9 ยังโสด
1421 Words
9 ยังโสด
"f**k" ร่างสูงหันไปชูนิ้วกลางใส่ไพลอททันที ยอมรับว่าตอนแรกฉันก็ตกใจไม่น้อยเลยคิดว่าทั้งสองคนจะมีเรื่องกัน
"ไอ้เพื่อนเวร! โยนมาแรงขนาดนี้ทำไมมึงไม่ปาใส่หัวกูเลยล่ะ" รุ่นพี่ที่ชื่อเพอร์ซุสลูบท้ายทอยตัวเองพร้อมกับหันไปบ่นใส่เขาทันที
"ได้เหรอ" ไพลอทหยิบลูกบาสจากมือของรุ่นน้องมาเตรียมจะโยนตรงเข้ามาอีกรอบ
"กูพูดเล่นไหมล่ะ เฮ้ย ๆ มึงอย่านะเว้ย" จู่ ๆ เขาก็คว้าตัวของฉันเอาไปยืนบังทิศทางของลูกบาสทันที
"นี่" ฉันยังงง ๆ อยู่เพราะฟังจากคำพูดน่าจะไม่ใช่คู่อริกันแต่น่าจะเป็นเพื่อนกันมากกว่า
"ไม่ต้องห่วงนะ เพื่อนพี่มันไม่ทำร้ายผู้หญิงแน่นอน" พี่เพอร์ซุสโน้มใบหน้าเข้ามากระซิบบอกฉันเบา ๆ ที่ข้างหู และพยายามดันเอาตัวของฉันเป็นเกราะกำบังให้เขาแทน
"พะ...พี่...เพอร์ซุสคะ...นี่พี่" ฉันไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะเขาบีบไหล่ทั้งสองข้างของฉันแน่น จนทำให้ฉันไม่สามารถจะขยับตัวหนีไปทางไหนได้เลย
ร่างสูงยังคงถือลูกบาสและมองตรงมาทางฉันนิ่ง ๆ ก่อนที่เขาจะปล่อยบาสตกลงจนมันกระเด้งกระดอนไปกับพื้น
พี่ไพลอทเดินไปคว้ากระเป๋าขึ้นสะพาย ก่อนจะเดินออกจากหอประชุมไปโดยไม่พูดไม่คุยกับใครเลยแม้แต่คำเดียว
"อ้าว! อะไรของมันวะ" พี่เพอร์ซุสชะโงกหน้ามาดูก็ไม่เจอเพื่อนตัวเองแล้ว เขาก็เกาหัวเล็กน้อย
"ดูเหมือนจะโกรธมึงนะ" รุ่นพี่อีกคนเดินตรงเข้ามาพร้อมกับส่งกระเป๋าเป้ให้กับพี่เพอร์ซุส
"โกรธกู? โกรธเรื่องอะไรวะ" พี่เพอร์ซุสขมวดคิ้วเหมือนยังงง ๆ อยู่
"ไม่รู้" หนุ่มลูกครึ่งอีกคนยักไหล่ขึ้นเล็กน้อย
"แล้วพี่จะปล่อยได้ยังเนี่ย" ฉันหันไปถามรุ่นพี่ที่ยังคงจับไหล่ของฉันแน่นไม่ยอมปล่อยสักที
"แหะ ๆ ซอรี่ ๆ " เขารีบปล่อยพร้อมกับเอ่ยขอโทษในทันที
"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ขอกลับเลยนะคะ" ฉันพูดขึ้นก่อนจะเดินแทรกผ่านหน้าระหว่างสองร่างสูงที่น่าจะสูงเกือบ ๆ หนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตรได้เลย นี่ถ้าพี่ไพลอทมายืนรวมด้วย คือแก๊งเสาไฟฟ้าชัด ๆ เลย
__________________
วันต่อมา
การจัดกีฬาสีของทางโรงเรียนถือว่า เป็นเรื่องที่ทุกคนจริงจังกันมาก ๆ นอกจากเงินรางวัลก็คือชัยชนะของแต่ละสี
โรงเรียนของเราเป็นหลักสูตรเดียวกับของทางฝั่งอเมริกา ดังนั้นวิชาการต่าง ๆ ค่อนข้างสมดุลกับกิจกรรมเลย ไม่ได้เคร่งเรื่องการเรียนมากจนเกินพอดี และเป็นหลักสูตรการเรียนการสอนที่สามารถปรับใช้ได้จริงในชีวิตประจำวัน
ถ้าผู้ใหญ่มองว่าการแข่งขันโอลิมปิกคือกีฬาที่สำคัญอย่างไร สำหรับเด็กไฮสคูลกีฬาสีก็สำคัญแบบนั้นเลยจริง ๆ
ในช่วงก่อนงานกีฬาสี อาจารย์หลาย ๆ ท่านจะปล่อยเร็วกว่าเวลาเรียนปกติ เพื่อให้ทุกคนได้แยกย้ายกันไปประชุมสีตัวเอง ไปซ้อมกีฬา และรวมถึงช่วยกันตกแต่งขบวนพาเหรด
ไม่ว่าจะเป็นขบวนพาเหรดที่สุดอลังการของแต่ละสี และไม่ว่าจะกีฬาชนิดต่าง ๆ การแข่งขันทางวิชาการ นันทนาการ มีครบในทุกหมวดวิชาเลย
"ดีนะที่มึงไม่ไปซ้อมผู้นำเชียร์อะไรกับยัยรุ่นพี่พวกนั้น มองจากดาวอังคารยังรู้เลยว่า พวกมันต้องการจะหาเรื่องมึง" เมษาหันมาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่จริงจังกว่าทุกครั้ง
"แต่กูว่าจริง ๆ มึงควรบอกเรื่องนี้กับพี่ไพลอทเขาไปตามตรงนะเว้ย เขาดีกับมึงมาก ๆ เลยนะฟ้า กูว่าถ้าเขารู้ว่ามีเพื่อนเขาตามมาหาเรื่องมึงเพราะเขา ยังไงเขาก็ต้องช่วยมึงแน่ ๆ " ยัยมีนาก็หันมาเสริมทัพทันที
"กูว่าแค่กูไม่ไปยุ่งกับเขา ทุกอย่างมันก็คงไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแล้ว" ฉันตอบไปตามความคิดของตัวเอง
"กูอยากเรียนจบที่นี่โดยที่ไม่ต้องไปมีปัญหากับใคร ไม่ต้องเข้าห้องปกครอง มึงอย่าลืมดิกูกำลังเพิ่งเข้าวงการ ถ้ามีข่าวฉาวหลุดออกไปยังไม่ทันจะเกิดก็คงดับสนิทแล้ว" ฉันอธิบายให้เพื่อนรักทั้งสองคนฟังไปตามความจริง
"แต่พี่ไพลอทเขาดูนิสัยดีมากเลยนะ" ยัยมีนาพูดเสริมด้วยความเสียดาย
"มึงรู้ได้ไงว่าเขาดี เราเพิ่งเจอเขาแค่ไม่กี่ครั้งเองนะ" ฉันส่ายหน้าเล็กน้อย
"ก็จริงของมึง" ยัยเมษาพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
"แต่จะว่าไป เพื่อนเราเนี่ยก็ฮอตไม่เบาเลยนะ ย้ายเข้าโรงเรียนใหม่ได้ยังไม่ถึงเทอมเลย ก็มีรุ่นพี่หนุ่มสุดฮอตมาตามจีบซะแล้ว"
"จีบอะไรกันเล่า นี่พวกมึงบ้ารึเปล่า"
"ก็เขาดูสนใจมึงมากเลยนะเว้ย ถ้าไม่ได้จีบจะเรียกว่าอะไรกัน"
"กูเห็นเขาก็ดีกับผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้เแหละ" ฉันส่ายหน้าก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาพักเล็กน้อย
"คาบบ่ายวันนี้ครูยกคลาสหมดเลยใช่ไหม กูจะได้ไปหาที่เงียบ ๆ ท่องบท"
"อ้าว! แล้วมึงไม่ต้องไปซ้อมกีฬาสีเหรอ นี่พวกกูมีไปซ้อมวิ่งกระสอบ วิ่งผลัด"
"กูมีซ้อมแค่ช่วงเย็นน่ะ พวกมึงซ้อมกันหนักเหมือนกันนะเนี่ย" ฉันพูดพร้อมกับนั่งเรียงบทละครส่วนที่สำคัญ ๆ ที่ต้องท่องจำ แล้วเดินออกมาจากห้องเรียนพร้อมกับยัยคู่แฝดสุดซี้
"แข่งเป็นทีมไง เลยต้องซ้อมกันหนักหน่อย จริง ๆ แข่งว่ายน้ำก็ดีนะมึง เห็นเขาว่ารุ่นพี่ที่ฝึกสอนหล่อสุด ๆ ไปเลย" ยัยมีนาเดินมาควงแขนซ้ายของฉันและชวนเมาท์ต่อ
"พี่ที่ชื่อเพอร์ซุสน่ะเหรอ" ฉันก็เดินคุยเมาท์กันไปเรื่อยเปื่อยตามประสา
"มึง ๆ แต่เท่าที่กูฟังจากพวกเพื่อนในห้องเราเมาท์กันนะ พี่ไพลอท พี่เพอร์ซุส พี่ซีแอล คือรุ่นพี่ ม.6 ที่ฮอตปรอทแตกที่สุดในโรงเรียนนี้แล้วนะ ถ้าเป็นเด็กเก่าที่นี่ไม่มีใครไม่รู้จักพวกเขา" ยัยเมษาพูดเสริมต่อด้วยสายตาที่เปล่งประกายความคลั่งไคล้
"แต่กูว่าพี่ ม.5 ก็ไม่เบาเลยนะ คิดไม่ผิดเลยที่ย้ายมาเรียนโรงเรียนนี้" ยัยมีนาพูดไปก็ยิ้มไม่หุบไป
"นี่ยัยฝาแฝดนรก พ่อแม่ส่งมาเรียนนะ ไม่ได้ให้มานั่งมองส่องแต่ผู้ชาย" ฉันก็หยิกแขนเพื่อนซี้สองคนไปเบา ๆ เพื่อเตือนสติ
"เรื่องรักมาก่อนเรื่องเรียนเสมอ"
"พูดแบบนี้ อย่าให้เห็นว่าแอบมีแฟนคนแรกก็แล้วกันนะ"
"ไม่มีทางย่ะ นี่ถ้าพวกมึงซ้อมเสร็จแล้วก็โทรหาด้วยนะ" ฉันบอกกับเพื่อนทั้งสองคนไป เมื่อเดินมาส่งพวกมันถึงขอบสนามกีฬาที่กว้างใหญ่ ซึ่งธงสีฟ้าของเราก็พลิ้วไสวเด่นสง่าอยู่ก่อนสิ่งใดเลย
"สีฟ้าใช่ไหม" รุ่นพี่คนหนึ่งเดินตรงเข้ามาทักพวกเราทั้งสามคน ซึ่งเขาก็คือคนเมื่อวานที่เข้ามาคุยกับพี่เพอร์ซุสนั่นเอง
"พี่ซีแอลสวัสดีค่ะ" ยัยสองแฝดรีบยกมือไหว้เขาทันที ซึ่งฉันก็ยกมือไหว้เขาไปด้วยเช่นกัน
"งั้นเดี๋ยวน้อง ๆ มายืดเส้นวอร์มร่างกายเตรียมความพร้อมกันตรงนี้ก่อนลงซ้อมวิ่งนะ กล้ามเนื้อจะได้ไม่อักเสบ" เขาพูดพร้อมกับเช็กชื่อของยัยมีนากับเมษา
"ส่วนเรา คงไม่ได้มาซ้อมวิ่งหรอกใช่ไหม" เจ้าของใบหน้าลูกครึ่งเงยหน้าขึ้นจากใบรายชื่อ ขมวดคิ้ว มองหน้าฉันเล็กน้อย
"อ๋อ แค่เดินมาส่งเพื่อนน่ะค่ะ" ฉันตอบก่อนจะหันหลังเดินกลับทันที
"เออ...น้องครับ" ร่างสูงเหมือนจะเรียกฉันอยู่ ซึ่งพอฉันหันหน้ากลับไปเขาก็เม้มปากเล็กน้อย
"ไอ้ไพลอทมัน...ยังโสดนะ"
- Writer
