Afflicting Fate

Chapter 7

SEVEN: A FRIENDLY GESTURE

(I never experienced being in love, can that be you?)



"Sir, saan po tayo?"

Saad ng driver ng makaupo na si Sir sa backseat. Nakita ko naman ang pagdapo ng tingin ni Sir sa'kin. Dana, sign 'yon na nagtatanong siya ng schedule niya.

"Uhmmm. Sir, wala na po kayong e memeet." Kaagad kong tugon sa tingin niya. Madala na tayo ngayon sa mga TINGIN!!!

"Let's go back to the company." utos niya sa driver. Wala man lang emosyon sa boses niya. Hindi ko mawari kung pagod ba siya? Naiirita ba siya? Kasi ako... GUTOM NA!!!

Hindi man lang kami kumain buong araw??? Hindi ba uso sa kanya ang break time??? Wala bang pa lunch diyan SIR??? Hayyy.

Mag aalas singko na ng makabalik kami sa company.

I'm really worried about me not getting to eat on proper time. PAGKAIN na nga lang nakakapagsaya sa'kin kung minsan, tapos ngayon wala man lang pa jo'bee si Sir. Hayyy. Masungit na nga. Kuripot pa.

Kaagad akong bumalik sa desk ko at si Sir Evan naman sa loob ng office niya. Kaagad kong itinago ang buo kong mukha sa mga braso ko habang nakapatong 'to sa table. PAGOD NA NGA GUTOM PA... HAYYY.

"Dana, let's hang out after this?" Pag-anyaya ni Kate dahil kanina pa siya nagtatanong sa'kin tungkol sa nangyari kanina habang kasama ko si Sir Evan.

ANG KULET!!!

Wala naman talagang ibang nangyari kundi napahiya lang ako sa harap niya and I made him irritated. That's not something to brag about.

"Uhm. I'm not available Kate, I'm sorry." pagtanggi ko naman sa kanya para hindi lang magkaroon pa ng more conversation with her.

I know how good Kate is, but I'm not into making friends. That's really out of my mind.

"Sayang naman, sige next time na lang." I saw how her expression changed. She can still find more good friends if she doesn't hang out with me.

"Oh sige, kwento ka naman oh." Pakurap-kurap nitong utas habang naglalakad kami palabas ng office.

No matter how much I tried pushing Kate back, heto pa rin siya at patuloy na nakapulupot sa mga braso ko which I don't really like, but I don't hate it too. Haist.

It just feels new.

Nang makalabas na kami ng company ay tuluyan ng kumawala sa'kin si Kate. Thank goodness.

"Bye Dana. See you tomorrow. Take care." sabi niya bago umalis ang taxing sinasakyan niya at ako naman ay nag abang na rin ng taxi para makauwi na't makapagpahinga.

Ay bago pala 'yan, I still need to eat.

D*MN THAT BOSS! He made his employees STARVE!!!

Mabilis akong nakarating sa apartment na tinutuluyan ko. Pero bago 'yan nakabili na ako ng pagkain ko for dinner sa fast food. Nag take out na lang ako para mabilis. Sa dami ng nangyari ngayong araw, hindi ko na alam kung ano pa ang pwedeng mangyari sa mga susunod. Kaya ko bang mag stay sa job na 'to?

This is just my SECOND DAY! And it's freaking hard. I lay on my bed and think about it. I closed my eyes and remembered why I was doing this. While doing that, I also realized na if busy ka sa trabaho maraming bagay ang pwede mong maisip, kaya you can temporarily forget what pains your heart the most.

Nakatulog ako habang nag-iisip ng mga pwede kong gawin sa marketing campaigns ko and kung bakit ganoon ang color of soul ni Sir Evan. Eight pm na ako nakagising and I just ate my dinner and take a bath. After noon, I just slept again. Unlike before na nahihirapan ako matulog, ngayon sobrang pagod na ako kaya tulog kaagad.

Kinaumagahan, it's the usual day.

Gising. Ligo. Kain.

Pagkatapos office na kaagad. Mas lalo pang naging makulit si Kate ngayon. She just made me sighed a couple of times ngayong araw dahil sa mga super friendly niyang approach sa'kin. Bakit kaya may mga taong ganito sa mundo? Hindi mo naman tinatanong pero SHARE ng SHARE ng kahit ano mang pangyayari sa life nila.

Gusto ko ngang tanongin minsan. SHARE MO LANG???

Ayos lang siguro kung gustong makinig ng kausap mo, pero paano kung ayaw? Eto talagang si Kate napaka NAPAKA NAPAKA open na tao. I hope this will not bring her trouble in the future. Hindi ko ngayon nakikita si Sir Evan, bakit kaya? Wala rin si Miss Hana. I'm just unconsciously looking for that different soul. Haist.

"Dana, can we talk?" biglang awat sa'kin ni Richard habang nagbabasa ako. I was quite surprised about that, I don't have an idea of what are we going to talk about. Should I just ignore him? No. That would make me look arrogant, I need this job anyway.

Sabi ko na eh. MAY GUSTO 'TO SAKIN!!!

"Why?" ang nag-iisang salitang lumabas sa bibig ko.

Ngumiti siya sa'kin sabay tayo at lakad papalapit sa'kin. Then, he quickly grabbed my arms. Sobrang nagulat ako sa ginawa niya at hindi ko na alam kung ano ang magiging response ko doon.

Does he really like me? Haist.Ang hirap talagang e resist ng BEAUTY KO!!!

This can't be. Ano ba naman kasi 'tong si Richard padalos dalos naman. Hindi man lang niya kayang itago muna, three days pa lang din naman kami nagkasama? Hayyy. Hindi ko naman siya masisisi kasi sa totoo lang maraming nahuhulog sa MYSTERIOUS LOOK KO! Napahawak na lang ako sa noo ko sa mga iniisip ko. Tsk. Tsk. Tsk.

Patuloy pa rin si Richard sa paglalakad. Tumigil kami sa stairs.Tiningnan ko lang siya without saying a word. Honestly, my heart is pounding right now. Eto 'yong first time na may gumawa ng bagay na 'to sa'kin. Goodness.

KINIKILIG BA AKO??? Ito na ba 'yon? Ikaw na ba ang PRINSIPE KO???

"Uhm. Dana, I'm sorry for bringing you here."

OW SH*T!

Ano ba Richard? Wag ka na magsorry. Ano ba ang reason mo for bringing me here? Hehehe.

END OF CHAPTER 7