ขย่มหัวใจมาเฟีย

10

คอนโดมิเนียมหรูกลางเมืองมิลาน ใช้เวลาจากสถานที่จัดแฟชั่นเพียงยี่สิบนาทีคุณหนูคนงามก็มาถึงที่พัก ศศิไม่เสียเวลาสักนาทีที่จะลงจากรถและรีบขึ้นห้องไปพักผ่อน เพราะถูกความเหนื่อยล้าอดหลับอดนอนเล่นงานมาตลอดสองสัปดาห์เต็ม พอเธอขอร้องให้บาร์บาร่าช่วยป้อนงานให้ บาร์บาร่าก็ทำราวกับประชดเธอโดยป้อนงานให้ทุกวันแบบไม่เว้นวันหยุด บางวันถึงกับมีสองงานชนกันก็ทำมาแล้ว แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เป็นที่ตัวเธอไม่คิดจะปฏิเสธบาร์บาร่าด้วย

การทำงานมากๆ มันก็ดี ศศิบอกตัวเองขณะเร่งฝีเท้าเข้าลิฟต์ไปยังห้องพักบนชั้นที่ 39 เพราะจากการทำงานหนักมันทำให้เธอง่วงงุนเมื่อหัวถึงหมอนทุกครั้ง ทั้งยังไม่ต้องคิดถึงใครบางคนให้วุ่นวายเจ็บปวดหัวใจ ตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมา อเล็กซานโดรหายเงียบไปจากชีวิตเธอ ซึ่งนับว่าเป็นเรื่องที่ดีมากสำหรับศศิ ชีวิตเธอเงียบสงบและปกติสุขขึ้นมาก มีงานที่ท้าทายและสนุกรออยู่ทั้งยังได้พบเจอเพื่อนใหม่อีกมากมาย

ความคิดของคุณหนูแห่งตระกูลอบาเต้หยุดลงเมื่อลิฟต์พาขึ้นมาถึงชั้นที่ 39 บอดี้การ์ดร่างสูงสองคนหลีกทางให้เธอเดินนำออกมาก่อน ห้องพักของหญิงสาวกินเนื้อที่ทั้งชั้นที่ 39 เป็นพื้นที่ที่กว้างขวางใหญ่โตพอสำหรับตัวเธอและผู้ติดตาม แม้ความหรูหราโอ่โถงจะไม่เทียบเท่าคฤหาสน์หลังงามแต่ก็เพียงพอให้หญิงสาวมาพักบ้างครั้งคราวเวลามีงานเดินแบบที่มิลาน

ศศิค้อมศีรษะลงเล็กน้อยเพื่อขอบคุณบอดี้การ์ดส่วนตัวที่เปิดประตูให้ จากนั้นบอดี้การ์ดสองคนก็ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้องแล้วปล่อยให้คุณหนูคนงามเข้าไปพักผ่อนตามสะดวก ศศิมองบอดี้การ์ดทั้งสองอยู่ชั่วครู่ ครุ่นคิดอะไรอยู่แวบหนึ่งแล้วก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก จากนั้นจึงผลักประตูให้ปิดลง

“ว้าย...” เสียงอุทานตกใจตามมาด้วยเสียงกรีดร้องดังสุดลำคอ เมื่อรู้สึกว่ามีมือแข็งแรงจากไหนไม่รู้รวบเข้ามาสวมกอดจากทางด้านหลังอย่างรวดเร็วและหนักหน่วง ร่างบางปลิวหวือเข้าไปปะทะแผงอกกว้างกำยำ ดีที่เธอเสียบคีย์การ์ดแล้วจึงทำให้เห็นใบหน้าของคนที่แอบเข้ามาได้อย่างชัดเจน

“ดอนอเล็กซานโดร!” ศศิผงะมองร้องออกมาอย่างตกใจ

“ใช่พี่เอง ตกใจมากหรือไง”เขาพูดกึ่งตะคอกใส่เธอ

ไม่รู้ว่าไปโมโหใครมาจากไหนไม่รู้ฉีดยามาหรือยังจะกัดหรือเปล่าก็ไม่รู้

“เข้ามาได้ยังไงคะ” คนถูกรั้งตัวไว้ในอ้อมแขนแกร่งถามเสียงสูงอย่างไม่พอใจ แล้วพอนึกขึ้นได้ว่าเขาเป็นใคร เธอก็ไม่แปลกใจอะไรอีกแล้ว ดวงตาวาววับตวัดมองราวกับแม่เสือดุ นึกถึงความแปลกประหลาดได้อีกหนึ่งอย่าง วันนี้บอดี้การ์ดทั้งสองไม่เข้ามาตรวจตราในโซนที่เธอพักก่อน ก็คงเพราะรู้อยู่แล้วว่าจะมีใครแอบเข้ามา

มันน่านัก! คนพลาดพลั้งเสียทีเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนแกร่งเม้มปากแน่น มองจ้องตาคนที่กอดเธอไม่ยอมปล่อยอย่างเอาเรื่อง

“ปล่อยศศิค่ะ ดอนไม่ควรทำแบบนี้กับศศิ” ปากก็บอก มือน้อยก็ผลักอกเขาออกห่างไปด้วย

“ไม่ควรทำแบบนี้แล้วควรทำแบบไหน” เจ้าพ่อหนุ่มถามกลับ ดวงตาเจ้าชู้มองหวานเชื่อมแล้วแอบขโมยหอมแก้มหญิงสาวไปหนึ่งฟอดใหญ่เป็นการลงโทษเบาๆ

“อื้อ อย่าค่ะ” ศศิปรามทั้งที่หัวใจเต้นระทึก แล้วต้องตัวแข็งค้างเมื่อมองตามสายตาของเจ้าพ่อหนุ่ม สายตาของอเล็กซานโดรจับจ้องไปที่ดอกลิลลี่ในมือเธอที่เผลอกำไว้แน่น

“ปัญญาอ่อนชะมัด ให้ดอกไม้ผู้หญิง” อเล็กซานโดรดูถูก มือใหญ่กระชากดอกไม้ในมือของหญิงสาวมาถือไว้อย่างถือวิสาสะ

“อย่านะ นั่นมันดอกไม้ของศศิ” เสียงหวานตวาด ขณะที่คนถือวิสาสะยิ้มมุมปากก่อนจะขว้างมันลงกับพื้นอย่างไม่แยแสแล้วส่งบาทาตามลงไปขยำขยี้จนกลีบดอกสีสวยปริแตก ดอกไม้ช่องามชอกช้ำไม่เหลือชิ้นดี

“รู้ไหมว่าพี่ต้องเหนื่อยแค่ไหนที่ต้องบินจากเบอร์ลินมาหาเธอถึงที่นี่” ชายหนุ่มไม่สนเรื่องดอกไม้ปัญญาอ่อนแล้วกระชากเสียงถามเรื่องที่ทำให้เขาเป็นกังวลจนต้องทิ้งงานมาที่มิลานทันที

“ไม่รู้ ใครใช้ให้ดอนมาล่ะ แล้วก็ปล่อยศศิได้แล้ว ศศิเจ็บ” คนตัวเล็กประกาศก้อง ทำให้เจ้าชายมาเฟียที่ไม่ค่อยมีใครยอกย้อนกวนประสาทด้วยบ่อยครั้งนัก หน้าถมึงทึงบูดบึ้งขึ้นทันควัน

จากที่ว่าจะปล่อยมือหนาเลยออกแรงบีบเพิ่มมากขึ้น ความกรุ่นโกรธทบทวี ศศิยอกย้อนเขาเก่งนักและความผิดเดิมที่ทำให้เขาต้องแล่นมาถึงนี่คือ การที่ศศิไปถ่ายแบบเปลือยอก แล้วเขายังเดาเจตนาของศศิต่ออีกด้วยว่าคงต้องการมาหว่านเสน่ห์หนุ่มๆ ไกลถึงโรมและมิลานมากกว่า เพราะมาทำงานได้ไม่นานก็มีหนุ่มตามจีบให้ดอกไม้เสียแล้ว

“ลูกสาวของเซซาเร่ไม่จำเป็นต้องมาเดินแบบปลุกใจเสือป่า รู้ไหมว่าสิ่งที่เธอทำมันผิดมหันต์แค่ไหน” อเล็กซานโดรถาม ไม่ได้สนใจว่าที่พูดนั่นเป็นเพราะห่วงหน้าตาบิดาจริง หรือว่าลึก ๆ แล้วอาจทั้งหวงและห่วงเจ้าของเรือนร่างอรชรแสนเย้ายวนคนนี้กันแน่ แต่ที่รู้คือเขาไม่มีทางยอมให้ใครมาตีตราจองแม่น้องสาวนอกไส้ก่อนเขาเป็นอันขาด ศศิเป็นกรรมสิทธิ์ของเขาแต่เพียงคนเดียว

“ศศิไม่ใช่ลูกน้องของพี่ที่จะคอยรอฟังคำสั่ง ศศิไม่จำเป็นต้องเชื่อและทำตามอย่างที่พี่อเล็กซ์ต้องการ เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของศศิ ศศิอยากทำงานนี้และศศิก็จะทำ แล้วศศิก็ไม่ได้เดินแบบปลุกใจเสือป่าอย่างที่พี่ อเล็กซ์ว่าด้วย คงจะมีแต่ดอนอเล็กซานโดรคนเดียวล่ะมั้งที่มองเป็นแบบนั้น”

คนถูกดูหมิ่นว่าเป็นนางแบบเดินปลุกใจเสือป่าตาลุกวาว โต้กลับอย่างไม่ยอมลดละ หญิงสาวรู้แค่ว่าตอนนี้ความโกรธพวยพุ่งมาจุกอยู่ที่อกจนขอบตาร้อนผ่าว

“ปากเก่งนักนะศศิ เป็นผู้หญิงถ้าปากเก่งนักระวังจะมีภัย ถ้าอยากเก่งหัดหาวิธีเอาใจผัวบนเตียงยังไงให้อยู่หมัดมันจะดีเสียกว่า” เจ้าพ่อหนุ่มแยกเขี้ยวขู่

สาวสวยดวงตาลุกวาวขึ้นเท่าเทียมกัน เขาเพิ่งคลายแรงบีบรัดที่ต้นแขนเพราะสงสารแม่น้องน้อยที่ผิวอ่อนบางจะปวดเจ็บจนเกิดร่องรอย แต่อารมณ์ที่ปะทุดุเดือดตอนนี้ทำให้ความอ่อนโยนใจดีก่อนหน้ามลายหายไป มือหนาจึงเปลี่ยนมาบีบคางมน

“ศศิเจ็บนะ” ความกลัวทำให้ศศิอ่อนข้อลง

“เมื่อกี้ยังเก่งกับพี่อยู่เลยไม่ใช่หรือ ตอนนี้เธอจะกลัวพี่ทำไม” อเล็กซานโดรกระชากเสียงถามห้วนจัด ร่างสูงตระหง่านรวบเอวบางเข้ามาไว้ในอ้อมกอดอีกครั้ง อดใจที่จะดอมดมกลิ่นกายหอมๆ ของศศิไม่ได้

คนถูกคลายแรงบีบที่ปลายคางมน ไม่กล้าตอบโต้อะไรเขาอีก เพราะความเสียเปรียบในทุกประตู มีเพียงดวงตาส่ายไหวระริกเท่านั้นที่บอกว่าน้อยใจ เสียใจ แกมโกรธจัด

“ที่พี่มาวันนี้ก็ต้องการมาบอกเธอให้รู้และจดจำใส่สมองเอาไว้ ว่าห้ามไปค้างคืนที่ไหนไกลจากเวโรนาและห้ามให้หนุ่มหน้าไหนมาเข้าใกล้ด้วยจำไว้”

บอกเสียงเข้มแล้วก็นึกแปลกใจ ว่าทำไมต้องสั่งน้องนอกไส้ไปแบบนั้น เขาปล่อยมือที่บีบคางมนไว้ตั้งแต่พูดคำแรก ศศิสวยหวานบอบบางเกินไป จนเขาต้องหักใจไม่อาจทำให้เรือนร่างอรชรนี้เกิดร่องรอยเขียวช้ำจากน้ำมือเขาได้ หากคิดจะฝากร่องรอยแล้วล่ะก็ อเล็กซานโดรคิดขณะยกยิ้มมุมปาก ขอให้มันเกิดจากริมฝีปากของเขาที่ลากไล้พรมจูบไปทั่วร่างแน่งน้อยของเธอดีกว่า

“เผด็จการ เอาแต่ใจ มันจะมากไปแล้วนะดอน” เสียงบริภาษด่าทอนั้นทำให้ความคิดอกุศลที่เขาอยากทำให้เกิดขึ้นจริงล้มพับไม่เป็นท่า เจ้าพ่อหนุ่มออกจากภวังค์ สนใจกับความจริงตรงหน้า

“ศศิเป็นนางแบบคงเลือกไม่ได้ว่าจะต้องไปทำงานที่ไหนและต้องเจอใครด้วย บางทีก็ต้องมีถ่ายคู่กับนายแบบต่างชาติอยู่บ่อยๆ เพราะฉะนั้นศศิคงทำตามที่พี่อเล็กซ์ต้องการไม่ได้”

เจ้าพ่อหนุ่มดวงตาลุกวาว ศศิมีพรสวรรค์อันเก่งกาจด้านการโต้เถียงกับเขาจนไม่น่าให้อภัย ปากดีๆ ช่างต่อล้อต่อเถียงแบบนี้มันน่านักเชียว รู้สึกหมั่นเขี้ยวขึ้นมาตงิดๆ

“พี่ไม่ได้อ้อนวอนขอร้อง จำไว้นี่คือคำสั่งเข้าใจไหม แล้วเธอก็ต้องทำให้ได้ตามที่พี่บอก พี่จะยอมให้เธอเรื่องนั้น...เรื่องที่เธออยากเป็นนางแบบ แต่พี่ไม่ยอมให้เธอไปร่านใส่ไอ้หนุ่มหน้าไหนก็ตามที่มันพยายามเข้ามาใกล้เธอหรอกนะ พวกนั้นมันคงกระสันอยากจะฟันเธอเต็มที่ และเธอก็ยิ่งชอบทำท่าพร้อมต้อนรับพวกมันอยู่”

ยั่วเหรอ เธอไปยั่วใครตอน ศศิอ้าปากค้างนึกสงสัยว่าอเล็กซานโดรไปหยิบเอาอะไรมาพูดว่าเธอ เพราะมันไม่มีมูลความจริงสักนิด