ผู้ใหญ่บ้านผู้มีชื่อเดียวกับหมาผุดลุกขึ้นยืนจังก้าพลางกัดฟันเสียงดังกรอดๆ แล้วตะโกนด่าเด็กชายชาวกะเหรี่ยง ท่ามกลางเสียงหัวเราะลั่นของทุกคน และคนที่หัวเราะดังสุดก็ไม่พ้นนางพวงทองที่หัวเราะจนน้ำหูน้ำตาไหล
“ไอ้เวรจุ้น เอ็งจะพาหมาไปเล่นไกลๆ กว่านี้หน่อยไม่ได้หรือไงวะ”
“โอย...ฉันก็เพิ่งรู้ว่าพี่ปองชอบเล่นขี้” คนเป็นน้องสาวเอ่ยพลางหัวเราะพลาง
คนถูกหาว่าเล่นขี้ตาเขียวปั้ดขณะหันมาชี้หน้าคนพูด
“เดี๋ยวเหอะนังพวง เอ็งนี่มันเส้นตื้นไม่เลือกเวล่ำเวลาจริงๆ” ผู้ใหญ่สมปองที่ปกติเป็นคนอารมณ์ดีขี้อำอยู่แล้ว ก็ปล่อยเสียงหัวเราะออกมาดังพรืดเพราะอดขำไม่ได้
“ผมว่าเปลี่ยนชื่อหมาไม่ดีกว่าหรือครับ” แสนคมถามพลางกลั้นยิ้มแทบแย่
“หนูว่าไม่ต้องเปลี่ยนหรอกพ่อ ป่านนี้เจ้าลูกหมานั่นมันคงรู้แล้วว่ามันชื่อสมปอง” เพลินตาพูดเสริมยิ้มๆ และเผลอส่งรอยยิ้มเลยไปให้บดินทร์ ที่หันมาพอดีโดยไม่ตั้งใจจนเกือบจะหุบยิ้มแทบไม่ทัน
