ONE NIGHT คืนขังรัก

ตอนที่ 9 ไม่ใช่คนดี NC+

เขาก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่มีดีมีเลวปะปนกันไป มีผู้หญิงง่ายๆมานอนอยู่ตรงหน้ามีหรือที่เขาจะไม่หวั่นไหว แล้วยิ่งเขาโสดแบบนี้ด้วยมันยิ่งง่าย จะไม่ลิ้มลองแล้วปล่อยไปมันก็ยังไงอยู่

แต่เขาไม่ได้ฉุดเธอมานะ ก็เห็นๆว่าไอ้นั่นมันผลักเธอมาให้เขาเอง เพราะฉะนั้นเขาก็แค่เอาเธอมาดูแลต่อ แต่ว่าดูแลอย่างผู้ชายกับผู้หญิงตัวต่อตัวเสื้อผ้าไม่เกี่ยว

เขาไม่ปฏิเสธว่าสามารถมีเซ็กส์กับคนที่นอนหลับได้ แล้วก็ไม่ปฏิเสธว่าเขาสามารถเอากับใครก็ได้หากโสด

แต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเห็นเธอมาก่อน เมื่อเช้าเจอไปแล้วทีนึงที่ห้องของพี่ชาย แล้วเธอเองก็ยังเป็นพนักงานคนใหม่ในบริษัท เพราะฉะนั้นเขารู้จักเธอดีพอหรือยัง

ส่วนเรื่องความสะอาดของเธอนั้นเขาไม่ซีเรียส ถุงยางที่มันมีอยู่ในห้องเวลาที่เขาใช้มีอะไรกับแฟนเก่ามันก็ยังอยู่ ถ้าถามว่าทำไมเขากับแฟนถึงยังต้องใช้ ก็เพราะว่าเขาและมะนาวยังไม่ต้องการให้ท้องก่อนวัยอันควรไง

เขายังเรียนและมะนาวเธอก็ยังเรียน พวกเขาโอเคที่จะเป็นแบบนี้

แต่ถุงยางกล่องนี้เขาซื้อมานานพอประมาณ ก็นานเท่าๆกับที่ไม่ได้มีอะไรกับแฟนเก่า เพราะตั้งแต่ที่มะนาวเที่ยวดึกดื่นแล้วเมามายเขาแทบไม่อยากมีอะไรกับเธอเลย

แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้นะว่าคนบนเตียงของเขาตอนนี้เธอก็เมา แถมยังเมาไม่รู้เรื่องแต่ดันดึงดูดเขาสุดๆ

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะรูปร่างที่มันดูเต็มไม้เต็มมือ แล้วเขาเองก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูน มีคนสวยๆมานอนตรงหน้าแล้วจะไม่รู้สึก ดูว่าลูกชายของเขามันดันกางเกงขึ้นมาแล้ว

คนที่จัดการกับเสื้อผ้าตัวเองจนหมดเขาค่อยๆวางเข่าลงบนเตียงข้างหนึ่ง คลานไปคร่อมคนที่ใส่เพียงเดรสสั้นตัวบางที่เขาแน่ใจว่าเขาสามารถกำจัดมันออกโดยง่าย แล้วมันก็ง่ายจริงๆตอนนี้เธอมีแค่ร่างเปลือยเปล่าปรากฏต่อสายตา

ทั้งที่แน่ใจว่าเคยเห็นของใครมาก็เยอะแต่ทำไมถึงรู้สึกใจเต้นแรงนักก็ไม่รู้

อาจเพราะผู้หญิงที่เขาเคยคั่วออกทางผอมเพราะพวกเธอกลัวอ้วน แต่คนบนเตียงกลับมีน้ำมีนวลหน้าอกจึงเต่งตึง แถมด้านล่างยังโหนกนูนมีเพียงเส้นขนสีอ่อนปกคลุมนิดเดียว ขาวนวลเนียนไปหมด

นึกว่าจะสวยแต่หน้า แต่ด้านในโคตรสวย มีน้ำมีนวลที่ดูไร้ไขมัน เขาเองก็อดที่จะเลียริมฝีปากตัวเองไม่ได้

จังหวะที่จมูกของเขาก้มลงไปใกล้ๆจงใจสูดดมเอาความหอม เมื่อครั้งที่อยู่ในผับมันมีแต่กลิ่นเหล้า ควันบุหรี่ต่างๆ

พอมาอยู่ด้วยกันสองคนแล้วเขากลับได้กลิ่นกายสาวออกมา มันหอมมีเอกลักษณ์เฉพาะบุคคล เขาจะจำว่านี่มันเป็นกลิ่นของเธอ

จนกระทั่งจมูกของเขาซุกไซ้ไปตามซอกคอ สูดดมเอาความหอมทุกตารางนิ้ว มือก็ลูบไล้ไปตามกายจนมาหยุดอยู่ที่อกอวบ บีบขย้ำไปมาสลับกันด้วยความนิ่มมือ

นิ่มเด้งสู้มือไม่ลืมที่จะใช้นิ้วชี้สะกิดปลายถันสีชมพูเม็ดเล็กไปด้วย เขาเริ่มรู้สึกได้ว่าคนใต้ร่างเริ่มรู้สึกตัว เธอขยับตัวเล็กน้อย

ก่อนที่เขาจะผละออกมองคนที่ค่อยๆกะพริบตาช้าๆขึ้นมามอง

"กฤษ.." พอเอ่ยชื่อคนที่ทำให้เจ็บแล้วมันกลับจะร้องไห้ขึ้นมา

แต่คนที่ได้ยินว่าเธอเรียกชื่อใครที่ไม่ใช่เขา แทบอยากหัวเราะออกมาดังๆ

"ผมเชนไม่ใช่ไอ้กฤษนะ อย่าบอกว่ามันคือแฟนของคุณ" เขาแค่เดาแต่ความจริงยังไม่รู้

"กฤษ คุณใจร้ายกับลินมากเลยนะคะ"

"อ๋อ.. ไอ้กฤษมันทำอะไรคุณเหรอหื้ม ถึงได้ดูเสียน้ำตาให้มันไวขนาดนี้" เขามองหยาดน้ำตาที่ไหลรินออกมาตรงหางตาเพียงแค่อีกฝ่ายพูดถึงใครอีกคน

"ฮึก กฤษ ไอ้คนใจร้าย" แล้วกำปั้นเล็กก็กระหน่ำทุบตีใส่หน้าของอีกฝ่ายราวกับว่าเธอไม่ได้สลบมาก่อน นอนอ่อนปวกเปียกให้พวกนั้นลาก เพราะเชนรู้สึกมันเจ็บมาก แรงดีเหลือเกินแม่คุณ

เจ็บจนเขาต้องรวบมือของเธอไปกดลงบนเตียงก่อนที่จะลงโทษคนที่ทำร้ายร่างกายของเขาโดยการงับเอาเม็ดทับทิมแล้วดึงแรงๆ

"โอ๊ย! ลินเจ็บ"

"เจ็บก็จำ ก็บอกว่าไม่ใช่ไอ้กฤษไงวะ นี่ไอ้เชน" แล้วความอดทนอดกลั้นของเขาก็ขาดสะบั้นลง จับมือทั้งสองข้างสอดประสานก่อนจะจูบลงที่ปากที่เอาแต่เอ่ยชื่อไอ้นั่นอยู่นั่นแหละ เอาแต่เรียกชื่อผู้ชายคนอื่นทั้งที่ตรงนี้มันมีแต่ไอ้เชน

ลิ้นเล็กพยายามจะหลบหลีกเขา แต่ลิ้นร้อนเขาเอาแต่เกี่ยวตวัดหาความหวานจากเธอ หลบได้หลบไปเขาเองก็มีประสบการณ์มากพอ เขาไล่ต้อนเอาจนลิ้นเล็กเธอหยุดลงเหมือนเธอกำลังมีอะไรสักอย่างเขาจึงถอนจูบออก

พอเขาละใบหน้าหล่อเหลาออกคนใต้ร่างก็รีบกอบโกยเอาอากาศเข้าปอด ก่อนจะสะอื้นไห้ต่อ

"ไม่รักลินแล้วมาทำแบบนี้กับลินทำไมคะ"

"เ****นไง ผมไม่ใช่รูปปั้นที่ไหนจะได้มานั่งดูเฉยๆ"

"ฮึก ไอ้คนใจร้าย"

"เอ่อๆ ถ้าไอ้กฤษมันใจร้ายก็มาเอากับไอ้เชน"

"เชน.." ร่างเล็กรวบรวมสติก่อนจะกะพริบตาปริบๆไล่หยาดน้ำตาที่มันทำให้เธอมองไม่เห็นใบหน้าชัดๆ จนปรากฏใบหน้าที่เธอจำได้ว่าเคยเห็นเขามาก่อน

"คุณ.. คุณจะทำอะไรฉันคะ ฮึก"

"ถ้าไอ้กฤษมันทำให้คุณเจ็บปวดขนาดนั้น ผมจะเป็นคนที่ทำให้คุณสบายใจเองโอเคมั้ย"

"ฮึก ยะ..ยังไงคะ" ตอนนี้เธอเจ็บปวดเหลือเกิน ยิ่งเมายิ่งคิดถึงเขา

"เซ็กส์ไงครับ ระบายความเครียด แล้วตอนนี้คุณเปลือยกายผมก็เปลือย เปลือยทั้งสองคนไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ ผมจะทำให้สุขสมอย่างไม่มีวันลืมลงเลยล่ะ"

".."

"ถ้าคุณจำได้ว่าเราเคยเจอกันที่ไหน"

".."

"ห้องที่คุณไปเมื่อเช้านี้ไง ผมออกมาจากห้องนั้น เอาเป็นว่าคุณไว้ใจผมได้ก็แล้วกัน" ลินดาเม้มปากตัวเองแล้วคิดตามสิ่งที่เขาบอก

แต่เขาบอกว่าจะช่วยทำให้เธอหายเศร้า เขาจะทำได้จริงๆใช่ไหม "คุณจะช่วยฉันใช่มั้ยคะ" เธอถามย้ำอีกที

"ครับ ผมจะช่วยคุณเอง แค่ปล่อยตัวตามสบายห้ามต่อต้านโอเคไหม" ลินดาก็พยักหน้าช้าๆเป็นการตอบกลับ แค่นั้นล่ะมือหนาก็ปล่อยมือเรียวออกก่อนจะเลื่อนลงมากอบกุมอกอวบแล้วบีบขย้ำเบาๆ ใช่มือสะกิดยอดอกสีชมพูมองใบหน้าหวานไปด้วย

ริมฝีปากร้อนค่อยๆงับลงมาแทนดูปฏิกิริยา เธอกำลังปลดปล่อยตัวเองไปกับสัมผัสของเขา จับมือทั้งสองข้างของเธอขึ้นมาคล้องคอ

ตวัดดูดดึงเป็นว่าเล่นอย่างไม่รู้สึกเบื่อ มันหอมหวานขนาดนี้แล้วทำไมไอ้นั่นยังทิ้งเธอไปอีก ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่แต่สวยมาก

ไม่ใช่ไอ้นั่นบ้าก็ประสาทเสียล่ะที่กล้าทิ้งของสวยๆงามๆแบบนี้

แต่ไม่เป็นไรเขาจะปลอบใจเธอเอง มือหนาควานหาถุงยากในลิ้นชักข้างเตียงทั้งที่ปากยังคงหยอกล้อกับหน้าอก มือของเธอก็กดหัวของเขาลงแล้วแอ่นเข้าหา ขาของเธอพยายามที่จะเกี่ยวเอวของเขาแล้วเบียดตัวเข้าหาเขาเหมือนกัน

"ใจเย็นๆก่อนคนสวย ขอใส่ถุงก่อนจะได้ปลอดภัยทั้งสองฝ่าย เพราะผมก็ไม่ใช่ไอ้ที่ไหนที่อยู่แต่บ้าน" ระหว่างคบมะนาวก็เคยแอบนอกกายแฟนอยู่บ้าง ปีนี้ยังไม่ได้ตรวจโรคเสียด้วยสิ เชนขำในลำคอ