานตอนที่เสียงเพลงดับลงไป ฉุดรั้งให้ใครบางคนที่นั่งหันหลังถึงกับนิ่งฟัง น้ำเสียงคุ้นหูจัง

คนที่ว่าจะไม่มาแต่โดนเพื่อนคะยั้นคะยอจึงมาจนได้ เขาหันไปเพ่งสายตาดูคนในความมืดว่าเป็นใคร แต่มันกลับไม่ชัดเพราะผมยาวๆ นั้นที่ปกคลุมครึ่งหน้า แถมมือของเธอยังค้ำหัวของตัวเอง พอไม่เห็นจึงหันกลับมาดังเดิม

มากับใครกันถึงกล้าสั่งเหล้าแรง ไม่กลัวเมาจนโดนใครลากไปกินหรือไง ตัวอย่างก็แฟนเก่าของเขาอย่างมะนาวนั่นไง ยอมรับว่ามันยังฝังอยู่ในหัวเรื่องความเมาของผู้หญิงกับเรื่องของคนแปลกหน้าลากไปกิน

"ได้แล้วครับ หากคุณดื่มแก้วนี้แล้วหลับไปคุณจะให้พวกเราไปส่งที่ไหนดีครับ" เชนที่ได้ยินบทสนทนานั้นถึงกับขมวดคิ้ว ผับนี้บริการดีจังเพิ่งเคยได้ยิน

"ที่นี่มีห้องมั้ยคะเผื่อฉันเมา"

"มีครับชั้นบน"

"ค่ะ หากฉันฟุบไปเปิดห้องให้ฉันห้องหนึ่งนะคะ ฝากด้วย"

ลิ้นร้อนดันกระพุ้งแก้มก่อนจะคิดตาม กะจะกินจนเมาไม่รู้เรื่องเลยหรือไง แล้วหากมีใครขึ้นไปส่งเธอจริงๆ คิดงั้นเหรอว่าวันมันจะไม่อันตราย ไม่อยู่ในสายตาใครย่อมง่าย

ทำไมถึงกล้าไว้ใจคนแปลกหน้าถึงจะเป็นพนักงานในร้านก็ตาม

แล้วเสียงเพลงก็ดังขึ้นมาอีกทีเชนจึงไม่ได้ยินคำสนทนาระหว่างคนด้านหลังกับพนักงานผู้ชายต่อ แต่บอกเลยว่าเรื่องราวของเธอได้เข้ามาอยู่ในความสนใจของเขาแล้ว

จุดอ่อนของเขามันก็แบบนี้ เขาเป็นคนขี้สงสารขี้ใจอ่อน เห็นใครเดือดร้อนไม่ค่อยได้ชอบยื่นมือเข้าไปช่วย ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ต่างกันกับแฟนเก่าของเขาหรอก แบบนี้ใครได้ไปเป็นแฟนมีแต่ซวยกับซวย

นั่งกันมานานคนเมาก็เริ่มทยอยกลับกันแล้ว และเชนเองก็จะกลับแล้วเหมือนกัน หางตามองดูโต๊ะข้างหลังว่างเปล่า คงจะกลับไปแล้วมั้งหรือไม่ก็คงโดนพาขึ้นไปนอนอย่างที่เธอบอกกับพนักงาน

เรียกได้ว่าเขามานั่งในผับนานกว่าทุกครั้งที่มาสังสรรค์ พอจังหวะที่ขยับเก้าอี้หลังจากบอกลาเพื่อนเสร็จ ว่าจะแวะห้องน้ำก่อนค่อยกลับคอนโด

แต่ดวงตาเขากลับไปสะดุดกับพนักงานชายสองคนกำลังจะพาผู้หญิงคนหนึ่งออกไปทางด้านหลังของผับ ภาพแบบนี้คุ้นตาหวนให้นึกถึงอดีตแฟนสาวจนได้

ด้วยความเป็นคนที่ขี้สงสาร นึกห่วง และขี้เสือกก็ว่าได้เชนจึงเดินตามไปดูให้หายข้องใจ

แล้วใบหน้าสวยที่ถูกเปิดเผยให้เขาเห็นจนได้ นั่นมันคนที่เขาเจอในห้องของพี่ชายเมื่อเช้า คนที่พี่ชินหมายตา เชนขมวดคิ้วทันที

เธอมาทำอะไรที่นี่แล้วทำไมถึงได้เมาขนาดนี้ ชุด..หรือจะเป็นผู้หญิงที่นั่งข้างหลังโต๊ะของเขา เพราะน้ำเสียงที่คุ้นเคยเขาก็สงสัยพอแล้ว นี่ใบหน้าที่คุ้นตา

แล้วทำไมพนักงานพวกนี้ไม่พาเธอขึ้นไปด้านบนอย่างที่เขาได้ยิน จะพาเธอไปไหนกัน

"มึงรออยู่ตรงนี้แล้วกันเดี๋ยวกูไปเลื่อนรถมาอีกหน่อย"

"เอ่อๆ รีบไป เดี๋ยวจะไปส่งไม่ทัน"

"อืม"

คนที่ได้ยินบทสนทนาอะไรทุกอย่างชัดเจนกำมือแน่น ทำไมเขาถึงรู้สึกโกรธนักก็ไม่รู้ จับใจความได้ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังจะถูกพนักงานในร้านเอาไปส่งใครสักคน

อันดับแรกเขาโกรธพวกพนักงานสองคนนั้นที่กล้าทำแบบนี้กับลูกค้าในร้าน อันดับสองเขาโกรธที่ผู้หญิงคนนี้มาเที่ยวคนเดียวแล้วไม่รู้จักระวังตัวเอง

หมับ!

"เฮ้ย!" ไอ้คนนั้นที่พยุงเธออยู่พอมันหันมาเห็นหน้าเขาก็อุทานออกมาอย่างตกใจ

"มีอะไรครับพี่" ก่อนที่มันจะเปลี่ยนน้ำเสียงให้อ่อนลง

"มึงจะเอาเธอไปไหน" เชนถามมันทันที

"ปะ..ไปส่งครับ คุณผู้หญิงบอกให้ไปส่งที่คอนโด"

"แต่กูได้ยินว่าผู้หญิงคนนี้บอกให้มึงพาขึ้นไปนอนด้านบนไม่ใช่เหรอ"

".." ไอ้คนนั้นทำสีหน้าเลิ่กลั่กทันทีเมื่อถูกจับได้

"ถ้าไม่อยากให้กูบอกผู้จัดการร้านเอาเธอมาให้กู"

"มะ..ไม่ได้หรอกครับพี่" ก็มีคนจองผู้หญิงคนนี้เอาไว้แล้ว

"หรือมึงอยากตกงาน สาบานว่ามึงทำกับไอ้นั่นสองคนไม่มีคนอื่นรู้เห็นด้วย เผลอๆ มึงกับเพื่อนอาจจะโดนตำรวจจับ คราวนี้ได้ไปนอนใช้ตังค์ในคุกแน่"

"พี่จะแจ้งตำรวจเหรอครับ! อย่าเลยนะผมไม่ได้ตั้งใจ" ไอ้คนอายุน้อยมันทำท่ากลัว

"งั้นส่งเธอมา แล้วมึงรีบกลับไปทำงานซะ กูจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น"

ไอ้คนนั้นมันรีบผลักเธอออกมาหาเขา เขาก็รีบรับเอาไว้โดยเร็ว แล้วมันก็รีบวิ่งออกไปจากตรงนี้ทันที

เชนมองคนในอ้อมกอด ดูเถอะว่าโยนมาท่าไหนท่านั้นเลย เมาไม่รู้เรื่องแบบนี้มันน่านัก

แต่แล้วไม่นานเปลือกตาคู่สวยก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองสบตากันกับเขา พร้อมร่างเล็กที่เริ่มดิ้น มือเธอเริ่มปีนป่ายไปตามตัวเขา ส่งเสียงครวญครางในลำคอ อย่าบอกนะว่าเมาแล้วเงี่ยน

แล้วร่างเล็กก็ลอยหวือขึ้นมาอยู่บนแขนแกร่งในท่าเจ้าสาวทันที สัมผัสแรกของเขาคือมันนุ่มนวลนิ่มมือ

จะให้เขาพาขึ้นไปส่งด้านบนน่ะเหรอ เขาเองก็ไม่ใช่คนดีขนาดนั้น