8 กีฬากระชับสัมพันธ์
1091 Words
8 กีฬากระชับสัมพันธ์
(เพียงฟ้า)
ในตอนที่ฉันลุกขึ้นเตรียมจะเดินตามรุ่นพี่ไป เมษาก็รีบลุกตามฉันทันทีด้วยความเป็นห่วง
"พี่เรียกแค่เพียงฟ้าคนเดียวจ้ะ คนอื่นนั่งอยู่กับที่ก่อนนะ" รุ่นพี่คนที่เดินมาตามพูดกับเมษาพร้อมกับกดไหล่ของเพื่อนฉันให้นั่งลงตามเดิม
"ดาราแน่เหรอแก ฉันไม่เห็นเคยรู้จักเลย" รุ่นพี่คนหนึ่งเบะปากใส่ฉันและพูดเหน็บออกมาอย่างเสียงดังฟังชัด
"ดาราแก แต่ไม่ดัง" รุ่นพี่คนที่เคยบุกมาหาเรื่องฉันก็พูดเสริมขึ้นทันที
"....." ฉันพยายามไม่ใส่ใจและทำเป็นหูทวนลมไป เพราะไม่อยากมีปัญหา
"พอดีว่าพวกพี่ ๆ กำลังมองหาผู้นำเชียร์ลีดเดอร์ของสีเราน่ะ แล้วเพื่อนพี่บอกว่าเราเป็นดารา พี่ก็เลยคิดว่าเราน่าจะเป็นหน้าเป็นตาให้กับสีเราได้ดี"
"เพราะคะแนนผู้นำเชียร์ก็สำคัญ" คนที่เดินมาเรียกตัวของฉันพูดอธิบายเหตุผลต่าง ๆ อย่างชัดเจน
"แต่ฟ้าเต้นไม่เป็นค่ะ พวกพี่หาคนอื่นน่าจะดีกว่า" ฉันตั้งท่าจะเดินกลับ แต่ก็ถูกรุ่นพี่อีกคนเดินมาขวางทางเอาไว้
"ไม่มีใครทำได้มาตั้งแต่เกิดหรอกค่ะ คุณน้อง" พี่คนหนึ่งมีท่าทีไม่พอใจอย่างชัดเจน เมื่อเห็นว่าฉันเริ่มแข็งข้อกลับ
"ฟ้าคิดว่าฟ้าเหมาะกับการแข่งกีฬากับเพื่อน ๆ มากกว่าการเต้นน่ะค่ะพี่" ฉันตอบกลับไปตามตรง เพราะไม่อยากจะทำงานร่วมกับรุ่นพี่พวกนี้เลยแม้แต่คนเดียว
"เรื่องเยอะ" รุ่นพี่อีกคนพูดเสริมขึ้น ซึ่งฉันก็ทำได้แค่ชักสีหน้ากลับไปอย่างไม่เก็บอาการเช่นกัน
"ก็ถ้าพี่สั่งให้น้องมาเต้น น้องก็ต้องเต้นปะ" คนที่เคยมาหาเรื่องฉันเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าพร้อมกับพูดใส่หน้าของฉันอย่างเอาเรื่อง
"เป็นรุ่นน้องหัดเคารพรุ่นพี่บ้างนะ ทำตัวน่าตบแบบนี้ระวังจะเรียนไม่จบที่นี่นะ" นางโน้มหน้าเข้ามาใกล้ ๆ และจงใจข่มขู่ให้ฉันกลัว
"มีอะไรกันรึเปล่าเนี่ย" เป็นเสียงของใครบางคนที่เดินตรงเข้ามาถามพร้อมกับถือขวดน้ำมาแจกให้กับทุกคนที่ยืนอยู่รอบ ๆ
"พอดีพวกเรา อยากจะชวนน้องเขามาเป็นผู้นำเชียร์สีเราน่ะ" รุ่นพี่สาวรีบเปลี่ยนสีหน้าและน้ำเสียงทันที เมื่อเห็นไพลอทเดินตรงมา
"เราเห็นว่าน้องเขาทั้งสวยและน่ารัก ดูเหมาะกับการเป็นผู้นำเชียร์ของสีเรามาก ๆ เลย แต่ว่าน้องเขาดันไม่ยอมเป็นเสียอย่างนั้น" เธอเดินไปสะกิดถามเขาพร้อมกับลูบไหล่กว้างของเขาด้วยท่าทางสนิทสนม
"ลองกลับไปคิดดูก่อนดีไหมฟ้า น่าสนุกออกนะ" ร่างสูงมองทางฉันเล็กน้อย เขาเดินตรงเข้ามายื่นขวดน้ำให้กับฉันเป็นคนแรก ท่ามกลางกลุ่มผู้หญิงหลาย ๆ คนนั้น
"....." ฉันเหลือบมองไปที่ขวดน้ำตรงหน้า ก่อนจะเหลือบมองไปรอบ ๆ ตัว ก็พบว่าพวกรุ่นพี่ผู้หญิงต่างหันมองหน้ากันและเบะปากใส่ฉัน ทั้ง ๆ ที่ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดเลยแม้แต่นิด
"ถ้าหมดธุระแล้วขอตัวกลับแถวก่อนนะคะ" ฉันรู้ว่ามันเป็นการหักหน้าเขามาก ๆ แต่จะให้ทำอย่างไรได้
ฉันเดินหันหลังกลับไปนั่งที่แถวของตัวเอง และไม่หันกลับไปมองทางเขาเลยแม้แต่น้อย
ซึ่งในระหว่างที่ทั้งห้องประชุมกำลังวุ่นวายกับการแบ่งแยกกลุ่มกีฬาและหน้าที่กันอยู่ ไพลอทยังคงเดินไปเดินมาคุยเล่นกับพวกเพื่อน ๆ ของเขาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
ยอมรับเลยว่าความสูงและความเด่นสง่าของเขา มันทำให้ฉันสามารถมองเห็นเข้าได้ง่ายมาก ๆ แม้ว่าไม่ได้อยากจะโฟกัสสักเท่าไรก็ตาม
ดูเหมือนเขาจะเป็นขวัญใจคนโปรดของพวกสาว ๆ ในโรงเรียนนี้มาก โดยเฉพาะยัยรุ่นพี่ที่มาหาเรื่องฉัน นางคอยเดินตามติดพี่ไพลอทไม่ห่างเลย เธอคอยเช็ดเหงื่อให้เขา คอยพยายามหาเรื่องคุยไปเรื่อย แต่ดูอย่างไรก็ไม่เหมือนคนเป็นแฟนกันสักเท่าไร แม้แต่คนที่จีบกันก็ยังไม่เหมือนเลย
"วิ่งหรือว่ายน้ำดีครับคนสวย" เสียงหนุ่มร่างสูงผมสีน้ำตาลทอง นัยน์ตาสีเทาโน้มตัวลงมาเอ่ยถามฉันที่กำลังเหม่อ ๆ อยู่พอดี
ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเพราะถูกใครบางคนเดินเข้ามาทักโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
"เอ่อ...วะ...วิ่งค่ะ"
"เต็มครับ" เขาตอบกลับ พร้อมกับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เหมือนกับพี่ไพลอทเป๊ะ ๆ ราวกับถอดแบบกันมาเลย
"อ้าวถ้าเต็มแล้ว พี่ถามหนูทำไมอะคะ" ฉันเกาหัวอย่างงง ๆ ถามเหมือนจะให้เลือก
"ฮ่า ๆ ๆ " ร่างสูงหัวเราะเล็กน้อย ก่อนจะหยิบกระดาษพร้อมปากกายื่นมาให้กับฉัน
"ก็เราได้เลือกเป็นคนสุดท้ายของชั้นเลยนี่นา ตอนนี้เหลือแค่ว่ายน้ำหญิงห้าสิบเมตร เท่านั้นเลย" หนุ่มลูกครึ่งพูดพร้อมกับเหลือบมองจากต้นแถว มาจนถึงปลายแถวที่มีฉันนั่งอยู่เป็นคนสุดท้าย
"เฮ้อ" ฉันถอนหายใจ ก่อนจะรับปากกาจากมือของเขามา และเขียนชื่อตัวเองลงไป
"ว่าแต่เราน่ะ ว่ายน้ำเป็นใช่ไหม" รุ่นพี่ผู้ชายถามย้ำเบา ๆ
"แล้วถ้าบอกว่าไม่เป็น หนูสามารถจะเลือกอย่างอื่นได้ไหม"
"ไม่ได้...แต่ถ้าว่ายไม่เป็น พี่จะสอนให้จนกว่าจะเป็น" ร่างสูงยักคิ้วพร้อมกับกระตุกยิ้มเล็กน้อย
"ฟ้าว่ายเป็นค่ะ อย่าลำบากเลย" ฉันยิ้มแห้ง ๆ พร้อมกับรีบตอบสวนกลับไปพร้อมกับลงชื่อให้เสร็จสรรพ
"มีนัดซ้อมว่ายน้ำทุกเย็นวันอังคาร พุธ จนกว่าจะแข่งจริงนะ"
"เพอร์ซุส พี่เลี้ยงนักกีฬาว่ายน้ำ สีฟ้า" ร่างสูงยื่นมือมาตรงหน้าของฉัน
"เพียงฟ้าค่ะ" ฉันจำใจยื่นมือไปจับกับรุ่นพี่ตามมารยาท
ปัง! ลูกบาสลูกหนึ่งถูกโยนผ่านด้านหลังของรุ่นพี่ผู้ชายตรงหน้าฉัน ไปชนเข้ากับผนังห้องประชุมจนเกิดเสียงดังสนั่น
"โทษที บาสมันหลุดมือน่ะ" ร่างสูงพูดขึ้นด้วยใบหน้านิ่ง ๆ ไม่ได้ขี้เล่นเหมือนทุกที
- Writer
