Afflicting Fate

Chapter 14

"STUPIDDDD!!! Are you deaf? I said GET THE HELL OUT OF ME!!!"

"I'm sorry Sir. Hindi ko po talaga sinasadya."

"I don't f*****g care just GET LOST!!!"

"I won't leave sir. Tell me first that you won't fire me. Please..."

"Bullshit!!! If you don't leave now... I will..."

Marahas siyang lumapit sa'kin...

"Sir???"

"Leave or I'll... kiss you."

He put an arm around me and tilted my chin by his finger while giving me that dangerous look.

AM I IN DANGER NOW???

"WAHHHHHHHH!!!"

Shet. What a NIGHTMARE!!!

Hindi ako makapaniwalang napanaginipan ko ang MASUNGIT na 'yon!!!

HELL NO!!!

Bumangon ako at tumungo sa maliit kong kusina. Kumuha ng tubig at nilagok 'yon...

Woah!

I can't believe this.

Tiningnan ko ang maliit kong wall clock. It's already 1:00 am...

Mapupuyat ako nito e. Baki kasi pumasok sa panaginip ko ang lalakeng 'yon...

Hayyy...

Dahan-dahan akong naglakad pabalik sa kama ko at nahiga...

Ipinikit ko muli ang mga mata ko, pero...

ANG MUKHA NIYANG AKMA AKONG HAHALIKAN ANG PATULOY NA LUMILITAW SA MALIKOT KONG ISIPAN!!!

"Kakainis!!! Bakit kasi sa dinami-dami ng pwedeng mapanaginipan ay siya pa..."

Kinuha ko na lamang ang cellphone ko...

KATE???

May nareceive akong text...

"Dana, may lakad ka bukas? Gala tayo."

- Kate

I tried checking the time...

"10 pm niya pa 'to na sent ah."

Sinubukan kong mag reply...

"Meron e. Pasensya na." - me

Gusto ko rin sanang makabawi kay Kate sa mga naitulong niya sa'kin, pero di kasi talaga pwede bukas. I have to visit lola.

"Ay sayang naman. Saan ka ba pupunta bukas?" - Kate

Hindi ko inaasahan na gising pa siya at magrereply sa text ko.

"May importante lang aasikasuhin." - me

I can't tell her.

"Saan nga? Sama na lang ako sa'yo. Wala kasi akong magawa." -kate

"Hmmmmm. Di pwede e." -me

"Sige na." -kate

"Sorry. Di talaga pwede e."

- me

"Bakit may date ka ba?" - Kate

Ano ba 'tong si Kate ang KULET talaga!!!

Wala ba siyang ibang katext o kaibigan?

Inaantok na sana ako, pero hindi ko naman kayang hindi siya ma replyan.

"Wala Kate." - me

"Hahahahah. Oo na. Hindi na ako sasama baka makaabala pa ako sa date mo." - Kate

Nanunukso pa rin siya...

Sabing wala nga e.

Hindi ako makikipagdate.

MALABO MANGYARI 'YON!!!

Hindi na ako nag reply kasi medyo naiinis na ako kay Kate. Ang kulit talaga.

Ang pinaka-ayaw ko sa lahat ay ang tinutukso ako. Mabilis kasi ako mapikon at hindi ako ang tipong sumasakay sa mga biruan.

Seryoso akong tao kaya lahat sineseryoso ko. Walang biro-biro.

MAMATAY NA ANG MAGBIRO SA'KIN!

Maaga akong gumising kahit medyo inaantok pa. Kailangan ko kasing maglinis at maglaba ngayon. Pagkatapos ay pupunta pa ako kay lola. Kaya tama lang ang naging desisyon ko na di sumama kay Kate. Ang dami kong gagawin.

Hayyyy...

Inasikaso ko na ang lahat ng kailangan kong gawin. Sobrang sumakit ang likod ko sa paglalaba. Ang dami ko kasing naitambak na labahan.

Habang nagsasampay ako ng mga nilabhan ko sa rooftop ng apartment ay nabigla ako nang...

"Anong ginagawa mo rito? Pano ka nakarating ---"

Hindi ko na nagawang matapos ang sasabihin ko. I'm so shocked about her being here.

Nakita ko ang nakatawang si Kate. Na ngayon ay lumalapit na sa akin.

"Sabi ko naman sa'yo wala akong magawa. Sasama ako sa'yo sa ayaw at gusto mo."

Panunukso nito sa'kin.

"Pero Kate..."

"Please Dana. I just need someone right now."

Biglang pagbago ng expression ng mga mata niya. Ngayon ko lang rin napansin ang that her eyes were bloodshot red. It's obvious that she cried.

Wala akong ibang kayang masabi. Hindi ko kayang magalit at paalisin si Kate.

Mukhang kailangan niya talaga ng kasama ngayon.

What's her problem na nagdala sa kanya rito?

"Alright. Halika na. Pumasok na tayo sa apartment ko."

Pag-anyaya ko sa kanya kasi di naman pwedeng dito lang kami sa rooftop nakatayo. Tinapos ko lang ang pagsasampay at bumaba na kami ni Kate.

"Pasok ka."

"Sige."

"Maupo ka muna diyan."

Pag muwestra ko sa kanya ng sofa.

Maliit lang ang apartment ko, pero kahit papaano naman ay maayos naman 'to. May mga konting gamit dahil nakabili naman ako dati galing sa mga una kong trabaho.

Dumeretso ako sa maliit ko ring kusina at naghanda ng maaaring ihain kay Kate. Mabuti na lang at may mga nabili ako noong isang araw sa grocery Store. Kumuha ako ng soft drink at sandwich na hinanda ko kanina.

"Kain ka muna." Pag-alok ko sa kanya.

"Salamat Dana."

Nagbihis lang ako ng T-shirt at naupo na rin sa harap niya. Tinitigan ko na lamang muna siya.

I know that there's something about her.

I just can't let her go.

"What's the matter Kate?" mahinahon kong tanong sa kanya.

"Dana, I'm really sorry kung biglaan ang pagpunta ko ngayon dito. I'm really sorry. I know you don't want me here."

"Hush. Stop it Kate...Hindi ako galit, ok."

Pagdepensa ko sa kanya dahil sa sinabi niya.

"Ano bang problema mo at bakit namumugto 'yang mga mata mo?"

Nagulat ako dahil nagsimula na siyang humagulgol.

Kinabahan ako sa naging reaksyon niya.

Tumayo ako at niyakap siya.

I didn't know that I have this side. Na kaya ko palang mag comfort sa ibang tao. Siguro unconsciously ko lang 'tong nagawa dahil noon ay walang kaibigang dumamay sa'kin. I'm just doing the thing I secretly want before.

"Hush Kate. Hush." pagtatahan ko sa kanya.

"Dana. I'm..."

"What?"

"I'm..."

Bakit nag-aalangan siya?

Ano ba talaga ang problema mo?

"I'm...pregnant Dana..."

WHAT???

KATAHIMIKAN

Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya.

She's crying nonstop that I don't even know what to say to make her feel better.

Hinigpitan ko na lamang ang pagkakayakap sa kanya.

What the heck? Why did she end up getting pregnant? And why is she crying like this in front of me?

This is f*****g serious.

Matapos kumalma si Kate mula sa pagkakaiyak ay nagsimula siyang magkuwento.

"Four months na pala akong buntis, pero hindi ko man lang napansin. Kung hindi pa ako nahilo kahapon at masugod sa hospital ay wala pa rin akong kaide-ideya."

"Then, why are you crying like this? There's nothing wrong about getting pregnant."

"DANA NAMAN..."

"WHAT?"

"Bakit ka ba nag-eenglish diyan??? Huhuhuhuhu lalo tuloy akong nahihirapan magkuwento."

EH?

Ganoon pa rin siya kahit may problema... Di pa rin napipigilang magpatawa...

"KATE! seryoso na... Bakit ka ba talaga umiiyak?"

Ayan ha TAGALOG NA...

"Kasi..."

"Ano?"

"Kasi...Wala na ang ama ng batang 'to Dana."

Aniya sabay hawak sa kanyang tiyan.

Oh my God!

"What happened?"

Pagtatanong ko kasi gusto ko talagang malaman ang problema ni Kate.

I wanted to help her.

"We broke up... Matagal na."

"That's really sad to hear... Why?"

"He already went back to Japan. Hindi pa alam ng parents ko."

"Japan??? So, Japanese siya?"

"Yes. 'Yon nga ang mahirap kasi malayo siya."

Parang maiiyak na naman siya. Lumapit ulit ako at niyakap siya.

Hindi na bago sa'kin ang estorya ni Kate kasi palagi ko 'tong naeencounter sa mga movies and dramas na pinapanood ko.

Kaya nga... Hindi pa rin ako makapaniwala...

"Hush. Stop crying... You should not be in pain because you did nothing wrong. He's the scumbag...Paano 'yan ngayon?"

Sa totoo lang wala din akong maisip na paraan upang ma solusyunan ang problema niya.

"I don't know Dana. I'm just f*****g confused right now. Hindi ko rin gustong lumaking walang ama ang anak ko Dana. Paano kung ipa abort ko na lang 'to Dana?"

Sobrang seryoso niyang pagtatanong.

Nagulat ako sa narinig ko sa kanya. Hindi ako makapaniwala na kaya niya 'yong sabihin.

"No Kate! Remember, your child doesn't deserve to hear that from you. Wala siyang kasalanan dito kaya sana naman huwag mo nang sabihin 'yan ulit. Please."

Napataas ako ng boses dahil sa sinabi niya. Hindi ko alam na may prinsipyo pala akong ganito.

Natahimik si Kate sa sinabi ko at halatang nakapag-isip na rin.

"You're right Dana. I'm sorry to say that."

"No, you should be sorry sa batang nasa sinapupunan mo Kate hindi sa'kin."

Ngumiti siya biglang sign na umaagree siya sa'kin. I know na magiging mahirap talaga ang mga susunod na mangyayari sa kanya, but right now all I want to do is to help her.

I want to protect the child.

"Thank you Dana."

"Don't worry Kate. I'll be here for you and for your child."

Ang tangi ko na lamang nabitawan. I know na ito ang unang pagkakataon na nag commit ako sa isang tao.

Ngayon masasabi ko ng kaibigan ko na si Kate.

Sa lahat ng taong kakilala niya ako ang napili niyang sabihan ng problema niya. Ako na bago niya lamang nakilala.

Bakit pinagkatiwalaan niya kaagad ako?

Right now, hindi ko dapat itago pa sa kanya ang buhay na mayroon ako. Kagaya ng ginawa niyang pagsasabi ng malalim na katotohanan ng buhay niya...

I want to show her my life too.