เสียงเรียกที่ไม่เบานักของนางพวงทำให้คนที่กำลังแอบมองสาวถึงกับสะดุ้งโหยง
“ป้าพวงมีอะไรหรือครับ”
“คือก่อนหน้าผู้พันจะมา ป้ากำลังพูดกับน้องขิมถึงผู้พันอยู่พอดี”
ผู้พันหนุ่มชี้หน้าอกตัวเองพลางคลี่ยิ้มที่ปกติไม่ค่อยมีใครเห็นนัก “พูดถึงหรือนินทาครับ”
“นินทาค่ะ” นางพวงเผลอตอบออกไปแล้วก็รีบแก้ทันควันเมื่อนึกขึ้นได้ “ไม่ใช่นินทาค่ะพูดถึง อ้าว...น้องขิมนั่งสัปหงกซะแล้ว”
พรนับพันสะดุ้งและลืมตาตื่นทันทีพร้อมกับยิ้มแหยๆ “หนูง่วง” แล้วสองข้างแก้มก็ร้อนผ่าวขึ้นมาในฉับพลัน เมื่อหันไปพบนัยน์ตาพราวของผู้พันหนุ่ม ที่ปกติมักจะแฝงแววดุอยู่เป็นนิตย์กำลังจ้องอยู่อย่างนึกไม่ถึง
“นินทาผมว่าอะไรหรือคุณหนูขิม”
คำว่าคุณหนูขิมที่หลุดจากปากของเจ้าของดวงตาพราว ก่อให้เกิดความรู้สึกแปลกๆ แก่หญิงสาวเช่นเดิม ในสภาพเช่นนี้เธอจะทำอะไรได้นอกจากปฏิเสธเสียงอุบอิบ
“เปล่านินทาซะหน่อย”
นางพวงที่รอจังหวะอยู่รีบพูดชี้แจง “
